maandag, augustus 27, 2018

ik ruik de herfst al een paar dagen ;)

Jaaaaa echt waar ik ruik de herfst al een paar dagen, op de Banken in Zeewolde was het zonneklaar, de herfst komt er aan,  de geur was er al !!
De herfst, toch wel mijn favo jaargetijde . De kleuren, de geuren, het woeste wilde, mmmmmm kaneel en appeltjes in de oven ( wat fijn om thuis te zijn na weken weg en onderweg)
Ik hoop op een heerlijke nazomer met veel zon en zee, nu vandaag echter geniet ik van de appelcakes in de oven, en ga ik het gesprek aan met mijn kinderen die zich verwondert afvragen waarom zij niet op het huwelijksfeest van een neef waren uitgenodigd en de andere nichtjes en neef wel, het antwoord blijf ik schuldig, dat weet ik ook niet , ik denk echt dat het ver weg iets met rancune te maken heeft en het feit dat wij als gezin nooit voor familiedingen van die tak van de familie  worden uitgenodigd, niet meer, eigenlijk niet meer sinds Xarah overleden is, dat zal echter wel mijn eigen kronkelidee zijn ;) . Ik ga mijn kinderen vertellen, dat keuzes van een ander nooit met jou te maken hebben, enkel met degene die de keuze maakt, iemand die kiest is verantwoordelijk voor dat wat hij/zij kiest en verder niemand anders. Ik hoop dat ik voor deze beknopte uitleg hier op "papier" de juiste woorden weet te vinden.
En als het dan helder is, lekker samen appelcakes eten , met warme chocolademelk en wie weet ook nog room .
Het heeft mij ongeveer 45 a 50 jaar leven gekost om te voelen dat het zo zit ( mijn hoofd wist het wel , ik voelde het enkel nog niet ) Keuzes maken doe jezelf en je bent ook zelf verantwoordelijk voor die keuzes en natuurlijk kies je soms A omdat de consequenties  van B niet haalbaar lijken, echter het blijft een keuze, als iedereen zich dat bewust wordt, denk ik te weten dat er minder trauma angst pijn etc zal zijn. Weten dat de keuze van de ander niets met jou te maken heeft kan zo veel helen .

maandag, augustus 06, 2018

zomerse pluizewuizels

Het is 6 augustus 2018 en waarschijnlijk een van de laatste dagen in een wekenlange rij dagen met aanhoudende hitte, best heel bijzonder voor ons kikkerlandje.
Ik geniet van het mooie warme zomerweer, ben echter ook blij als/dat er weer wat regendruppeltjes gaan komen, de tuin snakt er echt naar.
Nog twee dagen en dan trekken we er weer op uit, fijn naar een festival met naar ik hoop veel gelijkgestemden, dat komt vast helemaal goed, de tank is vol, daar komen we ook op terug, alles geregeld , tent geleend , stoel geleend, tafeltje geleend ;) bedje opgezocht , hond mag mee , het wordt een feestje.
Ik merk dat mijn behoefte aan gelijkgestemden op mijn 52e, midden in de overgang, groot is . Nu de drukte van het grote gezin wat we hebben wat minder wordt en er meer zelf tijd is, merk ik dat ik dat mis, mensen met wie ik kan praten  over dat wat me bezig houd, wat me raakt.
Dat wat ik leer, reflecteren met mensen die ook kennis nemen van die onderwerpen. Mensen ontmoeten die me af en toe vasthouden, een arm om me heen slaan. Na jaren armen om anderen heen geslagen te hebben, voel ik dat ik dat zelf ook nodig heb.

Deze zomer is er toch ook wel een van muizenissen :) geen diepgravende dat niet maar wel zo van die gedachten, me afvragen wel vrijwilligerswerk ik wil blijven doen en wat mag gaan, me voornemen meer real life sociale contacten te onderhouden. Verder het lesplan voor jongste vorm gevenen ook weer meer in home projecten met vrouwen aangaan.
Cirkels van verbinding ;)  onder de aandacht brengen.

Mijn tijd beter om mijn chronische ziekten heen plannen, nog beter rekening houden met de pijn en op sommige dagen het totaal afwezig zijn van mobiliteit, ik merk dat ik daarin toch nog vaak teveel hooi op de vork prik.

en als ik de pluizewuizels de ruimte heb gegeven en wat dingen heb genoteerd in mijn "externe harde schijf" een doodlebook waar ik mijn planningen ook in maak, is het weer tijd om te genieten, van een heerlijke wandeling met   Bogi en jongste zoon , dan de tassen inpakken en checken of alles echt klaar staat voor een paar dagen Zeewolde.