14 oktober alweer , de Xarah-dagen zijn weer geweest, haar sterfdag, haar begraafdag, weer voorbij . Dit jaar zwaarder dan andere jaren, meer aanwezig .
Ik ga door wat innerlijke processen die het gemis van Xarah weer even in het licht zetten, dat mag, dat verdriet is er gewoon, ik mis mijn overleden kind.
En dan een beetje extra dit jaar, omdat er wat onzekerheden bijgekomen zijn, we namen een beslissing die diepr dan diep gaat en toch noodzakelijk was ;( . De spaarpot voor de verlening van Xarah haar graf, leegden we in de zak van de grootste schrokop van Nederland , de belastingdienst. En dat doet vreselijk veel pijn.
14 oktober 2015, bijna een jaar geleden alweer dat ik iemand voor het eerst ontmoette die me veel leerde, me leerde hoe naief ik ben/was en goedgelovig.
Een les die zijn weerga niet kent, na bijna 50 jaar op deze bol haalde deze persoon me keihard onderuit. Werd mijn liefde, mijn inspanning, mijn gift op een manier beantwoord, waar ik gewoon niet over schrijven kan, nog niet. Het leek een nachtmerrie, is echter ook zeker een bijzondere les.
Pijnlijk leerzaam, me in een richting sturend, uiteindelijk stappen nemend, heel OK, ik had de weg dolgraag willen missen, het verdriet en weer die Michaels draak genaamd: afwijzing. Ik wil die draak dit najaar bevechten, en van hem winnen, met het lichtzwaard van Michael aan mijn zijde moet dat lukken.
Ik koos iemand die me daar bij kan helpen, die me op weg helpt .
Even reclame voor hem maken hoor
Bastiaan Serle van http://serlay.wix.com/sebastiaan
een mooi mens die me een weg laat zien, een weg naar binnen.
Ik wil er meer over schrijven, kan het echter nog niet,het verdriet mag eerst gehuild worden, dan is er ruimte voor meer ..................