De herfst, toch wel mijn favo jaargetijde . De kleuren, de geuren, het woeste wilde, mmmmmm kaneel en appeltjes in de oven ( wat fijn om thuis te zijn na weken weg en onderweg)
Ik hoop op een heerlijke nazomer met veel zon en zee, nu vandaag echter geniet ik van de appelcakes in de oven, en ga ik het gesprek aan met mijn kinderen die zich verwondert afvragen waarom zij niet op het huwelijksfeest van een neef waren uitgenodigd en de andere nichtjes en neef wel, het antwoord blijf ik schuldig, dat weet ik ook niet , ik denk echt dat het ver weg iets met rancune te maken heeft en het feit dat wij als gezin nooit voor familiedingen van die tak van de familie worden uitgenodigd, niet meer, eigenlijk niet meer sinds Xarah overleden is, dat zal echter wel mijn eigen kronkelidee zijn ;) . Ik ga mijn kinderen vertellen, dat keuzes van een ander nooit met jou te maken hebben, enkel met degene die de keuze maakt, iemand die kiest is verantwoordelijk voor dat wat hij/zij kiest en verder niemand anders. Ik hoop dat ik voor deze beknopte uitleg hier op "papier" de juiste woorden weet te vinden.
En als het dan helder is, lekker samen appelcakes eten , met warme chocolademelk en wie weet ook nog room .
Het heeft mij ongeveer 45 a 50 jaar leven gekost om te voelen dat het zo zit ( mijn hoofd wist het wel , ik voelde het enkel nog niet ) Keuzes maken doe jezelf en je bent ook zelf verantwoordelijk voor die keuzes en natuurlijk kies je soms A omdat de consequenties van B niet haalbaar lijken, echter het blijft een keuze, als iedereen zich dat bewust wordt, denk ik te weten dat er minder trauma angst pijn etc zal zijn. Weten dat de keuze van de ander niets met jou te maken heeft kan zo veel helen .
