08 11 2018

Dankbare donderdag it is ................ bijna elke donderdag post ik iets waar ik dankbaar voor ben , er is zoveel om dankbaar voor te zijn dat dat geen probleem is.
Wat naast al die dankbare gevoelens echter ook bestaat in mijn gevoelsleven, is melancholie en een soort van vertwijfeling oid.
Over precies een week word ik 53 ;), moeder van 6 kinderen ben ik, 2 daar van hebben een eigen plek met hun lief , 1 keerde op haar schreden terug naar de oorsprong toen ze nog net geen 1 jaar oud was.
Het moeder worden en zeker ook de pijn van het sterven van mijn kind  zijn heel bepalend geweest, voor hoe ik in het leven sta. Ze hebben bij gedragen aan het ervaren van mijn kracht , van wie ik in het diepst van mijn wezen ben.
Toch ook is in mij altijd het gevoel van gekortwiekt zijn, bepaald door de omstandigheden en de keuzes die ik maakte, mijn vleugels niet uit kunnen slaan . In mijn jonge jaren beperkt door  geloofsregels en instabiliteit in het gezin waar ik opgroeide en later zelfstandig wonend, de combinatie van studie, werken en wonen als dusdanig ervaren dat het voelde als een soort tijd-vretend geheel waar weinig ruimte voor mij was , best gek, die studies waren nl leuk en de banen er om heen ook, ik heb gewoon echt veel plezier gehad in die tijd, ik heb eigenlijk altijd wel veel plezier , ben gewoon een blij mens, enkel wel een blij mens wat eeuwig en altijd het gevoel heeft te kort te schieten en dat, dat zit in mij.
Het denken weet nl dat er geroeid wordt met de beschikbare riemen zeg maar  en dat dat heel OK gaat, dat er binnen de mogelijkheden schijnbaar onmogelijke doelen toch behaald worden.

wordt vervolgd  ;)

07 11 2018

o jaaaa we zijn zomaar van oktober naar november gewaaid, 2e kind verhuisde naar een fijn huis en verjaarde en hup november it is .......................... nog een ruim weekje en dan verjaar ik , dit jaar maar eens niet thuis , geen zin in , we gaan waarschijnlijk lekker naar Amsterdam ofzo , ik zie wel , voor nu even niet zo heel veel ;)