spreuk

Uit werelden van de geest
Is dit kind afgedaald
En in raadselen gehuld
Tot u gekomen
Gij hebt zijn wezen tot klaarheid te brengen
Van dag tot dag
Van uur tot uur

Mummers dance

When in the springtime of the year
When the trees are crowned with leaves
When the ash and oak, and the birch and yew
Are dressed in ribbons fair
When owls call the breathless moon
In the blue veil of the night
The shadows of the trees appear
Amidst the lantern light
We've been rambling all the night
And some time of this day
Now returning back again
We bring a garland gay
Who will go down to those shady groves
And summon the shadows there
And tie a ribbon on those sheltering arms
In the springtime of the year
The songs of birds seem to fill the wood
That when the fiddler plays
All their voices can be heard
Long past their woodland days
We've been rambling all the night
And some time of this day




Now returning back again
We bring a garland gay
And so they linked their hands and danced
Round in circles and in rows
And so the journey of the night descends
When all the shades are gone
"A garland gay we bring you here
And at your door we stand
It is a sprout well budded out
The work of our lord's hand."
We've been rambling all the night
And some time of this day
Now returning back again
We bring a garland gay
We've been rambling all the night
And some time of this day
Now returning back again
We bring a garland gay

'... en de lente komt ....

Ze is er al een beetje , de lente , komend weekend vieren we het Ostara , het lentefeest .



En dan ook nog een prachtige voller dan vol maan ;-) Zo fijn .

zaterdag 12 maart

Het zit allemaal niet erg mee deze week , en dondert in Villakula , niet zo zeer bij de bewoners, maar wel achter de schermen .
Er gaat van alles stuk, oa mijn PC maar weer eens , en op die van DH kan ik wel eea , maar bijv niet mailen ;(( GRRRR
Ik ben snot en snot verkouden , mijn keel is ontstoken en mijn oren denk ik ook .
De meiden zijn klierig , Rens is down en presteert op school niet echt op nivo, dwz , zijn toetsen zijn super , maar zijn inleverwerk is matigjes , hij is zijn drive kwijt zegt , jaaaaaaaaa, ik ook wel eens ,sjuchttt .
Hele dagen verveelt ie zich , naar zijn zeggen , maar ja als je helemaal niks mee doet , gebeurt er ook niks meer
Ik maak me zorgen om mijn grote zoon , maar hij wimpelt me een beetje af.

Met Heller gaat het super ......................thuis .

hoe zou dat nou zitten

Gisteren avond in de stilte voelde ik die vraag weer opkomen..............
Na een leuke middag waar ik me echt lekker voelde in het gezelschap van velen, heel veel gepraat met derden, was er gewoon toch weer de hamvraag, die vraag die me maar bezig blijft houden, waarom zijn zoveel mensen ( incl mezelf ) zo ontzettend bang voor afwijzing, wat heeft gemaakt dat we zoveel angst hebben onszelf te zijn, ons authentieke zelf te leven.

Ik kijk ernaar , voel erop en snap het niet .

Omgeven door allemaal mooie warme lieve mensen en steeds in gesprekken blijkt dat we allemaal zo beschadigt zijn , de een in dit de ander in dat en allemaal moeten we er voor waken dat we niet onze angst gaan leven.

Enkel al dat zijn vervuld me van pijn en maakt me verdrietig.

Wat zou het mooi zijn als we ons kunnen richten op de overeenkomsten ipv op de verschillen
Wat zou het mooie zijn als we die angst om te ontmoeten om in verbinding te gaan los konden laten , zodat we gaan samen kunnen zijn , wie we zijn !!
Voluit .

1 maart ;-)

johhhh 1 maart alweer , wat rent de tijd hard en o wat vind ik het moeilijk om hem bij te houden , zo die eerste maanden van het jaar , ik borrel en bruis , dat wel , maar in mijn tempo en dat heeft weinig raakvlakken met tijd .......

Dus is het opeens 1 maart ;-) Nog 20 dagen en dan begint de officiële lente, de natuur is er al volop mee bezig .
Overal knopjes en bloemkopjes , prachtig.
En tegelijk is er veel verdriet om me heen .
Jonge mensen verongelukten, doodgaan als je 16,5,44,18 bent , het verdriet hangt zwaar in de lucht .
En dat terwijl de lente twinkelt, er werden ook heel recent, heerlijke lieve babietjes geboren , blijde dagen , verdrietige dagen , het komt allemaal samen en ik weet me geen raad af en toe ,het verdriet van mij is verdriet waar ik iets mee kan , maar de tranen van die mensen om me heen doen me veel , raken me diep.

Ik naai en brei , geef veel klankhelingen de laatste weken , erg veel ;0) , heel stukken in me zelf , waar ik niet echt veel eerder al was , misschien soms heel voorzichtig van een afstand.
Ik verander , voel mezelf meer grond vinden.
In mij is het lente terwijl er ook veel los gelaten wordt. Dat wat me niet meer dient , mag gaan ...
Ik hoop op zon, heel veel zon, om de mensen met verdriet te koesteren, om de warmte te voelen en te ervaren dat ik leef, dat wij leven, en dat we genieten.
Ik stuur virtuele warme dekens naar hen die ze nodig hebben en brei omslagdoeken voor wie iets tastbaars wil ;-).