johhhh 1 maart alweer , wat rent de tijd hard en o wat vind ik het moeilijk om hem bij te houden , zo die eerste maanden van het jaar , ik borrel en bruis , dat wel , maar in mijn tempo en dat heeft weinig raakvlakken met tijd .......
Dus is het opeens 1 maart ;-) Nog 20 dagen en dan begint de officiële lente, de natuur is er al volop mee bezig .
Overal knopjes en bloemkopjes , prachtig.
En tegelijk is er veel verdriet om me heen .
Jonge mensen verongelukten, doodgaan als je 16,5,44,18 bent , het verdriet hangt zwaar in de lucht .
En dat terwijl de lente twinkelt, er werden ook heel recent, heerlijke lieve babietjes geboren , blijde dagen , verdrietige dagen , het komt allemaal samen en ik weet me geen raad af en toe ,het verdriet van mij is verdriet waar ik iets mee kan , maar de tranen van die mensen om me heen doen me veel , raken me diep.
Ik naai en brei , geef veel klankhelingen de laatste weken , erg veel ;0) , heel stukken in me zelf , waar ik niet echt veel eerder al was , misschien soms heel voorzichtig van een afstand.
Ik verander , voel mezelf meer grond vinden.
In mij is het lente terwijl er ook veel los gelaten wordt. Dat wat me niet meer dient , mag gaan ...
Ik hoop op zon, heel veel zon, om de mensen met verdriet te koesteren, om de warmte te voelen en te ervaren dat ik leef, dat wij leven, en dat we genieten.
Ik stuur virtuele warme dekens naar hen die ze nodig hebben en brei omslagdoeken voor wie iets tastbaars wil ;-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten