4 maart is het vandaag, de verjaardag van mijn oma die niet meer is, als 19 jaar niet meer .
Zwanger van mijn bijna 19 jarige heb ik haar begraven, mijn 5e en 6e kind heeft ze niet kunnen knuffelen. Ik mis haar, heel vaak, heel veel. Ze was als een moeder voor mij, begreep me zonder woorden en ik haar. Onze band was heel hecht, niet zo vreemd misschien, mijn eerste maanden woonden mijn ouders bij mijn oma en opa in en oma was meer een moeder dan mijn eigen piep piep jonge moeder.
En vanaf mijn 5e ongeveer woonden we een straat verder , dat was ook zo goed als bij oma in huis. Uit school ging ik vaak naar haar toe, als ik me rot voelde, ging ik naar haar toe, en als er Olcay dingen thuis gebeurden, ging ik als het even kon ook naar haar toe .
Hoe ouder ik word en hoe langer oma dus ook niet meer hier is, hoe meer ik begrijp hoe groot haar aandeel in mijn "zijn" is , hoeveel ik van haar heb geleerd, hoe belangrijk zijn was ( en eigenlijk nog is ), Oma mijn veilige haven, haar armen om me heen mis ik nog het meest.
Vandaag wil ik bloemen om op tafel te zetten met een kaarsje ernaast .
Oma haar verjaardag, altijd een dag na die van mijn paps, het was altijd zo gezellig in hun kleine huis, oma de moeder van mijn moeder waar ik me altijd zo geborgen wist.
Het raakt me ook dat mijn kinderen niet zulke grootouders hebben, want hoewel zowel mijn als mijn partner zijn ouders nog leven is er niet echt een warme band tussen mijn kinderen en hun grootouders. Ik had ze dat zo gegund. Ik kleur een kleurplaat van Kleurfeest punt nl en huil , gewoon omdat ik haar zo mis .
Zwanger van mijn bijna 19 jarige heb ik haar begraven, mijn 5e en 6e kind heeft ze niet kunnen knuffelen. Ik mis haar, heel vaak, heel veel. Ze was als een moeder voor mij, begreep me zonder woorden en ik haar. Onze band was heel hecht, niet zo vreemd misschien, mijn eerste maanden woonden mijn ouders bij mijn oma en opa in en oma was meer een moeder dan mijn eigen piep piep jonge moeder.
En vanaf mijn 5e ongeveer woonden we een straat verder , dat was ook zo goed als bij oma in huis. Uit school ging ik vaak naar haar toe, als ik me rot voelde, ging ik naar haar toe, en als er Olcay dingen thuis gebeurden, ging ik als het even kon ook naar haar toe .
Hoe ouder ik word en hoe langer oma dus ook niet meer hier is, hoe meer ik begrijp hoe groot haar aandeel in mijn "zijn" is , hoeveel ik van haar heb geleerd, hoe belangrijk zijn was ( en eigenlijk nog is ), Oma mijn veilige haven, haar armen om me heen mis ik nog het meest.
Vandaag wil ik bloemen om op tafel te zetten met een kaarsje ernaast .
Oma haar verjaardag, altijd een dag na die van mijn paps, het was altijd zo gezellig in hun kleine huis, oma de moeder van mijn moeder waar ik me altijd zo geborgen wist.
Het raakt me ook dat mijn kinderen niet zulke grootouders hebben, want hoewel zowel mijn als mijn partner zijn ouders nog leven is er niet echt een warme band tussen mijn kinderen en hun grootouders. Ik had ze dat zo gegund. Ik kleur een kleurplaat van Kleurfeest punt nl en huil , gewoon omdat ik haar zo mis .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten