7 jaar geleden is het al , dat ik zwanger van een meisjestweeling de decembermaand beleefde .
December heeft sinds toen behalve warmte en gezeligheid ook dat gemis van Xaar in zich.
En vanmiddag op en top ziek, als een dweiltje hing ik op de bank "beschuit met muisjes" te kijken. Een plots opgekomen borstonsteking dwingt mij tot een vrijwel niets doen. Beschuit met muisjes leek me leuk , was ook mooi , alleen er werd een tweeling geboren , veeeeeeeeeeeeeeel te vroeg , en die tweeling moest in de couveuse ...............
En sindsdien blijven de tranen stromen , het was even net of ik alles weer beleefde , dat gebeurt niet meer zo vaak en nu houd het maar niet op , de tranen stromen en stromen maar , ik lijk wel een vergiet ;-))
Ik merk dat er nog heel erg veel verdriet zit om mijn kleine meisje , het pinkeltje waar ik zoooooooooooo veel meer voor had willen doen .
Ze is nog zo aanwezig in mijn bestaan , zit zo verweven in mijn doen .Ik mis haar onnoemelijk .............
En bij het naar binnen keren , zo in de hersft steeds weer heel erg , steeds meer .
2 opmerkingen:
O lieverd, ik heb met je te doen.
Dikke cyberhug, helaas wonen we te ver uit elkaar om je er eentje IRL te geven.
Liefs Irene
Dag Elly,
ik heb onlangs je pagina over Xarah gelezen en ik zat er echt bij te snikken. Ik kan me niet inbeelden wat ik zou doen moest ik één van mijn kinderen verliezen, het is mijn grootste angst.
Ik wens je veel sterkte in de moeilijke momenten maar hopelijk zijn er meer goede momenten waarbij je kan genieten van je kinderen en dankbaar kan zijn dat je hun moeder mag zijn. Ook al heb je voor Xarah maar "weinig" kunnen doen, als moeder heb je meer voor haar gedaan dan ieder ander kon.
Je bent echt een prachtmoeder!
groetjes,
Margo
Een reactie posten