En dat is zachtjes uitgedrukt.
Wat al die tijd een griep leek die maar niet over wilde ,blijkt een
bronchitus en een longontsteking te zijn ;-((( .
Ik heb al het gevoel dat ik abonnementje bij de HA heb,maar dit weekend
was ik echter zo benauwd dat ik er echt naar van werd , vanmorgen dus weer
naar de HA en een nog bak AB meegekregen .
Pffffffffffffft en vervolgens kreeg ik te horen dat mijn indicatie
verlopen is van het PGB en zit ik pardoes in een keer zonder hulp ;-(( , ik
moet opnieuw geindiceerd worden en de dame die dat doet loopt erg op achter
door allerhande nieuwe regelgevingen , zoooooooooooooooo dat was een mooi
begin van de week ;-(( maar niet heus.
Ik voel me rot en ellendig , teleurgesteld in mijn lijf wat me keer op keer laat vallen , ik wil zo heel veel meer dan ik kan ;-((
Vandaag kan ik Heller niet eens tillen als ik zit , meestal lukt dat gewoon goed , nou vandaag dus niet en dat arme jochie snapt er niks van.
Er valt redelijk te leven met pijnlijke gewrichten , maar als je dan ook nog ziek wordt houdt het op merk ik , de rek is er uit , ik wil alleen nog maar in bed liggen en dat gaat niet he , als je kiddies hebt.
Ik ben moe , moe van altijd maar pijn , moe van steeds ziek , dan weer dit dan weer dat . Ik leef gezond , eet veel fruit en groenten, maar dat is dus geen garantie ;-)) , dat wist ik wel al, maar toch , je hoopt stiekum he tegen beter weten in ;-)).
Ik zit een beetje in een dip geloof ik , we gaan thee zetten, daar knappen we vast van op , mijn lekker meidjes en ik ;-0))
maandag, januari 30, 2006
donderdag, januari 26, 2006
the lady of shalott
THE LADY OF SHALOTT
On either side the river lie
Long fields of barley and of rye
That clothe the wold and meet the sky;
And through the field the road runs by
To many-tower'd Camelot;
And up and down the people go,
Gazing where the lilies blow
Round an island there below,
The island of Shalott.
Willows whiten, aspen quiver,
Little breezes dusk and shiver
Through the wave that runs for ever
By the island in the river
Flowing down to Camelot.
Four gray walls, and four gray towers,
Overlook a space of flowers,
And the silent isle embowers
The Lady of Shalott.
By the margin, willow-veil'd,
Slide the heavy barges trail'd
By slow horses; and unhail'd
The shallop flitteth silken-sail'd
Skimming down to Camelot;
But who hath seen her wave her hand?
Or at the casement seen her stand?
Or is she known in all the land,
The Lady of Shalott?
Only reapers, reaping early
In among the bearded barley,
Hear a song that echoes cheerly
From the river winding clearly,
Down to tower'd Camelot;
And by the moon the reaper weary,
Piling sheaves in uplands airy,
Listening, whispers "Tis the faury
Lady of Shalott."
There she weaves by night and day
A magic web with colours gay.
She has heard a whisper say
To look down to Camelot.
She knows not what the curse may be,
And so she weaveth steadily,
And little other care hath she,
The Lady of Shalott.
And moving through a mirror clear
That hangs before her all the year,
Shadows of the world appear.
There she sees the highway near
Winding down to Camelot:
There the river eddy whirls,
And there the surly village-churls,
And the red cloaks of market girls,
Pass onward from Shalott.
Sometimes a troop of damsels glad,
An abbot on an ambling pad,
Sometimes a curly shepherd-lad,
Or long-hair'd page in crimson clad,
Goes by to tower'd Camelot;
And sometimes through the mirror blue
The knights come riding two and two:
She hath no loyal knight and true,
The Lady of Shalott.
But in her web she still delights
To weave the mirror's magic sights,
For often through the silent nights
A funeral with plumes and lights,
And music, went to Camelot:
Or when the moon was overhead,
Came two young lovers lately wed;-
"I am half sick of shadows," said
the Lady of Shalott.
A bow-shot from her bower-eaves,
He rode between the barley-sheaves:
The sun came dazzling through the leaves,
And flamed upon the brazen greaves
Of bold Sir Lancelot.
A red-cross knight for ever kneel'd
To a lady in his shield,
That sparkled on the yellow field
Beside remote Shalott.
The gemmy bridle glitter'd free,
Like to some branch of stars we see
Hung in the golden Galaxy.
The bridle bells rang merrily
As she rode down to Camelot:
And from his blazon'd baldric slung
A mighty silver bugle hung,
And as she rode his armour rung
Beside remote Shalott.
All in the blue unclouded weather
Thick-jewell'd shone the saddle-leather,
The helmet and the helmet-feather
Burn'd like one burning flame together,
As she rode down to Camelot:
As often through the purple night,
Below the starry clusters bright,
Some bearded meteor, trailing light,
Moves over still Shalott.
His broad clear brow in sunlight glow'd;
On burnish'd hooves his war-horse trode;
From underneath his helmet flow'd
His coal-black curls as on he rode,
As he rode down to Camelot.
From the bank and from the river
He flash'd into the crystal mirror,
"Tirra lirra," by the river
Sang Sir Lancelot.
She left the web, she left the loom,
She made three paces through the room,
She saw the water-lily bloom,
She saw the helmet and the plume,
She look'd down to Camelot.
Out flew the web and floated wide;
The mirror crack'd from side to side:
"The curse is come upon me," cried
The Lady of Shalott.
In the stormy east-wind straining,
The pale yellow woods were waning,
The broad stream in his banks complaining,
Heavily the low sky raining
Over tower'd Camelot;
Down she came and found a boat
Beneath a willow left afloat,
And round about the prow she wrote
The Lady of Shalott
And down the river's dim expanse -
Like some bold seër in a trance,
Seeing all his own mischance -
With a glassy countenance
Did she look to Camelot.
And at the closing of the day
She loosed the chain, and down she lay;
The broad stream bore her far away,
The Lady of Shalott.
Lying, robed in snowy white
That loosely flew to left and right -
The leaves upon her falling light -
Through the noises of the night
She floated down to Camelot:
And as the boat-head wound along
The willowy hills and fields among,
They heard her singing her last song,
The Lady of Shalott -
Heard a carol, mournful, holy,
Chanted loudly, chanted lowly,
Till her blood was froozen slowly,
And her eyes were darken'd wholly,
Turn'd to tower'd Camelot;
For ere she reach'd upon the tide
The first house by the water-side.
Singing in her song she died,
The Lady of Shalott.
Under tower and balcony,
By garden-wall and gallery,
A gleaming shape she floated by,
Dead-pale between the houses high,
Silent into Camelot.
Out upon the wharfs they came,
Knight and burgher, lord and dame,
And round the prow they read her name,
The Lady of Shalott
Who is this and what is here?
And in the lighted palace near
Died the sound of royal cheer;
And they cross'd themselves for fear,
All the knights at Camelot:
But Lancelot mused a little space;
He said, "She has a lovely face;
God in his mercy lend her grace,
The Lady of Shalott."
On either side the river lie
Long fields of barley and of rye
That clothe the wold and meet the sky;
And through the field the road runs by
To many-tower'd Camelot;
And up and down the people go,
Gazing where the lilies blow
Round an island there below,
The island of Shalott.
Willows whiten, aspen quiver,
Little breezes dusk and shiver
Through the wave that runs for ever
By the island in the river
Flowing down to Camelot.
Four gray walls, and four gray towers,
Overlook a space of flowers,
And the silent isle embowers
The Lady of Shalott.
By the margin, willow-veil'd,
Slide the heavy barges trail'd
By slow horses; and unhail'd
The shallop flitteth silken-sail'd
Skimming down to Camelot;
But who hath seen her wave her hand?
Or at the casement seen her stand?
Or is she known in all the land,
The Lady of Shalott?
Only reapers, reaping early
In among the bearded barley,
Hear a song that echoes cheerly
From the river winding clearly,
Down to tower'd Camelot;
And by the moon the reaper weary,
Piling sheaves in uplands airy,
Listening, whispers "Tis the faury
Lady of Shalott."
There she weaves by night and day
A magic web with colours gay.
She has heard a whisper say
To look down to Camelot.
She knows not what the curse may be,
And so she weaveth steadily,
And little other care hath she,
The Lady of Shalott.
And moving through a mirror clear
That hangs before her all the year,
Shadows of the world appear.
There she sees the highway near
Winding down to Camelot:
There the river eddy whirls,
And there the surly village-churls,
And the red cloaks of market girls,
Pass onward from Shalott.
Sometimes a troop of damsels glad,
An abbot on an ambling pad,
Sometimes a curly shepherd-lad,
Or long-hair'd page in crimson clad,
Goes by to tower'd Camelot;
And sometimes through the mirror blue
The knights come riding two and two:
She hath no loyal knight and true,
The Lady of Shalott.
But in her web she still delights
To weave the mirror's magic sights,
For often through the silent nights
A funeral with plumes and lights,
And music, went to Camelot:
Or when the moon was overhead,
Came two young lovers lately wed;-
"I am half sick of shadows," said
the Lady of Shalott.
A bow-shot from her bower-eaves,
He rode between the barley-sheaves:
The sun came dazzling through the leaves,
And flamed upon the brazen greaves
Of bold Sir Lancelot.
A red-cross knight for ever kneel'd
To a lady in his shield,
That sparkled on the yellow field
Beside remote Shalott.
The gemmy bridle glitter'd free,
Like to some branch of stars we see
Hung in the golden Galaxy.
The bridle bells rang merrily
As she rode down to Camelot:
And from his blazon'd baldric slung
A mighty silver bugle hung,
And as she rode his armour rung
Beside remote Shalott.
All in the blue unclouded weather
Thick-jewell'd shone the saddle-leather,
The helmet and the helmet-feather
Burn'd like one burning flame together,
As she rode down to Camelot:
As often through the purple night,
Below the starry clusters bright,
Some bearded meteor, trailing light,
Moves over still Shalott.
His broad clear brow in sunlight glow'd;
On burnish'd hooves his war-horse trode;
From underneath his helmet flow'd
His coal-black curls as on he rode,
As he rode down to Camelot.
From the bank and from the river
He flash'd into the crystal mirror,
"Tirra lirra," by the river
Sang Sir Lancelot.
She left the web, she left the loom,
She made three paces through the room,
She saw the water-lily bloom,
She saw the helmet and the plume,
She look'd down to Camelot.
Out flew the web and floated wide;
The mirror crack'd from side to side:
"The curse is come upon me," cried
The Lady of Shalott.
In the stormy east-wind straining,
The pale yellow woods were waning,
The broad stream in his banks complaining,
Heavily the low sky raining
Over tower'd Camelot;
Down she came and found a boat
Beneath a willow left afloat,
And round about the prow she wrote
The Lady of Shalott
And down the river's dim expanse -
Like some bold seër in a trance,
Seeing all his own mischance -
With a glassy countenance
Did she look to Camelot.
And at the closing of the day
She loosed the chain, and down she lay;
The broad stream bore her far away,
The Lady of Shalott.
Lying, robed in snowy white
That loosely flew to left and right -
The leaves upon her falling light -
Through the noises of the night
She floated down to Camelot:
And as the boat-head wound along
The willowy hills and fields among,
They heard her singing her last song,
The Lady of Shalott -
Heard a carol, mournful, holy,
Chanted loudly, chanted lowly,
Till her blood was froozen slowly,
And her eyes were darken'd wholly,
Turn'd to tower'd Camelot;
For ere she reach'd upon the tide
The first house by the water-side.
Singing in her song she died,
The Lady of Shalott.
Under tower and balcony,
By garden-wall and gallery,
A gleaming shape she floated by,
Dead-pale between the houses high,
Silent into Camelot.
Out upon the wharfs they came,
Knight and burgher, lord and dame,
And round the prow they read her name,
The Lady of Shalott
Who is this and what is here?
And in the lighted palace near
Died the sound of royal cheer;
And they cross'd themselves for fear,
All the knights at Camelot:
But Lancelot mused a little space;
He said, "She has a lovely face;
God in his mercy lend her grace,
The Lady of Shalott."
woensdag, januari 25, 2006
onbaatzuchtigheid
Dit las ik op een andere lijst , zo mooiiiii
Onbaatzuchtigheid
Alles kan alleen bestaan
omdat het Eeuwige Bewustzijn
het gevoel geeft.
Een moeder die zich helemaal
aan haar kind geeft,
voelt 's nachts voldoening.
In de uren tussen middernacht en zonsopgang
gaat ze drempel van het eigenbelang over
en ontekt een onbegrensd Ik.
Een wijze moeder treedt deze
Aanwezigheid nederig tegemoet
en gaat de onbaatzuchtigheid
door de tijd heen binnen.
Kinderen voelen dat hun moeders
dit gedaan hebben
en worden daardoor rustig.
Maar wie heeft nu wat gedan?
Helpt het kind zijn moeder
door de sluier van het eigenbelang
de onbegrensdheid in?
Of is het de moeder die bewust
de behoeften van haar kind vooropstelt
en zich hieraan overgeeft?
Of is het de Ene, die beiden
via een spiraalvormig pad
naar de heelheid brengt?
U kunt zitten en mediteren
terwijl uw kind zich in slaap huilt.
U kunt ook naar hem toegaan,
zijn tranen delen en uw Ik vinden.
Uit de Tao van het moederschap
Onbaatzuchtigheid
Alles kan alleen bestaan
omdat het Eeuwige Bewustzijn
het gevoel geeft.
Een moeder die zich helemaal
aan haar kind geeft,
voelt 's nachts voldoening.
In de uren tussen middernacht en zonsopgang
gaat ze drempel van het eigenbelang over
en ontekt een onbegrensd Ik.
Een wijze moeder treedt deze
Aanwezigheid nederig tegemoet
en gaat de onbaatzuchtigheid
door de tijd heen binnen.
Kinderen voelen dat hun moeders
dit gedaan hebben
en worden daardoor rustig.
Maar wie heeft nu wat gedan?
Helpt het kind zijn moeder
door de sluier van het eigenbelang
de onbegrensdheid in?
Of is het de moeder die bewust
de behoeften van haar kind vooropstelt
en zich hieraan overgeeft?
Of is het de Ene, die beiden
via een spiraalvormig pad
naar de heelheid brengt?
U kunt zitten en mediteren
terwijl uw kind zich in slaap huilt.
U kunt ook naar hem toegaan,
zijn tranen delen en uw Ik vinden.
Uit de Tao van het moederschap
het kan verkeren
Zo heb je niks en allemaal naai en werkplannen en zo zit je met een klein ziek ventje in het ziekenhuis.
In de nacht van zaterdag op zondag was Heller ziek , erg ziek , alles kwam eruit , hij wilde graag meteen na zo'n kotsbui weer drinken en ja hoor na 15 minuten lag ook dat er weer uit .
Na een poosje leek ie dat te snappen en wilde ie niks meer , in de ochtend had ik een ziek zielig mannetje over, die gek genoeg geen koorts had .
Bij het luierwisselen in de avond had ik al een rare verdikking in zijn lies gezien , die was in de ochtend uitgegroeid tot een bobbel van formaat die pijnlijk was , ik mocht er echt niet aankomen ...........
De huisartsenpost dus maar gebeld , we konden meteen komen . Ik dacht aan een testikel die was teruggesprongen ofzo .........
Intuitief voelde ik dat het wel eens wat langer kon gaan duren en gooide een boek en een breiwerk en een draagdoek in mijn tas en zei Ton dat ie de film ( daar zouden we heen met de kids ) maar af moest bellen .
De dokter keek er naar, we dachten samen even hardop en toen stuurde hij me door naar de eerste hulp, een chirurg moest er maar even naar kijken .
De chirurg was een lief mens ;-)) warme uitstraling , ze keek en voelde even , Heller krampte ineen van de pijn en de dame zei:" ik zal een Ok laten klaar maken , dat is een beknelde darm en dat moet meteen even geopereerd ".
Ze zag blijkbaar dat ik meteen in de flip vloog en legde uit dat het een kleine ingreep was. Maar dat was het niet , dat kon mijn verstand ook wel bedenken .
Ik was even terug in de tijd en zag mezelf mijn Xaartje naar Ok brengen en dat bezorgde me paniek , de dokter begreep dat meteen en er werd actie ondernomen , iedere betrokkene werd ingelicht en ik vond een en al begrip op mijn weg ;-)) heerlijk hoor .
In middels waren we naar de kinderafdeling gebracht en was Ton er ook , toen was het wachten op een vrije Ok , Ton stressie , ik ook , liters koffie dronken we.
On half drie mochten we richting Ok , we werden voorgesteld aan de anesthesisten en de chirurg , ik ging in een mooi groen pak ;-)) en toen moest Heller dat rotte kapje op, dat narcose ding wat ik ook bij Xaar had zien doen en die laatste wanhopige blik van mijn meisje schoof steeds voor het beeld , het leek of de anesthesist dat precies begreep , want hij gaf me een kneepje in mijn arm en zei:"ik zal echt goed voor Heller zorgen hoor".
En toen dus wachten , niet lang , maar het leek wel 100 uur .
Na een 3 kwartier ging de telefoon en mochten we naar de verkoever komen , heerlijk zo een man die daar werkt , met Ton zijn pas konden we de snelle verplegersroute nemen ;-)) en waren we zo bij Heller , het was zo fijn hem weer te zien met wazige daze, maar open ogen .
Heller was snel wakker en wilde meteen aan de borst ( heerlijk want die knapten haast ), ik trof er op de kinderafdeling een lieve verpleger , iemand die ook veel voor Xarah had gezorgd toen , ik heb fijn met hem gepraat over Xaar en over Heller , over leven en ziek zijn , over het nieuwe zorgstelsel, heerlijk dat ie daar even tijd voor kon nemen , het was erg rustig ( zondag ) en avond inmiddels en dan schijnt het minder druk te zijn.
Vervolgens slapen op een stretcher , mijn Heller en ik , dat paste maar net en was niet echt comfortabel , maar goed ;-)) .
Het sliep aardig , Heller wilde de hele nacht borst borst borst en was om 6.00 klaarwakker. het ontbijt zou pas om 8.00 geserveerd worden dus we hadden nog even, lekker gewandeld op de gang , de draagdoek oogste bewonderende blikken ;-) .
Na het ontbijt kwam de dokter vertelen dat we naar huis mochten , dat wist ik al , maar was toch fijn om nog even bevestigd te krijgen.
Snel weer naar huis , daar bleef ik me de hele dag wiebelig en wankel voelen en weet het aan de emoties en slechte nachten , maar niks hoor in de avond begon er een huis griep op mijn darmen , ik leef naar de WC gaan ;-(( in de nacht ontwikkelde zich dat tot overgeven .......
Gistermorgen had ik het niet meer , Heller heeft nauwelijks last van zijn operatie en is levendig als altijd en ik kon niet anders dan naar de WC rennen , in de vroege ochtend had ik Nina en Noa nog naar school gebracht en daarbij tweemaal gepauzeerd om langs de kant van de weg de vogels te voeren ;- (( , dit ging dus niet meer , dus voor het eerst sinds weet ik wanneer hulptroepen gealarmeerd , heller werd opgehaald door Annelies, mijn vader haalde Nina en Noa .............
En ik lag in bed als een dweil , tussen bergen met schone was ........
Die bergen heb ik inmiddels weggewerkt , zo beroerd als ik gisterene was , zo fris voel ik me nu weer , raar hoor , gisteren was ik zooooooooooooooooooooo ziek en nu , ik wil nog niet naar buiten , maar gelukkig liggen de bij benadering 8 wassen weer in de kast en is zowaar de woonkamer ook weer enigszins toonbaar.
Merels mooie handgebreide sokken zijn echter verworden tot minisokjes waar Heller in past , maar dan keihard .......... Ik heb net nieuwe op de pen gezet ;-))
Zoooo straks een dutje met mijn ventje en dan proberen wat naaiachterstand weg te werken ;))
Gr Elly WAHM van Rens Merel Nina Xarah* Noa en Heller
www.remenixano.com
In de nacht van zaterdag op zondag was Heller ziek , erg ziek , alles kwam eruit , hij wilde graag meteen na zo'n kotsbui weer drinken en ja hoor na 15 minuten lag ook dat er weer uit .
Na een poosje leek ie dat te snappen en wilde ie niks meer , in de ochtend had ik een ziek zielig mannetje over, die gek genoeg geen koorts had .
Bij het luierwisselen in de avond had ik al een rare verdikking in zijn lies gezien , die was in de ochtend uitgegroeid tot een bobbel van formaat die pijnlijk was , ik mocht er echt niet aankomen ...........
De huisartsenpost dus maar gebeld , we konden meteen komen . Ik dacht aan een testikel die was teruggesprongen ofzo .........
Intuitief voelde ik dat het wel eens wat langer kon gaan duren en gooide een boek en een breiwerk en een draagdoek in mijn tas en zei Ton dat ie de film ( daar zouden we heen met de kids ) maar af moest bellen .
De dokter keek er naar, we dachten samen even hardop en toen stuurde hij me door naar de eerste hulp, een chirurg moest er maar even naar kijken .
De chirurg was een lief mens ;-)) warme uitstraling , ze keek en voelde even , Heller krampte ineen van de pijn en de dame zei:" ik zal een Ok laten klaar maken , dat is een beknelde darm en dat moet meteen even geopereerd ".
Ze zag blijkbaar dat ik meteen in de flip vloog en legde uit dat het een kleine ingreep was. Maar dat was het niet , dat kon mijn verstand ook wel bedenken .
Ik was even terug in de tijd en zag mezelf mijn Xaartje naar Ok brengen en dat bezorgde me paniek , de dokter begreep dat meteen en er werd actie ondernomen , iedere betrokkene werd ingelicht en ik vond een en al begrip op mijn weg ;-)) heerlijk hoor .
In middels waren we naar de kinderafdeling gebracht en was Ton er ook , toen was het wachten op een vrije Ok , Ton stressie , ik ook , liters koffie dronken we.
On half drie mochten we richting Ok , we werden voorgesteld aan de anesthesisten en de chirurg , ik ging in een mooi groen pak ;-)) en toen moest Heller dat rotte kapje op, dat narcose ding wat ik ook bij Xaar had zien doen en die laatste wanhopige blik van mijn meisje schoof steeds voor het beeld , het leek of de anesthesist dat precies begreep , want hij gaf me een kneepje in mijn arm en zei:"ik zal echt goed voor Heller zorgen hoor".
En toen dus wachten , niet lang , maar het leek wel 100 uur .
Na een 3 kwartier ging de telefoon en mochten we naar de verkoever komen , heerlijk zo een man die daar werkt , met Ton zijn pas konden we de snelle verplegersroute nemen ;-)) en waren we zo bij Heller , het was zo fijn hem weer te zien met wazige daze, maar open ogen .
Heller was snel wakker en wilde meteen aan de borst ( heerlijk want die knapten haast ), ik trof er op de kinderafdeling een lieve verpleger , iemand die ook veel voor Xarah had gezorgd toen , ik heb fijn met hem gepraat over Xaar en over Heller , over leven en ziek zijn , over het nieuwe zorgstelsel, heerlijk dat ie daar even tijd voor kon nemen , het was erg rustig ( zondag ) en avond inmiddels en dan schijnt het minder druk te zijn.
Vervolgens slapen op een stretcher , mijn Heller en ik , dat paste maar net en was niet echt comfortabel , maar goed ;-)) .
Het sliep aardig , Heller wilde de hele nacht borst borst borst en was om 6.00 klaarwakker. het ontbijt zou pas om 8.00 geserveerd worden dus we hadden nog even, lekker gewandeld op de gang , de draagdoek oogste bewonderende blikken ;-) .
Na het ontbijt kwam de dokter vertelen dat we naar huis mochten , dat wist ik al , maar was toch fijn om nog even bevestigd te krijgen.
Snel weer naar huis , daar bleef ik me de hele dag wiebelig en wankel voelen en weet het aan de emoties en slechte nachten , maar niks hoor in de avond begon er een huis griep op mijn darmen , ik leef naar de WC gaan ;-(( in de nacht ontwikkelde zich dat tot overgeven .......
Gistermorgen had ik het niet meer , Heller heeft nauwelijks last van zijn operatie en is levendig als altijd en ik kon niet anders dan naar de WC rennen , in de vroege ochtend had ik Nina en Noa nog naar school gebracht en daarbij tweemaal gepauzeerd om langs de kant van de weg de vogels te voeren ;- (( , dit ging dus niet meer , dus voor het eerst sinds weet ik wanneer hulptroepen gealarmeerd , heller werd opgehaald door Annelies, mijn vader haalde Nina en Noa .............
En ik lag in bed als een dweil , tussen bergen met schone was ........
Die bergen heb ik inmiddels weggewerkt , zo beroerd als ik gisterene was , zo fris voel ik me nu weer , raar hoor , gisteren was ik zooooooooooooooooooooo ziek en nu , ik wil nog niet naar buiten , maar gelukkig liggen de bij benadering 8 wassen weer in de kast en is zowaar de woonkamer ook weer enigszins toonbaar.
Merels mooie handgebreide sokken zijn echter verworden tot minisokjes waar Heller in past , maar dan keihard .......... Ik heb net nieuwe op de pen gezet ;-))
Zoooo straks een dutje met mijn ventje en dan proberen wat naaiachterstand weg te werken ;))
Gr Elly WAHM van Rens Merel Nina Xarah* Noa en Heller
www.remenixano.com
vrijdag, januari 20, 2006
donderdag, januari 19, 2006
verdrietig
Verdrietig ben ik zopas op zoek gegaan naar traktaties , traktaties voor Nina , nog een ruime week en dan is ze jarig .
Terwijl ik die traktaties bekeek , plofte het verdriet zomaar op me , zwaarder dan ooit lijkt wel .Ik kan het maar niet wegblazen , het feit dat ik zo graag twee meidjes samen jarig zag . We vieren ook gewoon de komst van die twee meisjes in ons leven , mijn prachtig dapper Xaartje en haar al zo grote tweelingzeus Nina.
Ik heb al zoveel tranen om haar vertrek gelaten , maar het lijkt wel op ze nooit opraken, ik mis haar vaak zo erg , zoals nu , oooooooooooooo wat had ik dolgraag voor twee meisjes pakjes gekocht , tweemaal 26 traktaties gemaakt , en twee kinderfeestjes gevierd.
Ik vraag me echt wel eens af , of de tijd alle wonden heelt , ik denk zomaar van niet , het doet nl ieder jaar ietsie meer zeer................................
Xaar ( rechts ) en Nina ( links )
Xarah
Nina nu ;-))
Terwijl ik die traktaties bekeek , plofte het verdriet zomaar op me , zwaarder dan ooit lijkt wel .Ik kan het maar niet wegblazen , het feit dat ik zo graag twee meidjes samen jarig zag . We vieren ook gewoon de komst van die twee meisjes in ons leven , mijn prachtig dapper Xaartje en haar al zo grote tweelingzeus Nina.
Ik heb al zoveel tranen om haar vertrek gelaten , maar het lijkt wel op ze nooit opraken, ik mis haar vaak zo erg , zoals nu , oooooooooooooo wat had ik dolgraag voor twee meisjes pakjes gekocht , tweemaal 26 traktaties gemaakt , en twee kinderfeestjes gevierd.
Ik vraag me echt wel eens af , of de tijd alle wonden heelt , ik denk zomaar van niet , het doet nl ieder jaar ietsie meer zeer................................
Xaar ( rechts ) en Nina ( links )
Xarah
Nina nu ;-))
sssstttt
Sssstttt Heller slaapt en dat is een wondertje , dat deed ie al een paar dagen nauwlijks met als gevolg een mama die behalve ziek ook nog eens uitgewoond was . Ik denk dat Heller ook ziek is , geen koorts dat niet , maar vast ook niet lekker , hij slappt altijd heerlijk en nu zomaar een paar dagen niet , enkel zeurderig huilen en niet te troosten ....
Maar nu slaapt en ga ik wat doen , nog stees nauwelijks bij stem en met een overvol hoofd ............
Maar nu slaapt en ga ik wat doen , nog stees nauwelijks bij stem en met een overvol hoofd ............
maandag, januari 16, 2006
grieperdepiep
Al een poos geen blog , kan er niet toe komen , mailen gaat nog net , maar bloggen vraagt meer energie en die heb ik effe niet , of wel , maar dan gaat ie op aan hoesten en proesten
Deze winter schijn ik echt alle virussen en bacterien op te pikken die grieperig maken , ik ben al vanaf oktober aan het medderen en Rens met mij , verhoging , hoofdpijn , een snothoofd , keelpijn , het is bijna normaal ;-((
Nou hieronder maar wat fotootjes van ons laatste familie-uitje , 't was erg geslaagd ;-)
Deze winter schijn ik echt alle virussen en bacterien op te pikken die grieperig maken , ik ben al vanaf oktober aan het medderen en Rens met mij , verhoging , hoofdpijn , een snothoofd , keelpijn , het is bijna normaal ;-((
Nou hieronder maar wat fotootjes van ons laatste familie-uitje , 't was erg geslaagd ;-)
donderdag, januari 05, 2006
5 januari
Wat gaat het snelllll, de vakantie , dit jaar ,veel te vlot kanlt het erdoor ;-), mijn hoofd is nog bij oud en nieuw en we zijn al dagen verder ;-((
Het hoofd heeft het ook druk , druk met naaiwerk rekeningen , kindjes die allemaal te kleine kleding in de kast hebben liggen en ook nog eens druk met pijn , hoofdpin wel te verstaam , de holtes in het hoofd zijn weer eens aardig pijnlijk ;-(( , vast een koudje gevat ...........
Maar goe dat mag de pret niet drukken ,de gezinsaktiviteit van deze vakantie is het inplakken van foto's , op een egzellige manier , met bloemen , stereen sneeuw en wat voor knipsels al niet meer er om heen .
Wat ontspanning voor 2 leek werd het al snel voor de ganse familie , alle kinders zitten trouen iedere dan fot's in te plakken en genieten van het "versieren "
Heel gezellig , tussendoor probeer ik nog eea te wassen en op te ruimen , op tijd mijn oefeningen te doen en de fysio te bezoeken , maar dat schiet er dan toch wel bij in.
We hebben nog heel veel foto's en de vakantie is al bijna om ;-(( , effe doorwerken dus nog ;-)))
Het hoofd heeft het ook druk , druk met naaiwerk rekeningen , kindjes die allemaal te kleine kleding in de kast hebben liggen en ook nog eens druk met pijn , hoofdpin wel te verstaam , de holtes in het hoofd zijn weer eens aardig pijnlijk ;-(( , vast een koudje gevat ...........
Maar goe dat mag de pret niet drukken ,de gezinsaktiviteit van deze vakantie is het inplakken van foto's , op een egzellige manier , met bloemen , stereen sneeuw en wat voor knipsels al niet meer er om heen .
Wat ontspanning voor 2 leek werd het al snel voor de ganse familie , alle kinders zitten trouen iedere dan fot's in te plakken en genieten van het "versieren "
Heel gezellig , tussendoor probeer ik nog eea te wassen en op te ruimen , op tijd mijn oefeningen te doen en de fysio te bezoeken , maar dat schiet er dan toch wel bij in.
We hebben nog heel veel foto's en de vakantie is al bijna om ;-(( , effe doorwerken dus nog ;-)))
Abonneren op:
Posts (Atom)