zaterdag, september 08, 2012

gewoon zoals het is

Vanmorgen samen met kleine zoon bezorgd , gisteren met kleine zoon naar de volkstuin geweest , samen gewied en heerlijk op de trampoline liggen kijken naar dat wat we zagen , genieten van zijn enthousiasme en levenslust .
Vanmorgen na het bezorgen uitgehuild , mijn tranen ruim baan gegeven om alles wat zo anders is gegaan dan ik eigenlijk graag had gezien , om alles wat ik nog geen vorm heb kunnen geven terwijl het in mijn hoofd de vorm wel al heeft, om Xarah die na 13 jaar nog steeds zo ontzettend aanwezig is in mij , zo fijn en tegelijk zo verdrietig dat ik haar nooit samen met Nina zie. en dan concludeer ik verbaasd dat dat euforische gevoel van geluk met kleine zoon eigenlijk sprekend lijkt opdat wat ik voel nadat ik zeeën van tranen los heb gelaten .
Middenin het leven zijn , verdriet voelen , vreugde voelen , afwisselend , elk jaar weer Xarah-blues   tussen 2 september ( trouwdag) en 7 oktober , haar sterfdag .Rouwen om Xarah duurt een leven lang , ondank het feit dat het goed is zoals het is zal ik haar blijven missen , naast Nina , Nina is een tweeling , daar is geen ontkomen aan , Xarah hoort naast haar . Is ook naast haar , altijd om haar heen , maar spelen doet ze tegenwoordig alleen .
Op zoek naar de vorm , naar de vorm van mijn verdriet , van teleurstelling op teleurstelling , ik voel dat als ik het dans , als ik het klink, het lichter zal zijn.
Ik sla de omslagdoek om mijn schouder en sta op , er is nog een hoop te doen
 
 
Moeder Aarde zegt welkom thuis Tot het verloren kind.
Als de Omslagdoek om je schouders is gevallen, word je uitgenodigd naar huis terug te keren. Als je jezelf onlangs bent vergeten, is het nu tijd je je wezen en potentieel te herinneren. Als je een bochtig pad hebt bewandeld door anderen onjuist te beoordelen, is het nu tijd om thuis te komen bij het liefhebbende hart en om de waarde te zien die in alle paden en alle gekozen lessen ligt. Je zou kunnen thuiskomen bij de magie waarin je ooit geloofde, of bij een nieuw gevoel van welbevinden, maar in elk geval keer je terug naar een tijdelijk vergeten staat van zijn. In elk leven bestaat de behoefte om naar de eenvoud van geluk terug te keren. Als je vergeten bent hoe je de eenvoudige waarheden kunt vinden die eens je innerlijke vreugde schraagden, is het tijd om naar huis terug te keren. De Omslagdoek dragen is thuiskomen in de armen van Moeder Aarde, en bemind worden. De verantwoordelijkheid die je tegelijk met de Omslagdoek Ontvangt, bestaat uit liefdevol te zijn jegens anderen die het Heilig Pad of de weg naar huis vergeten zijn.


Geen opmerkingen: