Rekendagen

Vandaag en gisteren waren rekendagen , grote dochter geholpen met de voorbereidingen op de MBO rekentoets ( en o mennnnn ik kan echt heel goed hoofdrekenen , maar er zaten sommen bij waar ik koppijn van kreeg )
Ook puzzelen en schuiven met de ins en outs rond de jaartrajekt kaarten van de meiden, we hebben een paar sponsors gevonden , eea geleend en mmm decembergeld en eetgeld van januari en februari doen we ook maar in de reisgeld pot dan , geen sinterpakjes en boom , en eten doen we met de feestdagen dan maar bij anderen ;) en dan lukt het .

Volgende obstakel is het obstakel wat er al bijna een jaar is en waar ik goede gesprekken over heb gehouden met na uren en uren heen en weer kastjes en muren en meer , een nul resultaat , dus laten we de spaarrekening voor de verlenging van het grafje van X uit betalen en zien we over 3 jaar wel hoe we daar mouwen aan kunnen passen.

Het blijft gaten met gaten vullen , extra werken leek zo een goed idee , maar mennnnn wat zitten we daar nu door in de problemen , toch echt vreemd dat werken en zelf je hoofd boven water willen houden dus gewoon niet loont in NL , alle beweringen van de boekhouder ten spijt zitten we nu wel klem ;(  


Maar goed ik kan aardig rekenen ;) , word wel knetter van toets-rekenen ;) maar zit nu al een halve avond blij sommen te maken in een poging te achterhalen hoe ik nou toch op de antwoorden kom zo dat ik dat ook aan mijn dochter uit kan leggen ;) 

En spinnen ;) dat doen we ook 

Trots

Vandaag voel ik mijn trots
Trots op mijn grote zoon die derde jaars student is , hard werkt voor zijn geld en een heerlijk eigen huisje met zijn dinnetje heeft .
Trots op mijn grote dochter die ook echt keihard werkt om haar doelen te halen en strakjes helemaal naar Gran Canaria gaat om daar stage te lopen.
Trots op mijn middelste dochter die ondanks haar "ongemakken " toch een zomerbaantje werkt , een vriend helpt en zo heerlijk zichzelf is ;)
Trots op mijn jongste twee kinderen die deze zomer weer zonder morren accepteren dat wij niet ter kermis gaan, gewoon weg omdat dat niet in ons budget past.
Trots op al mijn kinderen dat ze het leven nemen voor wat het is en daarin zichzelf zijn , doen wat ze kunnen en blij in het leven staan  ;)

Trots ook op mijn man, die zich staande houdt, in ons soms best turbulente gezin, die op zoek mis naar mogelijkheden die ons iets brengen ipv dat ze weer nemen .
En trots toch ook wel op mezelf, dat ik het al zag, wist en voelde er echter niet naar handelde ( en dat was dom , mijn intuïtie is nl feilloos ) , ik zie het dus welk gewoon goed ;)

Heerlijk dat er zoveel is om trots op te zijn en dat de mensen in mijn huis vooral toch fijne mensen zijn. !!

12 08 2015

Anderhalve week is ie nu al weg , mijn grote zoon , hij geniet van zijn huis en heeft werk ;)
Ik mis hem en ervaar leegte , kleine zoon mist hem en heeft vannacht in het bed geslapen waar zijn grote broer altijd sliep , dan voel ik hem nog een beetje was zijn theorie .

Deze zomer wordt gekend door veranderingen , veranderingen van mensen die hier wonen ;) en veranderingen in mij, ik zie steeds helderder dat wat alle posi goeroes ook mogen zeggen , enkel positief denken prediken is net zulke volksverlakkerij al het gebabbel van de regering dat het beter gaat.
Ik vraag me oprecht af waar de mensen die het allemaal enkel positief willen zien en lezen bang van zijn ??? Er is gewoon ook veel wat helemaal niet fijn is , wat mensen verdrietig en soms ook wanhopig maakt

Ik heb deze zomer mensen leren kennen, bijzondere mooie mensen met een hart dat klopt, mensen die wijs zijn geworden door te leven, prachtige mensen.
Ik heb mensen gesproken die zichzelf niet durven zijn uit angst, angst voor heel diverse zaken .
Ik ben zelf bang geweest de afgelopen maanden jaren wellicht wel al een leven lang, angst lijkt een perfecte keten om mensen  te binden.
Ik heb voorbij de angst leren zien, het ging als vanzelf , toen ik me opende en durfde te zien wat er werkelijk was, kon ik in het gezicht zien dat ontoereikend zijn mijn angst is . Dat ik mensen die ik heb liefheb niet kan geven wat ze nodig hebben, ik heb dat jaren lang verkeerd vertaald , jaren lang gedacht dat van alles er toe deed , dat is echter niet waar , dat is een leugen , het enige wat mensen nodig hebben is dat er van ze gehouden wordt, onvoorwaardelijk.
Ik ben me meer en meer met ho'oponopono  bezig aan het houden, met lief hebben, houden van, leven vanuit liefde , niets anders doet er toe.

• Ik hou van je (I love you)
• Bedankt (Thank you)
• Het spijt me (I am sorry)
• Vergeef me alsjeblieft (Please forgive me)

Deze zinnen zijn mijn mantra , en het kost moeite hoor als mensen waarvan je houdt en dat je dacht dat ze ook van jou hielden je als wegwerpzakdoek in de vuilnis doen verdwijnen, of je nakomen . Dan is het best lastig ik hou van je , bedankt, het spijt me , vergeef me alsjeblieft te voelen , opzeggen kan altijd , maar voelen is weer wat anders ;)

Ik geloof er echter in , geloof dat liefde is wat we zijn dat dat is wat we mogen leven , dat dat heelt dat we vrij kunnen zijn in liefde.

en als het andere wat er ook is , wat daarnaast gewoon blijft bestaan, kan ik beter handelen als ik liefde blijf ,  alle stenen die er liggen , alle rotsblokken die voor me neer worden gelegd .

Als ik liefde ben en in die liefde blijf , is het goed in liefde is geen ontoereikendheid.

( helaas wel deurwaarders ( nee dat is een grapje ( of toch niet ;) ??  ) ) )

Daar gaat ie

Daar gaat ie dan, met de trein, samen met zijn lief, naar hun huisje ...........
Blijdschap voor hem en verdriet van mezelf mengen zich, ik mis hem al vanaf het moment dat het huisje er is ;) , en vanaf vandaag is het echt , woont mijn grote zoon samen .
Ik ben zo blij voor hem dat het zo makkelijk ging , een huisje, een baan, alle spulletjes bij elkaar.
Ook voel ik mijn pijn,  niet meer vragen: hoe laat ben je thuis denk je, eet je mee, slaap je hier ??? 
Zijn jullie hier dit weekend  of bij A ??
En dat doet zo verdomd veel meer zeer dan ik ooit had kunnen denken , ik huil mezelf al dagen in slaap en baal daar zo van, OK dat verdriet mag er zijn  , maar zoveel ??? en zo fel ??? 
Het is zo fijn voor mijn kind dat het allemaal zo lekker soepel ging, het is een leuke plek waar ze wonen gaan, dichtbij de universiteit van A en op dezelfde afstand ongeveer van hier naar Grote Zoon zijn universiteit.
Heerlijk voor ze, redelijk in de buurt van station winkelcentra etc . Een mooi plekje om te starten .
En ik , ik ga het heus wel redden, ;) , maar voor nu is er pijn, missen, ik had er geen enkel bezwaar tegen gehad als deze zoon tot zijn dertigste thuis was blijven wonen ;), het kind wat mijn moeder maakte, is me zo lief.
Ik heb hem zo graag om me heen, natuurlijk was ie er al heel vaak niet en dat was heel OK, ik begrijp nu waarom  jongeren veelal eerst alleen op kamers gaan en dan elk weekend nog wat naar huis , dat is niet speciaal zo geregeld voor de jongeren ;) , nee dat is voor de ouders , die kunnen er dan langzaam aan wennen.
Ik mis mijn kind , mis het nu al dat ik niet meer naar hen kan kijken als ie boven in zijn bed ligt te slapen, mis het idee dat we niet meer in de avond nog even lekker kletsen, mis zijn grote lijf hier in huis wat op een mooie manier vulde en nu als ik dit tik rollen de tranen over mijn wangen, ik weet dat het gewoon is wat het is en dat je daar om huilen mag .
En die gemengde gevoelens zullen nog wel een tijdje blijven, mijn blij voor hun twee en mijn verdriet, hand in hand, in mij , net zoals Grote Zoon en A, hand in hand op weg naar hun huisje , ik wens ze alle goeds, alle liefde en alle licht.