11 november is de dag

Het is nog vroeg, het is nog licht, vanavond is ie mooier ;) zorgvuldig prikwerk en veel geduld betrachtte mijn zoon, hij is zeer tevreden over zijn lampion ;) helemaal zelf gemaakt ;)
We genieten van de voorpret en genieten straks ook van de mensen bij de deur ;)

Het is 11 november, ons eerste lichtfeest in 2015, een lichtfeest waar we naar uitkeken , allemaal om verschillende redenen wellicht en allemaal blij dat het zover is ;)

Het feest van delen, van hoop, van liefde, een feest met een verhaal over barmhartigheid, een woord wat velen niet meer kennen en erger nog een woord waarvan velen de lading niet meer kennen.
Op het www lees ik er het volgende over :
"

Barmhartigheid. Eén van de mooiste woorden die ik ken. In de naam van Allah de Barmhartige, zeggen de moslims, want dat is één van Gods hoogste eretitels. Genadig en barmhartig is de Heer, zingen de joden.  De christenen kennen de zeven werken der barmhartigheid die Jezus hun leerde. Voor boeddhisten is barmhartigheid het pad naar verlichting.

Het Hebreeuwse en Arabische woord voor barmhartigheid is verwant aan het woord voor ‘baarmoeder’.  En dat geeft gelijk de diepe betekenis aan. Barmhartigheid, erbarmen wil zeggen: ruimte maken voor iets of iemand anders dan jezelf. Een moeder maakt in haar eigen lijf ruimte voor een ander leven dan dat van haarzelf. Misschien zal dat kind haar wel veel verdriet brengen. En hoeveel tijd en energie en geld zal het haar wel niet gaan kosten? Maar haar verlangen naar het kind is groter dan al die mogelijke gevaren en zorgen.

Dat is wat barmhartigheid betekent. Barmhartigheid is ruimte maken voor iets of iemand anders, in plaats van je hele leven te vullen met jezelf.

Daarom maken christenen in deze 40 dagen voor Pasen wat ruimte in hun leven door te vasten. Door tijd vrij te maken voor gebed, door geld weg te geven aan mensen die het nodig hebben, door niet opgesloten te zitten in vaste gewoontes en drukdoenerij. Door stilte te beleven en na te denken over waarom je eigenlijk leeft, en hoeveel ruimte er in je leven eigenlijk is voor God of voor een ander.
Vasten is een oefening in barmhartigheid. Wij leven in een tijd waar alles om jezelf draait en alles je wat op moet leveren want anders hou je er mee op. In zo’n leefklimaat is werkelijke ruimte voor een ander ver te zoeken. Is het niet de hoogste tijd voor barmhartigheid?
  "
Deze tekst spreekt me aan , vooral in deze donkerder wordende dagen , de tijd van naar binnen keren, de tijd waarin we naar zeggen van de media overspoeld zouden worden met vluchtelingen.
Laten we de komende tijd Barmhartig zijn. Laten we ruimte maken en delen met hen die dat nodig hebben.

Voel je welkom in ons huis, op onze bank, we delen graag in wat er is.
 

10 11 2015 genieten van stil

Het is stil in huis, de meiden zijn naar school, ik ben alleen in de kamer met de hond. Plus slaapt , ik hoor hem ademhalen, een fijn geluid.
Ik bel met mijn moeder, wanneer ze tijd heeft om me te komen feliciteren ;) , nog 5 nachten en dan ben ik jarig ;), ik heb er zin in dit jaar, best raar haha , want doordat Sint Nicolaas ook komend weekend zijn intrede doet ik onze landje, zijn er nogal wat mensen verhindert. Het wordt dus een rustig samenkomen , zo rustig dat ik graag weet wie er komen en hoe laat ongeveer. Anders zit ik zo te wachten .
We gaan er ook nog even lekker uit met de kids ;)
Moeders neemt niet op , die is vast bezig en ik zak even lekker weg in de kussens van de bank, observeer mijn gevoel, dat wat er is en land bij melancholie, het herfstgevoel , mmmmmmm terugdenken, bedenken hoe dingen zouden zijn gelopen als ...., bijvoorbeeld als er twee dreadheads hier zouden leven ipv een, of als we gewoon geen huis gekocht zouden hebben ;), of als we nog weer andere dingen totaal anders zouden hebben gedaan. En ook, wat het ons heeft gebracht dat dingen gewoon zijn gegaan zoals ze zijn gegaan, wat het mij heeft gebracht.

Ik ga naar binnen, naar mijn onzekerheid, mijn twijfel, zonder het weg te lachen voel ik, me afvragend of veel mensen dat hebben, die momenten dat je je afvraagt  of dingen wezenlijk anders zouden zijn gegaan als er geen misbruik, verdriet, pijn, angst voor afwijzing zouden zijn, of dingen voor mij ook anders zouden zijn gegaan, als er bepaalde stukjes geschiedenis totaal anders zouden zijn gelopen.

Ik stop met mijmeren, vind het interessant te onderzoeken wat dat wat er gewoon is en was met me doet en heeft gedaan, vind het verhelderend en louterend te doorvoelen, vandaag doen we een dagje binnen, met papier, doek lijm verf en meer, mijn gevoel ik kleuren vangen. Bij de melancholie vandaan .

 

  

soms ...

Soms zijn er van die dagen, dan gaat het minder goed, vandaag is zo een dag .
Ik probeer dan door op FB wat zinnen die het tegendeel beweren neer te zetten dat lezen mensen graag en wie weet verandert het mijn gevoel .

Vandaag lukt het niet, alsmaar leven met dat wat hier is,  valt me steeds zwaarder, jarenlang heb ik mezelf in het teken van het gezin geleefd, alles draaide om de kinderen, dat wat tegenviel bagatelliseerde ik, het zou vast beter worden, het zou wel goed komen, als ik maar meer mijn best deed. Jarenlang geloofde ik dat het aan mij lag als dingen niet gingen zoals het fijner zou zijn( voor mij , in mij ) Ik geloofde dat de afwezigheid van intimiteit mijn ding was,  en hoe kleiner ik me voelde hoe groter ik werd , het yin yang gold op een vreemde manier en had met voedsel weinig te maken.
Ik bezocht therapeuten en deed cursussen, leerde over sjamanisme en ontdekte de sjamaan in mij, het zette me rechtop, maakt dat ik dat wat ik doe goed doe, echter het maakte mijn verlangen niet minder , mijn verlangen naar iemand die naast me staat , mij een hand geeft op de momenten dat ik een hand nodig heb, mijn verlangen naar samen. Ik leerde dat ik mijn eigen hand vast moest houden, dan zou dat verlangen wel verdwijnen.  
Ik leerde dat het heel normaal is, als je een jeugd als de mijne achter de rug hebt, als er nooit iemand echt voor jou was, dat je dan heel sterk en krachtig wordt, en dat er dan ook altijd een gat in je bestaan zit.
Ik leerde leven met dat wat er is, gaf mijn bestaan vorm en zette mij in. Bijvoorbeeld : Op de school waar mijn oudste kinderen zaten werkte ik me uit de naad, kon altijd rijden, was altijd de chauffeur.
en ook :  vroeger thuis konden mijn zusjes altijd van mij op aan, ook toen we zelfstandig woonden, vulde ik de gaten in hun bestaan. 
Ik omhulde, vulde, was daar waar ik gevraagd werd, hield mijn kinderen uit de wind, sfeerde, creëerde, luisterde naar iedereen, gaf vorm, zette neer, ook alles alles instortte was ik er steeds weer om op te bouwen.
Dat wat ik graag van anderen zou krijgen, gaf ik aan wie het nodig leek te hebben.
Ik was (ben) de vrouw die ik graag als man zou hebben ;)
En ....................ik liet mezelf in de steek.

 Ik bezoek sinds kort een intimiteits coach die me laat zien hoe het kan zijn, hoe ik voorzichtig toe kan laten wat ik mis.
Hoe ik misbruik een plek kan geven, hoe ik gebrek aan een fijne jeugd los kan laten, hoe ik  mezelf kan bevrijden van de gedachte dat dit is wat het is en ik het hier maar mee moet doen.
Hij leert me hoe ik mezelf vorm kan geven, in mezelf rechtop kan gaan staan en hoe ik mijn zelfvertrouwen terug kan vinden.


De weg daarheen heeft scherpe punten merk ik, vandaag struikel ik over zo een punt, ik zie vandaag heel helder dat ik een andere taal spreek dan iemand die me heel heel lief is ( of was , dat weet ik niet precies )  , dat nederlands niet altijd genoeg is ;) dat je werkelijk jarenlang langs elkaar heen kan kletsen.

Ik recht mijn rug en vandaag zet ik een stap vooruit, geef een droom die ik leefde vrij om zo ruimte te maken 

Bastiaan,  dankjewel dat je een stukje met  meeloopt, dat je me helpt die ruimte te creëren, dat je me helpt te zien dat ik zo goed voor anderen zorg en nu ook best eens voor mezelf mag zorgen .
 Vooral de ontdekking dat ik door anderen alsmaar te geven, voorbij ga aan mezelf en dat dat gewoon niet OK is, is iets wat langzaam zakt, wat langzaam gestalte krijgt in mij .


Het is een mooie dag , toch wel , ik zie helder en handel er naar . Op naar vooruit !!!