soms ...

Soms zijn er van die dagen, dan gaat het minder goed, vandaag is zo een dag .
Ik probeer dan door op FB wat zinnen die het tegendeel beweren neer te zetten dat lezen mensen graag en wie weet verandert het mijn gevoel .

Vandaag lukt het niet, alsmaar leven met dat wat hier is,  valt me steeds zwaarder, jarenlang heb ik mezelf in het teken van het gezin geleefd, alles draaide om de kinderen, dat wat tegenviel bagatelliseerde ik, het zou vast beter worden, het zou wel goed komen, als ik maar meer mijn best deed. Jarenlang geloofde ik dat het aan mij lag als dingen niet gingen zoals het fijner zou zijn( voor mij , in mij ) Ik geloofde dat de afwezigheid van intimiteit mijn ding was,  en hoe kleiner ik me voelde hoe groter ik werd , het yin yang gold op een vreemde manier en had met voedsel weinig te maken.
Ik bezocht therapeuten en deed cursussen, leerde over sjamanisme en ontdekte de sjamaan in mij, het zette me rechtop, maakt dat ik dat wat ik doe goed doe, echter het maakte mijn verlangen niet minder , mijn verlangen naar iemand die naast me staat , mij een hand geeft op de momenten dat ik een hand nodig heb, mijn verlangen naar samen. Ik leerde dat ik mijn eigen hand vast moest houden, dan zou dat verlangen wel verdwijnen.  
Ik leerde dat het heel normaal is, als je een jeugd als de mijne achter de rug hebt, als er nooit iemand echt voor jou was, dat je dan heel sterk en krachtig wordt, en dat er dan ook altijd een gat in je bestaan zit.
Ik leerde leven met dat wat er is, gaf mijn bestaan vorm en zette mij in. Bijvoorbeeld : Op de school waar mijn oudste kinderen zaten werkte ik me uit de naad, kon altijd rijden, was altijd de chauffeur.
en ook :  vroeger thuis konden mijn zusjes altijd van mij op aan, ook toen we zelfstandig woonden, vulde ik de gaten in hun bestaan. 
Ik omhulde, vulde, was daar waar ik gevraagd werd, hield mijn kinderen uit de wind, sfeerde, creëerde, luisterde naar iedereen, gaf vorm, zette neer, ook alles alles instortte was ik er steeds weer om op te bouwen.
Dat wat ik graag van anderen zou krijgen, gaf ik aan wie het nodig leek te hebben.
Ik was (ben) de vrouw die ik graag als man zou hebben ;)
En ....................ik liet mezelf in de steek.

 Ik bezoek sinds kort een intimiteits coach die me laat zien hoe het kan zijn, hoe ik voorzichtig toe kan laten wat ik mis.
Hoe ik misbruik een plek kan geven, hoe ik gebrek aan een fijne jeugd los kan laten, hoe ik  mezelf kan bevrijden van de gedachte dat dit is wat het is en ik het hier maar mee moet doen.
Hij leert me hoe ik mezelf vorm kan geven, in mezelf rechtop kan gaan staan en hoe ik mijn zelfvertrouwen terug kan vinden.


De weg daarheen heeft scherpe punten merk ik, vandaag struikel ik over zo een punt, ik zie vandaag heel helder dat ik een andere taal spreek dan iemand die me heel heel lief is ( of was , dat weet ik niet precies )  , dat nederlands niet altijd genoeg is ;) dat je werkelijk jarenlang langs elkaar heen kan kletsen.

Ik recht mijn rug en vandaag zet ik een stap vooruit, geef een droom die ik leefde vrij om zo ruimte te maken 

Bastiaan,  dankjewel dat je een stukje met  meeloopt, dat je me helpt die ruimte te creëren, dat je me helpt te zien dat ik zo goed voor anderen zorg en nu ook best eens voor mezelf mag zorgen .
 Vooral de ontdekking dat ik door anderen alsmaar te geven, voorbij ga aan mezelf en dat dat gewoon niet OK is, is iets wat langzaam zakt, wat langzaam gestalte krijgt in mij .


Het is een mooie dag , toch wel , ik zie helder en handel er naar . Op naar vooruit !!!