donderdag, oktober 26, 2017

23 oktober 2017


Nooit gesproken woorden, op het puntje van mijn tong.
die aan jou toebehoren, die ik telkens weer verdrong.
woorden als glas zo breekbaar, gebroken in mijn mond.
voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...



zo waar, zo waar, zo waar ...................nog steeds of alweer , maar waar is het. 

Geen opmerkingen: