02 10 2020

Overdenkseltje op vrijdag morgen .

lang lang geleden (be)studeerde ik zijnsgeorienteerde psychologie, ik leerde daar vnl om uit mijn pure essentie te leven.
Ten tijde van die periode in mijn leven had ik net wat labeltjes mogen ontvangen van mensen die daar veel verstand van schijnen te hebben ;) , Hb, Hsp, en een paar jaar daar voor HMS ( en ik maar denken dat ik superlenig ben )

dat steeds vanuit mijn essentie leven en dat voorleven aan cliënten en mensen om me heen leek altijd heel gemakkelijk, terwijl het soms echt best pittig was vanwege de oordelen die mensen erop lijken te moeten hebben.

Dat echter deerde me steeds minder , ik "ben" en dat is voldoende. De puurheid die ik beleef en waarneem zijn me genoeg. Ik maakt me steeds vrijer.

Ik merk echter het laatste half jaar dat de diepgaande bemoeienis van dat wat zich de overheid noemt ingrijpend ingrijpt op dat wat is .

Chris Kersten beschrijft het mooi : "Angst vermindert de rust en daarmee de wijsheid, maar doet ook harten sluiten. Angst doet zonder oplettendheid ons meer gericht zijn op onze persoonlijke overleving dan op die van anderen. Omgekeerd is openheid en liefde de beste remedie voor angst en innerlijke onrust. Alle tijden van oorlog en geweld hebben dit bewezen. Op een bepaalde manier is er ook nu sprake van een soort oorlog met alle bijbehorende effecten."

vanuit die gedachten kies ik steeds weer voor openheid en liefde, voor een open hart, een warm hart, mijn essentie.
Delen en helen !!

 

13 09 2020

 Vandaag zou opa Gorter  107 zijn geworden , dat wil zeggen als ie nog had geleefd natuurlijk . Opa overleed echter op 09 05 1998,  mijn lieve opaatje, ik mis hem vaak, Oma miste hem nog veel vaker. We spraken er veel over, over haar gemis. Over verdriet en pijn en zorgen maken enzo in het algemeen wel , omalief , haar mis ik nog veel meer.
Vandaag is het een lekker dagje in Nederland, het is zonnig en best lekker warm, ik geniet ;)  ( en denk aan opa ) ik naai wat , brei wat en kijk een serie , eigenlijk wil ik wel gaan zwemmen en tegelijk ook niet , ben vandaag na een week vol van veel gewoon een beetje moe ;) 

Ik bladerde wat in oude fotomappen en kwam deze lieverd tegen ,

 10 jaar geleden alweer . Wat gaat de tijd toch snel

8 maart 2020 vrouwendag

Vandaag is het vrouwendag, een dag waarop de rechten van vrouwen centraal staan. Ik vier dat elke jaar met mezelf en ook af en toe met andere vrouwen. Vroeger altijd in het vrouwengebeuren waar ik actief was,later met kind in Hoorn in Salto ook wel . Daarna hield het op ik kreeg een man , meer kinderen, deze man is niet zo van het vieren en van de actie. Meer en meer raakte ik op een eiland, een van onze kinderen overleed en nog verder raakte ik van mezelf verwijderd , er moest nl gezorgd worden, muren overeind gehouden worden en die muren brokkelden harder af dan ik kon bouwen, ik miste een tribe, mensen die mee konden bouwen, ik miste vrouwen. Later nog weer was er het soulcenter , met de vrouwen ;) zo fijn. Echter het kwam in mij niet helemaal overeind , ik bleef in de schaduw van mezelf , klein, onzeker en gewond.

En weer besefte ik dat het zo jammer is dat onze westerse samenleving toch wel erg uit eilandjes bestaat.

Ik zocht, keek om me heen met al mijn pijn en zag niet wat ik zocht , kon het niet vinden, niet in mezelf en ook niet om me heen.

Ik vroeg heel vaak om hulp, uiteindelijk bij een concullega therapeut en dat terwijl ik de hulpverlening als bedroevend ontoereikend had ervaren in de tijden daarvoor. Zonder het ze kwalijk te nemen, wist ik dat ze het gat in mijn bestaan niet zagen, mijn kinderverdriet, het alsmaar strijden voor bestaansrecht , dat kwam helemaal niet in beeld, de eenzaamheid die ik leefde. Daar hadden we het niet over.

Deze concullega echter prikte daar dwars doorheen en zag al mijn pijn , gaf het een naam en sloeg haar armen om me heen en ik durfde te ademen.

Ik slikte en snikte en voelde heel langzaam dat vrouwen nodig had , dat iemand de muziek in mijn leven had uitgezet en dat ik dat goed gevonden had , niet met toestemming vanuit mijn bewustzijn natuurlijk , echter wel door het te laten voor wat het was.

Hand in hand zetten we stappen, ik kwam overeind al het beuken en laten struikelen kreeg me niet meer op de grond, er kwamen immuun-ziekten , ik brak mijn enkels, echter elk jaar was er Lorelei, en ieder jaar waren er meer " cliënten " op mijn pad. Mijn rode tenten en maancirkels , ze zijn zo voedend, zonder dat, had ik het echt veel slechter gehad met mezelf , ik ontdekte echter ook in mezelf een honger naar een tribe , een groep vrouwen waar je het goed mee hebt, waar je van op aan kan , die je vertrouwen kan . En ik ontdek steeds meer dat ik moeite heb te vertrouwen , zo vaak beschaamd daarin, het zo zo ongelooflijk diep, de wonden van mijn kindertijd en jonge jaren werken zo door in het dagelijkse. De struggle om financieel overeind te blijven heeft in mijn gezinsleven zijn sporen heel diep getrokken , het totaal pakket aan pijn wil ik afschudden , het lukt me de laatste paar jaar eindelijk om te zorgen dat er wel altijd eten is , nu de rest nog ;) Ik geloof erin, onder de wanhoop en de pijn zit toch mijn altijd optimistische vrolijke pientere kleine meisje , het kind in mij wat me overeind houdt, ook als alles om me heen koud en kil is, als de ene rekening na de andere op de mat ploft , als er donkere wolken zich samenpakken boven mijn hoofd , als ik geen enkele nabijheid van lief ervaar, dat meisje wat altijd blij is, zet de muziek terug aan, helpt me overeind en zegt me dat ik liefde mag voelen, dat er echt wel mensen zijn die me lief hebben, dat ik net als iedereen van nature bestaansrecht heb, dat ik er mag zijn en met mij alle vrouwen .

Daarom vier ik vrouwendag, omdat we anders vergeten hoe onmetelijk krachtig we zijn.

25-12-2011 kerst ;)

Een leuke volle week ligt achter ons , we vierden Yule , kerst op school , deed lekker ontbijtboodschappen voor de komenden dagen en gingen lekker met zijn allen Alkmaar in. Alle kinderen hadden nog geld ( verjaardag folderwijk etc ) en wilden eens lekker in winkels rondkijken. ( ze hebben zo goed als al hun geld nog , we kochten heeeeeeeeeeeeeel weinig ;0), maar hadden wel heel veel fun .)
Ik voelde me vooral moe en verdrietig , verdrietig omdat ik deze week heel helder een en ander zag . dingen die ik gewoon wel wist , altijd al duidelijk waren , maar die ik nu ook kon voelen , helder voelen , gewoon precies weten hoed het zit en daar bij tranen.
Afscheid nemen van het idee dat sommige dingen ooit nog worden wat fijn zou kunnen zijn.

Voor mij was/is kerst een feest wat je samen met familie vieren kan , wat ik echt fijn zou vinden , alle broers/zussen bij elkaar en het fijn hebben samen.
in onze families zijn wij denk ik de enige die dat fijn vinden .
En dat maakt verdrietig, er zijn jaren geweest dat ik nog heb geprobeerd eea vorm te geven , maar zonder succes.
Dit jaar heb ik het idee los gelaten en daarmee de pijn toegelaten, het gaat er niet van komen .
Om verbinding te ervaren en liefde

uit te wisselen is meer nodig dan 1 iemand die dat wil ;-)




De energie van de haat zal je op geen enkele manier baten.
Maar de energie van de vergeving, een uiting van liefde,
zal je leven op een positieve manier veranderen.

04 03 2020

4 maart is het vandaag, de verjaardag van mijn oma die niet meer is, als 19 jaar niet meer .
Zwanger van mijn bijna 19 jarige heb ik haar begraven, mijn 5e en 6e kind heeft ze niet kunnen knuffelen. Ik mis haar, heel vaak, heel veel. Ze was als een moeder voor mij, begreep me zonder woorden en ik haar. Onze band was heel hecht, niet zo vreemd misschien, mijn eerste maanden woonden mijn ouders bij mijn oma en opa in en oma was meer een moeder dan mijn eigen piep piep jonge moeder.
En vanaf mijn 5e ongeveer woonden we een straat verder , dat was ook zo goed als bij oma in huis. Uit school ging ik vaak naar haar toe, als ik me rot voelde, ging ik naar haar toe, en als er Olcay dingen thuis gebeurden, ging ik als het even kon ook naar haar toe .
Hoe ouder ik word en hoe langer oma dus ook niet meer hier is, hoe meer ik begrijp hoe groot haar aandeel in mijn "zijn" is , hoeveel ik van haar heb geleerd, hoe belangrijk zijn was ( en eigenlijk nog is ), Oma mijn veilige haven, haar armen om me heen mis ik nog het meest.
Vandaag wil ik bloemen om op tafel te zetten met een kaarsje ernaast .
Oma haar verjaardag, altijd een dag na die van mijn paps, het was altijd zo gezellig in hun kleine huis, oma de moeder van mijn moeder waar ik me altijd zo geborgen wist.
Het raakt me ook dat mijn kinderen niet zulke grootouders hebben, want hoewel zowel mijn als mijn partner zijn ouders nog leven is er niet echt een warme band tussen mijn kinderen en hun grootouders. Ik had ze dat zo gegund. Ik kleur een kleurplaat van Kleurfeest punt nl en huil , gewoon omdat ik haar zo mis .

Maandag 02 03 2020

De weggevers van deze maandag zijn :
1 maal een aloevera stekje,
1 tas vol leesboeken ( ik lees vnl detectives en fantasy dus geen zwijmel of streekromans)
1 tasje rekenboeken voor basisschoolkinderen
1 tas vol stofrestanten geschikt voor quilten en poppenkleding etc


het gaat lekker hier, minder pijn, gestopt met medicatie omdat ik er erg misselijk van werd, nu enkel blue rub om te smeren en verder mezelf flink in acht nemen , dat is met dit snertweer prima te doen ;) .

Veel drumtassen genaaid afgelopen week en veel storykeepers geknipt, hoofden gestopt, de poppen schieten op zo,   morgen verjaart mijn paps dus naaien we niet, woensdag echter komen er vast wel 2 a 3 tot leven zeg maar.
Iedere ochtend beginnen met bewegen( Body Groove ) op lekker trance muziek en een misosoepje als ontbijt doen wonderen hier, dat bewegen gaat zelfs zittend heel goed ( fijn dat dat in de filmpjes ook gebeurt, dat er mensen zittend de oefeningen doen )

Straks nog even een mooie laagkruisbroek afnaaien voor mezelf , lekker een voorjaarsstofje daar word ik blij van ;) .
 Nou allemaal snel laten weten dat je een tas boeken wilt , dan ruimt het hier lekker op ;)

 

maandan 24 02 2020

We gaan er weer voor , elke dag een stukje bloggen ;) gewoon omdat dat kan .

Vanmorgen pijnlijk uit bed geklommen , knie rechts heeft er geen zin in en doet al een paar dagen (reuma) pijn. Deep blue rub er op en het wordt al heel wat draaglijker.
Ik heb flink uit geslapen m dus erg vroeg is het niet. Er wacht een client op een klankheling op afstand, op een of andere manier voelen die voor mij altijd krachtiger dan IRL klankhelingen.
 Na de heling werk ik mijn webshop bij en soc media en vervolgens is het tijd om een soepje te maken , lekker met verse groenten, genmai miso en gember, het smaakt me goed.

dan de pakjes van vandaag inpakken er zitten veel cadeautjes bij , weggevers, ik hou er van weggeven, de komende weken zal ik de weggevers  ook hier posten  , morgen of woensdag post ik wat handwerk , vandaag het boek De tweeling van Tessa de Loo, je mag het ophalen of op laten sturen net wat je wilt , verzenden is qua kosten echter wel voor jou  . Het plaatje leende ik van het www, mijn voorkant is iets anders .

Ik ga pakjes inpakken , tot morgen


t