Deze zomer is tof , we krijgen mooie lieve dingen , zoveel om dankbaar voor te zijn , lieve kaartjes voor een attractiepark, een dagje naar de zee, een lieve kaart zo nu en dan .
Ik heb het naar mijn zin met de zon en de zee en haak naai brei , schilderen doen de kids met de restjes die we nog hadden staan, van een oude rok van mij maakte Noa een nieuwe voor haarzelf , vandaag maakten we kralen van oud papier , prachtig zijn ze geworden. En toch was er vandaag steeds dat stomme gevoel , wat naar boven kwam .
Dat gevoel waar ik niet mee weet wat ik er mee moet.
Ik zou zo graag eens, gewoon een paar weken, misschien dagen of wie weet uren zonder zorgen zijn , niet hoeven frutten en tutten met rekeningen , teutelen waar we dit nou van moeten doen en zemelen waar dat dan van .
Ik zou zo graag mijn oudste kinderen eens zorgeloos zien, ze een fiets kunnen geven als dat nodig is, de rekeningen gewoon kunnen betalen.
Ik zou zo graag eens boodschappen doen en dan gewoon dat kopen waar we trek in hebben die dag.
Ik zou zo graag eens willen dat het harde werken wat we doen genoeg zou zijn, om te delen in de overvloed die er wel is , ergens.
In het NU leven is verdomd lastig als er deurwaarders dreigen, is rete-onhandig als er betalingen blijven plakken. In het NU leven is niet eenvoudig als je NU weet dat morgen ook NU wordt en je dan een probleem hebt.
Eigenlijk wil ik deze gedachten niet en zeker niet als ik lekker met de kinders in de tuin geniet van wat er wel is .
En toch , met de kinderen kwamen ook de zorgen, want vooral voor hen vind ik het belangrijk dat er in het financiële rust komt, dat er ontspanning in kan zijn .
Ik zoek naar oplossingen en zal ze vinden, het is gewoon midzomer blues nu, straks als er weer werk is, komt het wel weer, gaat het wel stromen, maar nu is het effe heel taai, ik herken het al, elk jaar heb ik wel een keer of twee zo een dip , dan heb ik reuze-medelijden met mezelf en heb ik gewoon geen zin altijd en eeuwig de gezins-kar te trekken, bespringt het me en zie ik het niet zo helder meer , morgen is alles anders , een nieuwe dag en die brengt vast veel moois
3 opmerkingen:
Heel herkenbaar. Zo zaten wij vorige zomer, en zo kunnen we deze zomer nog steeds niet uit met de kinderen.
Wat voor mij werkte (geen idee of je dat al doet) was budgetteren. En dan verder gaand dan zoveel voor dit, zoveel voor dat. Als je er meer over wilt weten, moet je maar ff mailen. (bellen mag ook, maar dan na 1400 uur vandaag, daarvoor heb ik letterlijk mijn handen vol aan een oppasbaby)
goh, meis...
Ik weet dat mijn leven van mooie 'toevalligheden' en zekerheidjes aan elkaar hangt, dus ik kan je niet erg dienen met advies, maar mijn liefdevolle vibes kan ik je dan weer wel sturen...
Mijn vriendin Mo roept meestal dat je je eigen situatie aantrekt, en dat je er dus iets van kan leren of er boos om kan zijn... En dat je dus ook voorspoed en moois kan aantrekken (wat je kennelijk ook op je pad krijgt...). Ik hoop dat je een plek kan vinden voor je zorgen, dat je er snel niet meer door wordt omlaag gesleept... En je kinderen ervaren het altijd toch weer stukken anders dan jij bedenkt.
Maar al deze dingen zal jij ook allemaal wel weten.... Heeeel veel liefs xxx
Daan
Heel herkenbaar hoor Elly!
Al durf ik deze zo benauwende stress vaak niet hardop te noemen...(immers hebben we zelf voor de kids gekozen...)
Ik zou zo graag de kinderen iets meer willen laten zien, dan alleen maar "om de hoek". We hebben al jaren geen auto en dat zit er voorlopig ook niet aan te komen. Hé...het is alweer zeven jaar geleden onze laatste "op" vakantie.
Maar ach die dingen zijn nog niet eens zo heel erg (geen auto en niet op vakantie)....maar als het moeilijk wordt om hele gezin te trakteren op een ijsje...dat voel ik wel...
Geen tips dus helaas, wel een meelevend gevoel...misschien helpt dat ook ietsepiets?
Dikke knuffel,
Maureen
P.s. Best wel lekker om het er zo even uit te gooien....bij jou durf ik wel ;o))
Een reactie posten