Vandaag is het herfst in ons park, ik ruik het 
;)
ik voel het en ik leef het, voel de septemberblues, elk jaar weer , na
onze trouwdag tot aan de rouwdag en dit jaar zo zonder mijn oudste twee
in huis is het anders. Ik mis ze gewoon , en dat zal wel altijd zo
blijven dan , ik mis het lange lijf van mijn grote zoon , al twee jaar
woont ie in zijn eigen stek , dat zou toch moeten wennen he , enkel doet
het dat niet ;), sinds een week is ook grote dochter uit de energie hier, ze is
een flink eind uit de buurt dichtbij Geneve, app-en gaat natuurlijk
prima, maar het gebubbel, haar in en uit het huis flitsen, altijd
onderweg zijn, gewoon haar hoge energie, ik mis het en ach dat zal vast
wennen en misschien ook niet.
Wat ook nooit is gaan wennen is het feit dat bijna 18 jaar geleden ons Xaartje weg ging van hier, naar het grote zomerland, ok de scherpe randjes zijn eraf, heel soms prikt het nog heel gemeen, echter ik mis haar gewoon naast haar tweelingzus, elke dag, altijd weer.
En dat is gewoon niet uit te leggen, dat gat in je bestaan, dat kunnen mensen die dat niet meemaakten gelukkig helemaal niet bevatten.
Dadelijk bakken we appeltaart, lekker zonder tarwe en zonder suiker, met kruidnagel en kaneel, en we nemen geen klein stukje , nee vandaag nemen we lekker veel;)
Voor vanavond maken we een lekker soepje, we maken er fijn een dagje in de keuken van, met een muziekje en wie weet ook nog een filmpje met een dekentje, het is er weer voor, we genieten van de laatste vakantiedagen ( wat duurt de vakantie lekker lang dit jaar )
;)
ik voel het en ik leef het, voel de septemberblues, elk jaar weer , na
onze trouwdag tot aan de rouwdag en dit jaar zo zonder mijn oudste twee
in huis is het anders. Ik mis ze gewoon , en dat zal wel altijd zo
blijven dan , ik mis het lange lijf van mijn grote zoon , al twee jaar
woont ie in zijn eigen stek , dat zou toch moeten wennen he , enkel doet
het dat niet ;), sinds een week is ook grote dochter uit de energie hier, ze is
een flink eind uit de buurt dichtbij Geneve, app-en gaat natuurlijk
prima, maar het gebubbel, haar in en uit het huis flitsen, altijd
onderweg zijn, gewoon haar hoge energie, ik mis het en ach dat zal vast
wennen en misschien ook niet. Wat ook nooit is gaan wennen is het feit dat bijna 18 jaar geleden ons Xaartje weg ging van hier, naar het grote zomerland, ok de scherpe randjes zijn eraf, heel soms prikt het nog heel gemeen, echter ik mis haar gewoon naast haar tweelingzus, elke dag, altijd weer.
En dat is gewoon niet uit te leggen, dat gat in je bestaan, dat kunnen mensen die dat niet meemaakten gelukkig helemaal niet bevatten.
Dadelijk bakken we appeltaart, lekker zonder tarwe en zonder suiker, met kruidnagel en kaneel, en we nemen geen klein stukje , nee vandaag nemen we lekker veel
;) Voor vanavond maken we een lekker soepje, we maken er fijn een dagje in de keuken van, met een muziekje en wie weet ook nog een filmpje met een dekentje, het is er weer voor, we genieten van de laatste vakantiedagen ( wat duurt de vakantie lekker lang dit jaar )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten