Ons koor heet Joik .Joik komt uit de samencultuur ( ook bekend als lappen).
Wat is dat ??? denk je dan , dit zegt een joikkenner ervan :
Samens kernmerkende muziek, de joik, is een van de oudste samische tradities. Traditioneel is de joik een vokale muzikale uitdrukkingsvorm. De Joik drukt gevoelens voor personen, dieren of de natuur uit. De Joik is vaak een eenregelige tekst, die steeds maar weer herhaald word. De meeste Joiken in het Noord Samische gebied zijn persoonsjoiker, dat wil zeggen dat ze behoren bij een persoon.Vaak is de Joik gemaakt bij de geboorte van een persoon.Het geluid kan varieren naar gelang het humeur van de persoon.
Ik ben nu op zoek naar mijn Joik , voorzichtig komen de klanken naar buiten en joik ik mij .
Soms hoog en schril , soms diep en warm , mijn verdriet in een joik , Xarah in een Joik , het helpt me .
Vaak kan ik deze week alleen maar huilen en word ik leeg , leeg van steeds toch weer terug naar de tijd dat Xaar hier nog wel was . Dit jaar voor het eerst kan ik naar buiten met dat gevoel zonder dat het leeg wordt. Raar , vreemd , nieuw .
Ik heb altijd geweten dat zingen , voor mij helend is , zingen en dansen , toen ik dat alle dagen gewoon deed , was er weinig stress , weinig verdriet , het kon er uit .
Na jaren te hebben gezeten, vast in mijn angst ,mijn gekwetstheid, durf ik weer te bewegen , te dansen , te zingen .
Wist de fado mij jaren terug tot in het diepst van mijn ziel te roeren , het zingen van joik doet dat meer nog.......
Moeilijk is het wel , niet als ik alleen ben , maar wel om het te delen , omdat het verdriet bijna tastbaar is soms ...............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten