En daar zit ik dan , om kwart voor negen in de ochtend en ik heb al twee uur tranen achter de rug , tranen van verdriet onmacht , tranen van pijn en van frustratie .
eeen half uur lang heb ik door mijn adresboek gebladerd , maar ik ben zopas tot de conclusie gekomen dat van mijn hele rij vriendinnen er eigenlijk niemand meer is die ik op de vroege ochtend durf te bellen om mijn sores te delen......
Ooit, een paar jaar terug , waren er twee mensen die ik altijd kon bellen , overal voor , en zeker nog wel 3 die overdag ook wel luisteren wilden.
Maar op een op andere manier is dat verandert, pijn, alsmaar pijn ,en een andere kijk of kinderen verwijderden mij van enkelen toch wel.
En nu mis ik dat , ik zou nu graag gewoon even aan iemand alles willen zeggen wat ik nu denk , dat wat me nu zo in tranen brengt gewoon even willen delen .
eens iemand anders dan mij therapeut hebben om naar me te luisteren en tot mijn schrik bemerk ik dat het wel lijkt of ik eenzaam ben .....
Het is me de laatste tijd allemaal wat teveel , na jaar in jaar uit pijn , jaar in jaar uit last van mijn vrouwenorganen, weinig slaap en heel veel werk , altijd de gezinskar trekken of duwen , ben ik uitgeput , al een paar jaar , maar steeds weet ik er weer wat uit te prutsen , ergens wat energie vandaan te halen.
Ik zou zo graag gewoon de ins en outs van mijn bestaan weer lekker met iemand willen delen , gewoon iemand die mijn taal spreekt , net zo over opvoeden denkt als ik , politiek een beetje dezelfde ideeen of niet maar dan wel respectvol gedachten kan delen .
Ooit waren die mensen er gewoon , maar die vriendschappen evolueerden , en door druk druk druk ,kwam er niets voor in de plaats , wel wat koffie contactne , maar met midner diepgang , geen mensen die me het gevoel geven dat ik ze kan bellen om 7.00 in de ochtend omdat ik het gewoon niet meer weet . Gewoon echt niet meer weet waarmee te beginnen . Doodmoe van al het werk wat er steeds weer is , doodmoe van alles , van iedereen.
De pijn, de stress , voor nu heeft het me er even onder ......
4 opmerkingen:
wat naar.
weet je, als je moe bent wordt alles vaak zo zwaar en ga je je slachtoffer voelen.
je moet hulp krijgen. ik zou zeggen ga naar de huisarts en vraag thuishulp o.i.d. heb je al zoiets?
echt waar het zou zoveel lucht en ruimte kunnen geven!
dit was even mijn inbraakje.
sterkte!
marijn
Mmmmmmm slachtoffer voel ik me niet , al heel lang niet meer eigenlijk , wel moe en verdrietig.
Het duurt maar en duurt maar ben een heel circus aan artsen af geweest heb jaren PGB gehad ( en dus hulp ).
PGB krijg je niet meer als je een gezonde partner hebt, dus geen hulp meer , is ook geen dramma hoor ;-)) Maar nu is het dus gewoon heeeeeeel veel en soms trek ik dat niet en wil ik het gewoon even spuien . Toch maar wel weer naar de huisarts morgen ( daar kom ik ook vaker dan nog leuk is ;-))
Maar wie weet kan hij even meedenken en komen er wat nieuwe doelen uit .....
Gelukkig voel je je geen slachtoffer, je bent het misschien een beetje van je lijf. Zo bedoelde ik het ook.
Ik hoop echt dat de huisarts je toch kan helpen aan wat hulp o.i.d. Dat geeft vaak weer wat ruimte, energie, ook tegen de eenzaamheid, misschien weer wat kracht het isolement te doorbreken. Dat is in elk geval wel mijn ervaring. Eenzaamheid is een verschrikkelijke staat van zijn, ook niet goed eigenlijk, de mens is een sociaal wezen, leeft op contact. Ik vind dat zelf een lastig punt altijd.
Nou meid alle goeds,
Marijn
Hallo Elly,
Hier geen tips of ideeën, wel wat herkenning.
Zelf ben ik binnenin een gezelligheidsmens en hecht veel waarde aan warmte, liefde, geborgenheid en ook aan vriendschappen.
En vooral van dat laatste heb ik ook zeer weinig...(1 om precies te zijn, afgezien van mijn wederhelft).
Het doet pijn, altijd, maar op zulke momenten is het ook belangrijk (en ik moet toegeven....ook moeilijk) om NET je winsten te tellen.
Denk aan je kinderen, aan wat ze kunnen, wat ze doen, hoe ze zijn, zo puur.....
Binnenin voel je dan waarschijnlijk een klein vlammetje zitten wat je hart kan/zal verwarmen...en wat je kunt laten groeien als je het positief voed.
Meid veel sterkte in deze dagen.
Bianca (GGM)
Een reactie posten