zondag, oktober 15, 2006

stil

Het is stil in Villakula en dat blijft het ook even .

Er kwam nl dit weekend een heel naar bericht :

Een bericht over een moeder , een moeder van jonge kinderen
Ik hoorde vlak voor het weekend dat ze weer ziek was , dat kanker weer in haar was .

Ik kon ik het maar niet loslaten , het bleef me maar bij .

Zaterdagmorgen ging in alle vroegte de telefoon .

Het was een medemoeder van school , ze belde om te vertellen dat Y vrijdag was overleden , omringd door die haar lief waren .

Het maakt me stil , brengt me terug bij mij , het maakt me ook verdrietig , een zo korte periode om je kinderen gedag te zetten , om los te laten is niet veel , ik zal een stukje van haar meedragen in mijn hart , de rest van mijn leven .

Ik brand deze dagen een kaars voor allen die haar lief hebben , die haar gaan missen voor altijd .

Dinsdag ga ik haar een laatste groet brengen , haar en de mensen die haar lief zijn , samen met Rens …

Hij is er stil van , mijn zoon. En ik ook .

Geen opmerkingen: