Het is stil in Villakula en dat blijft het ook even .
Er kwam nl dit weekend een heel naar bericht :
Een bericht over een moeder , een moeder van jonge kinderen
Ik hoorde vlak voor het weekend dat ze weer ziek was , dat kanker weer in haar was .
Ik kon ik het maar niet loslaten , het bleef me maar bij .
Zaterdagmorgen ging in alle vroegte de telefoon .
Het was een medemoeder van school , ze belde om te vertellen dat Y vrijdag was overleden , omringd door die haar lief waren .
Het maakt me stil , brengt me terug bij mij , het maakt me ook verdrietig , een zo korte periode om je kinderen gedag te zetten , om los te laten is niet veel , ik zal een stukje van haar meedragen in mijn hart , de rest van mijn leven .
Ik brand deze dagen een kaars voor allen die haar lief hebben , die haar gaan missen voor altijd .
Dinsdag ga ik haar een laatste groet brengen , haar en de mensen die haar lief zijn , samen met Rens …
Hij is er stil van , mijn zoon. En ik ook .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten