Ik droomde dat ik lang geleden
Een kind was, zoals iedereen
Maar door het leven, moe gestreden
Voelde zij zich heel alleen
Waar was toch haar kracht en wijsheid
Waar was toch haar levenslust
Alles verdwenen in een grijsheid
Totdat zij wakker werd gekust
En daar kwam ze weer tevoorschijn
Stralend, dansend, boos en bang
En ik vroeg, mag ik er bij zijn
Ik liet je in de steek zo lang
En samen zijn we nu weer een
Aards en sterk met opgeheven armen
En voel jij je op weg alleen
Dan kan jij je aan me verwarmen
(Irene Cuperus)
2 opmerkingen:
Wat een mooi gedicht! Ik dacht even dat je het zelf had geschreven....
dat is ook de reden dat het me zo aansprak , ik zou het zelf geschreven kunnen hebben ;-)
Mooi he .....
Een reactie posten