onbestendig

Onbestendig , zo zou ik het willen noemen , de sfeer in Villakula
De stress van mijzelf , de onrust van de kids , de zorgelijke toestand van ons financieel reilen en zeilen beginnen hun tol te eisen van mij .
Ik ben al jaren moe , bekaf , maar nu ben ik ook nog eens de hele dag gewoon stom weg verdrietig .
Het lijkt als of mijn beste best nog niet goed genoeg is en dat sombert me.
Ik ben van nature een optimist die overal wel een weggetje ziet naar de zon.
Toch kost dat me moeite de laatste weken , zon zien ......
De een noemt het een depressie , de ander overspannen , en ik , ik voel me gewoon zoooooooooooo verdrietig.
En diep van binnen weet ik dat dat wel weer overgaat , maar nu zit ik er gewoon mee.
Elk jaar is het einde van het jaar dan ook een ramp , financieel gezien dan , dan maak je de boekhouding op en worden de resultaten zichtbaar en blijkt dat alle bezuinigingen nog steeds genoeg zijn.
En juist in die tijd van het jaar kan je als gezin wel een klein beetje extra gebruiken.
Energetisch put het uit , steeds dat stomme cirkeltje .
Ik merk dat het doorwerkt allemaal , dat mijn welzijn een directe reflectie op de kids heeft.
Wanneer ik me zoooooo verdrietig voel , reageren de kids direct en ik kan het niet keren , voel me rot dat juist mijn gevoel deze sfeer neerzet , wil het anders , maar kan het nu even niet.
Niet vandaag , morgen misschien , maar morgen is niet vroeg genoeg ;-))
Dus toch vandaag ;-)) en door het hier even aan het virtuele papier toe te vertrouwen , krijg ik het gevoel dat dat nog gaat lukken ook .
Vanmiddag gaan we knutselen , we heben dozen gespaard , papier genoeg ik huis , dus gaat ieder kind op zijn kamer lekker aan de slag voor 5-12 .
en voor nu boor ik nog maar weer een reserve vaatje energie aan , en naaien we maar weer wat >