Het is nu een jaar geleden ongeveer dat ML een van zijn banen verloor en tot op heden heeft ie er nog geen bij kunnen vinden, sollicitatie brieven vliegen wekelijks uit , het leverde vriendelijke doch wel besliste afwijzingen op en dat begint zijn tol te eisen.
De zoektocht naar werk en de afwezigheid ervan. Het holt uit.
Het is een van ( zo niet DE ) hoofdreden van veel narigheid die we het hoofd moeten bieden en we zijn allebei gewoon moe en in maanden dat ik dan ziek ben , gaat het harder dan hard, dan weten we het gewoon niet meer ;( , mijn eeuwige optimisme moet hier de kachel brandende houden, als dat wegvalt knakt er meer dan enkel mijn gezondheid.
Dat besef maakt dat ik extra hard mijn best doe weer mijn fitte vrolijke zelf te worden, meditatie en yoga, slapen zoveel als kan, wandelen, buiten zijn met de hond en zingen, soms met een gebroken stem en trillende handen, en het heelt, vooral zingend mediteren heelt mijn pijn, mijn diep diep verdriet, de tranen komen van zo ver en mogen gehuild worden.
Vandaag fijn met kleine zoon aan spelling gewerk , dat gaat bij hem echt van een leien dak, fijn.
Nu wat rusten en dan later proberen de geknipte tas voor jongste dochter in elkaar te stikken, als dat lukt heb ik vandaag een mijlpaal bereikt, de tas in wording ligt al weken naar me te lachen , het zou een reuze overwinning zijn die klaar te hebben .
De tuin hierboven is wel iets wat ik voor ogen heb, daar lijkt het echter nog niet op ;)
Mocht je zin hebben mee te werken en te oogsten, hoor ik het graag ;)
Voor nu, welterusten
1 opmerking:
Het lijkt me echt heel moeilijk voor het hele gezin. Ik hoop echt zo dat er straks ineens wel positief gereageerd wordt op een sollicitatie. Leuk om morgen weer eens in de tuin te zijn! Sterkte met alles...
Een reactie posten