van 29 11 94 naar 29 11 11

Een prachtreis van 17 jaar, vandaag is ie jarig, mijn eerstgeborene, het mooie kind wat mij moeder maakte.
Een heerlijke baby was het, een toffe peuter, een erg gevoelige kleuter, een schoolkind wat slimmer was dan handig is in het schoolsysteem, een middelbare schoolkind die de downs van zijn lagere schooltijd van zich afschudt, in het sociale dat wat pijn heeft gedaan meeneemt, maar toch open staat.
Toch wel teleurgesteld in school ( alles is zo simpel en saai dat het moeite kost nog wat neer te zetten ), soms een dip, maar dan weer krachtig, onwaarschijnlijk krachtig, prachtig , bijzonder is ie .
Hij drumt, speelt piano en gitaar, zingt geweldig, is heerlijk om om je heen te hebben.
Heeft een fijne energie.
Zijn gevoeligheid is niet altijd handig, langzaam vindt ie daarin zijn weg.

Als moeder heb ik hem zien groeien, heb ik om wat hem gebeurde soms gehuild, ik kan het niet goed hebben als ik zie dat dit mooie mens gekwetst wordt, ben ik soms euforisch blij geweest om dat wat hem goed afgaat, zie ik helder zijn kwaliteiten.

Onze start was er 1 van ons tweetjes, alleen was ik zwanger en alleen werd ik moeder en hoewel dat begin misschien niet de meest ideale start was heb ik daar nooit zo bij stil gestaan.
We waren vanaf het allereerste moment gelukkig saampjes, mijn grote zoon en ik, we gingen overal heen ;-), raar om te bedenken dat die grote 17 jarige van nu , een baby was die heerlijk in een draagdoek paste, in de auto naast me in een maxi-cosi zat en 's nachts in het holletje van mijn arm sliep.

Speciaal is het, zo een oudste, bijzonder, ik ben dol op hem, om wie ie was als kind , om wie ie nu is en vast ook om wie ie later zal zijn.
Gewoon prachtig !