Fragment uit de Ontembare Vrouw
Heb je je ooit afgevraagd hoe je in zo'n vreemde familie als de jouwe verzeild bent geraakt? Als je je leven als een buitenstaander hebt geleefd, als een individu dat een beetje vreemd of afwijkend is, als je een eenzelvig mens bent dat zich aan de rand van de grote massa ophoudt, dan heb je geleden. Maar er breekt ook een ogenblik aan waarop je dat alles de rug moet toekeren, waarop je een ander gezichtspunt moet innemen, waarop je moet teruggaan naar het land van je eigen soort. Laat het afgelopen zijn met het leed, afgelopen met het proberen te verzinnen wat je verkeerd hebt gedaan. Het raadsel van waarom je geboren bent, bij wie je geboren bent is voorbij, finis, terminado, afgelopen. Rust een ogenblik bij de boek en laaf je aan de wind die uit je moederland waait.
Dus het antwoord op: Waarom ik, waarom dit gezin, waarom ben ik zo anders? is natuurlijk, dat er geen antwoorden op deze vragen zijn. Toch moet het ego ergens zijn tanden op breken voordat het de dingen op hun beloop kan laten, daarom suggereer ik toch maar drie antwoorden. Je moet er ten minste één kiezen. De meesten kiezen het laatste, maar ze voldoen allemaal. Houd je gereed. Hier komen ze.
We zijn geboren zoals we zijn en in de vreemde gezinnen waaruit we zijn voorgekomen 1) gewoon daarom (bijna niemand gelooft dat), 2) omdat het Zelf een plan heeft en onze kleine hersentjes te minuscuul zijn om dit te doorgronden (velen vinden dit een hoopvolle gedachte), 3) vanwege het ontheemde -zygootsyndroom (nou ja, misschien... maar wat is dat?)
Je familie denkt dat je een buitenaards wezen bent. Jij hebt veren, zij hebben schubben. Jij amuseert je met ronddwalen in het bos, de wildernis, het innerlijk leven, de vrije natuur. Zij amuseren zich met handdoeken vouwen. Als het zo met jou in jouw familie gesteld is, dan ben je het slachtoffer van het ontheemde - zygootsyndroom.
Je familie beweegt zich traag door de tijd, jij bent snel als de wind; zij zijn luidruchtig, jij bent rustig, of zij zijn zwijgzaam en jij zingt. Jij weet het omdat je het gewoon weet. Zij willen bewijzen en een dissertatie van driehonderd pagina's. Dit is zonder enige twijfel het ontheemde - zygootsyndroom.
Daar heb je nooit van gehoord? Nou, zie je, de zygotenfee vloog op een avond over je geboortestad en alle kleine zygootjes in haar mand zaten te wippen en te springen van opwinding.
Je was inderdaad bestemd voor ouders die je begrepen zouden hebben, maar de zygotenfee kwam in turbulentie terecht en, oei, daar viel je uit de mand boven het verkeerde huis. Je viel ondersteboven, hals over kop, in de schoot van een familie die niet voor jou bedoeld was. Je 'echte' familie bevond zich vijf kilometer verderop.
Daarom werd je zo dol op een familie die de jouwe niet was en die vijf kilometer verderop woonde. Je hebt altijd gewenst dat mevrouw en meneer Zus-of-zo je echte ouders waren. Het was waarschijnlijk ook de bedoeling dat zij je ouders werden.
Daarom tapdans jij door de gang, ook al kom je uit een familie van televisieverslaafden. Daarom zijn je ouders verontrust wanneer je thuiskomt of opbelt. Ze vragen zich bezorgd af: wat zal ze nu weer doen? Ze heeft ons de vorige keer al zo in verlegenheid gebracht. God mag weten wat ze nu weer gaat doen. O jee! Ze slaan hun handen voor hun ogen als ze je zien aankomen en dat is niet omdat je hen verblindt met je schitterlicht.
Jij wil alleen maar liefde. Zij willen alleen maar rust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten