Vandaag was een bijzondere dag , alweer 11 jaar geleden dat ik mijn mooie meidentweeling kreeg .
Vandaag heb ik me laten wiegen op de wind , de regen op mijn huid gevoeld , me door mijn emoties gedragen ervaren.
Vandaag mocht het er allemaal zijn.
vandaag was Xarah heel dichtbij,
samen met Nina,
zij aan zij,
zo leek het.
We hebben bloemen bij haar graf gebracht , Nina heeft met Heller en Noa vuurwerk afgestoken en ik, ik was stil, er waren geen tranen, maar wel het gemis.
Ongrijpbaar groot gat in mij en toch ook zo gewoon , dat zij er niet is.
Het was een prachtige dag.
Morgen weer ................
1 opmerking:
Wat ik zo mooi vind dat ik me zo bewust ben van Xara, al jaren lang. mooi dat ze er altijd bij is... misschien omdat ik ook een tweelingmoeder ben. Misschien omdat jij er zo zichtbaar in bent...
Een reactie posten