Up tempo moest ik door de dag heen , up tempo is echter haar onmogelijke als je een forse ontsteking in je schouder-gebied hebt.
Toch was het even niet anders.
In de ochtend, meteen bij het aanvangen van de schooldag, had Noa haar klas een kerststukje , geweldig leuk , ik raak er nog steeds ontroerd van , al die toch nog niet zo heel grote kindjes van 7 en 8 jaar vol vuur hun ding zien doen , PRACHTIG.
Daarna met wat geld wat ik iets daarvoor ontvangen had van iemand die nog wat bij mij had uitstaan richting de winkel gespoed om wat brood en beleg te halen.
Door allerlei mensen die mij niet konden betalen de laatste weken en wat onvoorziene uitgaven aan onze kant was er een lege, meer dan lege bodem in mijn knip en zo kwam het dat er gewoon geen brood , geen melk enz was in huis ( en dat is echt een zeldzaamheid , want dat is basis en het eerste wat ik koop ;(( )
Gelukkig kwam het allemaal weer goed , maar het was wel even een extra klusje, daarna snel naar huis om samen met Heller en Merel in de keuken aan de slag te gaan.
Merel had last van haar buik , maar kon wel in pannen roeren gelukkig , ik gaf met mijn arm keurig rustend op tafel aanwijzingen ;-) en alles slaagde prima.
Na dat keukenwerkje was het alweer tijd om de meiden van school te halen en de kookkunsten in te leveren.
De middag stond in het teken van cakes en knutselen en een fysio die langs kwam om mijn schouder eens goed te "masseren"
Oeffffffff gromde ik meerdere malen , maar het heeft wel wat vermindering van pijn gebracht.
Na wat schrappen van afspraken in de agenda ben ik toen maar op de bank gaan zit/liggen , ik voelde toen pas goed hoeveel energie die schouder kost . Voelend op het geheel is het allemaal zo logisch , mijn december-kwaal van jaren steeds weer verteld wat ik eigenlijk al weet , ik draag te veel, de hele wereld hangt op mijn schouders bij wijze van spreken.
Mooi punt om toch eens beter naar te kijken , want steeds denk ik dat ik al veel "kwijt" ben geraakt, maar er komen ook steeds weer dingen bij.
Dingen die ik leuk vind, die ik zelf toelaat, daar heb ik niet zo een last van, maar die andere dingen, die gewoon bij het leven horen , maar niet altijd maar zo soepel gaan, die soms als je ze werkelijk ziet voor wat ze zijn , maar heel klein zijn , die kunnen soms erg zwaar wegen en me belemmeren in mijn zijn.
Mooi om daar mee aan de slag te gaan.
Na het diner lekker met zoonlief Chocolate gaan kijken , toch echt een van mijn favoriete films , heerlijk............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten