Ze is zo mooi , mijn meisje. Ik zie wat onzekerheid op haar gezicht , maar ze gaat er toch maar mooi voor , op de fiets naar het station , samen met haar broer , dan met de trein naar Alkmaar en dan weer verder op de fiets naar Bergen,
Gisteren nog met de auto , nu alleen.
Ze heeft er zin in mijn meidje, in de laatste vakantie week heeft de kapper haar haren zo gaaf geknipt, ze straalt nu nog meer, maar in haar ogen zie ik ook wat verdriet. Gisteren had ze haar blijdschap van die eerste schooldag zo graag willen delen met iemand die voor haar heel belangrijk is.
Er is echter eerder wat tussen haar die persoon gebeurt, iets naars en blijkbaar is dat minder goed uit gepraat en rechtgezet dan ik en zij dachten, blijkbaar moet ze daar nog wat mee , dat werd haar duidelijk toen ze gisteren delen wilde en er niet gedeeld kon worden.
Ontroostbaar was ze , niet erg aanspreekbaar ook , mijn mooie meidje .
Nog maar 11 is ze, dat zou je soms haast vergeten, verbaal lijkt ze zo sterk, enkel kent ze de kracht van haar woorden niet. Ze weet altijd precies dat in mensen te raken, waar pijn zit, kijkt dwars door mensen heen , ziet ze precies zoals ze zijn , een kwaliteit , maar tegelijk ook iets wat mensen angst aanjaagt , wat niet begrepen wordt.
En dat die pijn en die angst iets van jezelf is, wat enkel maar door haar woorden wordt geraakt , dat weet niet iedereen, dat kost zelf mij , haar mamala soms moeite.
Ik hoop, ik wens, ik weet dat zij het vorm gaat geven, dat ze het al levende vasthoudt, bij zichzelf te blijven .
Dat ze leert nuances aan te brengen.
Ik gun haar ook mensen om haar heen die haar gewoon zien zoals ze is , die haar ervaren in haar kracht, haar pracht, haar kunnen beleven zoals ik haar beleef .
Succes mooie gevoelige dochter van me, je hebt het in je groots te zijn.
Ik wens je een geweldig middelbare schooltijd , vol groeimomenten en warme gebeurtenissen .
Ik ben vol vertrouwen in jou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten