pesten , zooooooooooooooooo ongrijpbaar ............

Gisteren was het dan zover , ik had een gesprek met de juf van 1 van mijn kinderen en met de moeder van een kind wat mijn kind pest.
In eerdere gesprekken met de juf over mijn kind , was naar voren gekomen dat van de hele groep pesters de juf dit toch echt samen met mijn kind "het probleem " vond en dat de anderen volgers waren .
Mijn eerdere pogingen op een gesprek met de moeder van dat kind hierover waren gestrand en eenmaal zelf in een nare machteloze schreeuwruzie van mijn kant, waarin ik al mijn frustraties van de afgelopen in 1 nogal onfatsoenlijk woord naar buiten gooide,gestrand.
Sinds dat gebeuren wat mij weken na heeft doen trillen, me avonden heeft doen huilen heb ik de bewuste moeder gemeden , gewoon om haar heen gelopen , dat voelde niet goed , maar ik wist niks anders te doen.
Na weer eens een escalatie van "het probleem" wilde de juf toch wel met mij en de moeder praten.
Eigenlijk met de directeur erbij , de afspraak was echter al een paar maal verzet en gisteren kwam het er dan eindelijk van , zij het zonder directeur tot mijn spijt ......
Op zich was met het gesprek tussen mij en de moeder niet heel veel mis , we gaan proberen elkaar weer gewoon te groeten in de verwachting dat ons gedrag naar elkaar goed doet volgen door onze kinderen .

Ik heb echter aan de totaliteit van het gesprek zo een naar gevoel over gehouden , zoveel verdriet, ik zit nu al weer uren te huilen .
Het klopt niet, niets van wat we bespraken klopte.
In eerdere gesprekken met de juf staafde ze het idee dat mijn kind gepest werd , gisteren was dat weg , had ze het er over dat er dingen speelden tussen mijn kind en dat andere , werden er totaal irrelevante zaken bijgehaald en bleef de andere moeder maar benadrukken dat haar kind niet pestte , want als dat zo was , zou de juf het zeggen en zij had niks gehoord .
Ik klapte dicht , wilde heel veel zeggen , maar er werd over me heen gerold,, tenminste zo ervoer ik dat en ik, uitermate goed gebekt , kwam niet meer uit mijn woorden , wist niks meer te zeggen en zakte weg in een bel van verdriet.
Ik begrijp vast steeds van alles anders dan mensen het willen zeggen , dwz dat gevoel krijg ik , terwijl ik diep van binnen weet dat ik het me niet verbeeld en dat de juf wel degelijk dat heeft gezegd , wat ik eerder dacht dat ze gezegd heeft.
Waarom de juf nu opeens iets anders zegt weet ik niet , dat is me echt een raadsel.
Ik wil niet drammen , wil er niet over zeuren , maar wil toch echt wel dat mijn kind gelukkig wordt, wil dat het probleem uit de weg wordt geholpen en weet niet meer wat ik moet.
Ik kan het niet meer , ik kan niet weer naar die juf .
Ik denk inmiddels te zien dat de juf het als een falen van haar kant ziet ofzo, dat er in haar klas gepest wordt en dus doet ze maar of het anders zit, zoiets .Ik heb er veel gedachten over .
Heb gebeld met een persoon die werkzaam is op pestgebied , die persoon beaamde mijn gevoel , het schijnt klassiek te zijn voor pestproblematiek dat de ernst ervan zwaar onderschat wordt, scholen schijnen het het liefst te ontkennen.Het was fijn dat even te horen , maar wat brengt het mij ..............

Wel het gevoel gehoord te worden , zij het door een ander dan ik eigenlijk hoopte . Verder niets , wat moet ik nou toch met deze situatie , het gaat allang niet meer om pesten , maar om dat wat de school er ( niet ) mee doet.
Het gaat erom dat ik het gevoel heb, dat ik totaal niet serieus genomen wordt.
Het gaat er gewoon om dat ik niet wil dat mijn kind ongelukkig is/wordt en dat ik wil dat mensen luisteren en ik had totaal niet het gevoel dat er geluisterd werd.
Ik ben gewoon zooooooooooooooooooooooooo onzeker , wil dat zo graag ruilen voor wat stevigheid hierheen , werk snoeihard aan mij , maar harder kan ik niet .
Ik huil 10 liter tranen in een week , allemaal stil , als niemand het ziet , want op vragen waar dat verdriet vandaan komt weet ik niet wat ik zeggen moet .
Ik schrijf het nu maar op en heel de wereld mag het lezen ........ik heb al heel lang geen geheimen meer , stomweg omdat het er niet toe doet.
Mijn ideaal , mijn allerdiepste buikgevoel is dat ik mijn kinderen voor wil leven hoe je leven leven kan .
Maar op het gebied van pesten ben ik zelf nog lang niet uitgeleerd.
Doodsbang ben ik voor groepen mensen , doodeng vind ik het schoolplein( dat vond ik vroeger al ) keihard werk ik aan dit stukje angst in mij, maar het zit er gewoon en in a way lijken mensen alleen het masker te zien .

En terwijl ik dit allemaal schrijf , klinkt er een liedje uit mijn speakers , een prachtig liedje wat het precies samenvat hoe het waarschijnlijk gewoonweg zit , ik kan de wereld niet veranderen , zelf niet voor mijn kind , dus moet wij samen maar veranderen , mijn kanjerkind en ik , moeten wij samen leren ......
Samen kunnen wij wel ons veranderen, ieder voor zich .


Oh- I can change the world, with my own two hands
And make it a better place, Oh- with my own two hands
And make it a kinder place, with my own two hands
Oh- with my own
With my own two hands

Oh- I can make peace on earth, Oh- with my own two hands
And I can clean up the earth, with my own two hands
And I can reach out to you, with my own two hands
Oh- with my own
With my own two hands
Oh- with my own
With my own two hands




I'm gonna make it a brighter place, Oh- with my own two hands
I'm gonna make it a safer place, Oh- with my own two hands
I'm gonna help Jah human race, Yes- Oh- with my own two hands
Oh- with my own
With my own two hands
Oh- with my own
With my own two hands

Now I can, I can hold you, Oh- with my own two hands
And I, and I can comfort you, with my own two hands
But you got, got to use, Oh- use your own two hands
Use your own, use your own two hands
You got to use your own, Oh- use your own two hands
Oh- with our own, with our own two hands
Oh, now, now, with our own
Oh- with our own
With our own two hands
Oh- with our own
Oh- with our own
With our own two hands
Come on
Oh- with our own
With our own two hands
...
With my own
With my own two hands



kijk ook eens op www.meditatiecirkel.nl