Eerste kaars ik steek je aan,
want het nieuwe licht breekt aan
De belofte eens gegeven,
Doet ons alle dagen leven.
Ivo de Jong schrijft over de eerste advent het volgende :
1e advent
Thema: Verwachting
Inleiding
Vandaag is het de eerste zondag van Advent. Hij komt, betekent dat.
En dat is verwachtingsvol nieuws:
Het komt wel. Het wordt nog wel eens wat met de vrede op aarde. Verwacht maar…
Vandaag steken we de eerste adventskaars aan. Dat we zo doen, dat is christelijk. Het is zeker niet Germaans. Het is namelijk volkomen tegen onze Germaanse natuur in om, terwijl het toch steeds donkerder wordt, meer en nog meer kaarsen aan te steken. Hoe noordelijker je komt, des te depressiever, donkerder de menselijke natuur. Door kaarsen aan te steken en je te verzetten tegen het natuurgeweld, zijn we ‘tegennatuurlijk’ bezig. Absoluut niet volgens onze oeroude ‘roots’! Hoe dat zo?
Ons oude Germaanse geloof voorspelde namelijk dat het duister ergens in de toekomst gaat overwinnen.
Vanaf 21 juni, de langste dag, zal het eens verkeerd gaan. O, Dag van onheil en ondergang! Die zal eens beginnen op 21 december: dan zal het niet, zoals tot nog toe, weer lichter worden: Eens zal het vanaf die dag donkerder en kouder worden. Eens. Veel van ons noorderlingen worden depressief in de herfst. ‘Er komt een tijd’, geloofden onze voorouders, ‘dat de dagen niet meer zullen lengen: eens dan komt de grote winter.. De natuur, kijk naar de natuur, die vergist zich niet: ze voelt het al aankomen. De bomen laten de moed al zakken; bladeren vallen.. de meeste vogels vluchten weg’. Ging het vanaf 21 juni decrescendo met het licht, na 21 december zal het nog verder bergafwaarts gaan. De Ragnarök, de Götterdämmerung zal komen. Alles gaat bevriezen. Ieder is als de dood dat je de loodzware hemel op je dak zal krijgen (in de Asterix - boeken treedt regelmatig zo'n mannetje op).
Het verhaal ging, dat al vanaf 21 juni de wolf van de ondergang, de Fenriswolf, van de zon begint te eten. En hij eet maar en vreet maar; en de zon verliest aan kracht. Dat verklaart het almaar donkerder worden. Op de cruciale datum van 21 december trekken de druïden, de priesters, gezamenlijk naar een Loo, een open plek in het woud om te bidden en te smeken - en gedurende een aantal dagen het licht te meten. Als het lukte, àls het licht ging lengen - dan was er feest, een waarachtig feest: de mensheid had weer een jaar te leven! Je kreeg er nog een jaar genade bij..
Dit is de oorsprong van het Germaanse kerstfeest.
De enige boom die moed had gehouden werd in de vruchten gezet (..). Er werd gedronken en nu durfden ze het wel aan - lawaai maken om met Wodan de grote boze wolf te verdrijven.
Het oude Kerstfeest was namelijk een Wodansfeest, want Wodan heeft het gedaan. We kennen hem van woensdag (Wodansdag): Hij, de jagersgod, heeft de zon met haar rooie kapje weer voor een jaar bevrijd uit de buik van de wolf...
Inderdaad komt dit verhaal bekend voor. Het is zo oud als wij Germanen zijn. De oude kerk vierde geen kerstfeest. Op de datum van de zonnewende stond nog niets gepland. Dus hebben slimme zendelingen Jezus in die donkere dagen geboren laten worden.
De grote vraag is, of we niet nog te Germaans zijn om het te kunnen geloven. Joods/Christelijk geloof gaat tegen de feiten in: als de feiten niet kloppen met het geloof, des te erger voor de feiten.. Joden hebben geen cyclisch geloof, geen natuurgodsdienst. Dat maakt het zo moeilijk verkoopbaar aan mensen met een natuurgodsdienst..! Want het christendom heeft de schijn van nature tegen zich. Het oude Germaanse geloof was een ondergangsgeloof. Het christendom, afkomstig uit het jodendom, gelooft in de opgang.
Maar ach, het christendom is eigenlijk nog maar jong! Het blijkt vaak een dun laagje vernis over ons Germaanse karakter. De Germaanse Paashaas, met z'n vruchtbaarheidseieren, heeft het Paasfeest al teruggekregen. Als de tekenen niet bedriegen, verliest het christelijke kerstfeest ook aan kracht.
In onze Germaanse landen begint de dag zodra het licht wordt. En de dag eindigt met het donker..
Bij joden echter begint de dag met duister, om te eindigen met het licht!
Sabbath begint op vrijdagavond. Zodra je drie sterren kunt onderscheiden, begint de Sabbath.
„Is het niet zo”, zeggen ze, „dat God licht uit het duister schiep?”
Het licht heeft het laatste woord, het licht overwint het donker!
Het wordt wit, al begint het zwart. Dat is een troostend, positief geloof.
Paars
Er zijn twee periodes in het kerkelijk jaar dat de Paarse kleden en stola's hangen. Dat zijn de veertig dagen voor Pasen en de weken van Advent. Paars is de kleur van verwachting en inkeer. Maar het zijn heel verschillende soorten van paars.
De paarse tijd voor Kerstmis is veel blijer. Het is de tijd van blijde verwachting. Met Pasen sta je voor de zee, waar je als een berg tegenop ziet; voor de goede vrijdag, de dood van je ideaal.
Maar wat verwachten we, met kerst, nog van de toekomst? Wat is er aan de hand met onze hoop?
Tijdens een gespreksgroep met ouderen vroeg ik de deelnemers, hoe het met de wereld zal aflopen.
Geloof je dat het steeds beter gaat? Wat staat ons de komende eeuwen te wachten?
De problemen die we over de wereld hebben afgeroepen, zijn ten slotte enorm. En dan: wat is het eind van jouw leven? Licht - of donker?
Niet alleen in de winter
heeft het licht het koud
Het licht is altijd op zoek
naar iemand die van hem houdt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten