2007 was een jaar vol roerige zaken , vol besluiten en vol keringen .
Het was een jaar waarin ik me weer bewuster werd van veel dingen , meer mezelf werd .
Het was een jaar waarin ik veel leerde , veel heb gedaan , veel heb gelezen , gehoord en geleefd.
Een jaar waar indrukwekkende dingen plaats hebben gehad .
Een jaar waarin er afscheid is genomen en waarin er welkom is geheten.
Vooral ook een jaar vol warmte waarin er nieuwe mensen op mijn weg kwamen , mooie nieuwe mensen , waarin ik ook weer contacten van jaren terug hernieuwde.
Het was een fijn jaar !!!
Voor 2008 geloof ik dat er mooie dingen op mijn weg komen , dat de hernieuwde contacten zich zullen verdiepen , dat er weer veel geleerd gaat worden , dat er veel SAMEN zal zijn
Ik hoop voor iedereen op veel liefde , innerlijke rust , vrijheid , vrede met jezelf en anderen ;-)
Voor morgen hoop ik op lekker weer ( we gaan wandelen ;)) en voor de rest van het jaar op dat wat we nodig hebben , toi toi
maandag, december 31, 2007
uit een oudere krant maar o zo actueel
Interessant artikel over ontwikkelingspsychologe Marianne Riksen -
Walraven.
Uit de Volkskrant maart 2002:
'Babyhersenen groeien door goed contact'
Volgens ontwikkelingspsychologe Marianne Riksen-Walraven kan de
crèche schadelijk zijn voor kinderen:
'Ouders willen dat niet horen'.
De Volkskrant, 7 maart 2002
Door: Margreet Vermeulen
Amsterdam - Ze heeft een open zenuw geraakt met haar waarschuwing
dat de crèche schadelijk kan zijn voor jonge kinderen tot 2 jaar.
Marianne Riksen-Walraven (53), hoogleraar ontwikkelingspsychologie
aan de Universiteit van Nijmegen, begrijpt wel waarom. "Mensen
reageren uit angst. Ze zitten nu eenmaal in dat schip. En ze willen
geen nare verhalen horen. Heel begrijpelijk. Maar het moet wel
gezegd."
Voor haar op tafel ligt een gezaghebbend Amerikaans onderzoek waarin
twaalfhonderd kinderen vanaf hun geboorte intensief zijn gevolgd. Ze
zijn nu 4,5 jaar.
En wat blijkt? De kinderen die als baby op de crèche zaten, hebben
als 4-jarige beduidend vaker gedragsproblemen. Het gaat om veel
pesten, ruzie maken, vechten, dingen stuk maken, voortdurend de orde
verstoren en excessief veel aandacht opeisen. Hoe meer uren het kind
in de crèche doorbracht des te groter het negatieve effect.
"Dit is heel gedegen werk. Alle uitkomsten zijn gecorrigeerd op het
temperament van het kind, de welstand van het gezin, de intensiteit
van de band tussen kind en moeder en ga zo maar door. En dan blijkt
dat crèchekinderen vaker gedragsproblemen krijgen, beduidend vaker
zelfs. Ongeacht of ze op een goede of een slechte crèche zaten."
- De crèche is dus slecht voor baby's
"Nee, dat zeg ik niet. Dat is te ongenuanceerd. Kinderopvang is niet
voor elk kind slecht, maar het is een risicofactor. En dat is niet
zo verwonderlijk gezien de recente neurobiologische inzichten over
de hersenontwikkeling van baby's. Vroeger dachten we dat de hersenen
van baby's vanzelf groeiden. Dat blijkt dus niet zo te zijn. De
hersenen groeien door ervaringen. Wat je meemaakt bepaalt zelfs de
structuur van je hersenen."
"Wat baby's meemaken, hakt er dus enorm in. Hoe meer positieve
ervaringen, hoe beter. Bij positieve ervaringen als samen praten,
lachen en knuffelen komen stoffen als als dopamines vrij waarmee
nieuwe verbindingen tussen de hersencellen worden gelegd. De meeste
moeders doen dat allemaal automatisch. Op de crèche gebeurt dat
minder intensief."
- Hoe komt het dat de crèche vooral negatieve effecten kan hebben op
het gedrag van kinderen?
"In de eerste twee levensjaren ontwikkelt het kind de
rechterhersenhelft. Dat is het deel van de hersenen dat betrokken is
bij het inschatten van wat anderen voelen, het zich hechten aan
anderen en het reguleren van emoties. Het ligt dus zeer voor de hand
dat te weinig positief contact in de babyfase remmend werkt op de
sociaal-emotionele ontwikkeling."
-Noemt u eens een concreet voorbeeld van wat er fout kan gaan.
"Wij hebben video-opnames van leidsters die met kleuters spelen
terwijl op de achtergrond een baby huilt. Wel twintig minuten lang.
Het zenuwstelsel van een baby beschikt niet over een rem om de
stress te stoppen. Dat moet een buitenstaander doen. Als je een baby
stelselmatig lang laat huilen, zal hij later moeite hebben met
stressregulatie en het omgaan met spanningen."
- Is de Amerikaanse situatie wel vergelijkbaar met de Nederlandse?
"Toch wel. Het argument dat Amerikaanse gegevens niet vergelijkbaar
zijn omdat Amerikaanse kinderen veel meer uren op de crèche
doorbrengen, gaat niet op. De onderzoekers hebben ook gekeken naar
kinderen die twintig uur per week naar de crèche gaan. En ook dan is
het negatieve effect op de sociaal-emotionele ontwikkeling
zichtbaar. Minder dan bij kinderen die dertig uur per week of meer
worden uitbesteed, maar toch."
Dertig uur in de week lijkt erg veel, maar crèchedagen duren
doorgaans acht tot tien uur. Het gemiddelde Nederlandse crèchekind
gaat 2,5 dag per week naar de kinderopvang. Dat is ook 20 tot 25
uur.
- Wat hoopt u te bereiken?
"Dat er een alarmbel afgaat. Dat we niet gedachteloos voorthobbelen
op de ingeslagen weg. Minister Jorritsma van economische Zaken wil
liefst dat alle moeders fulltime gaan werken. Nou, ik vind het
ijzersterk dat Nederlandse vrouwen dat massaal vertikken."
"In Zweden heeft soortgelijk onderzoek ertoe geleid dat ouders
massaal kwaliteitseisen aan crèches gingen stellen. Uiteindelijk
bleek het goedkoper om het bevallingsverlof uit te breiden tot 1
jaar. En dat is gebeurd. In Nederland gaat de kwaliteit van de
kinderopvang juist achteruit. Er is minder tijd voor persoonlijke
zorg en aandacht. De leidsters wisselen elkaar te snel af. Er wordt
te veel alleen maar op de kinderen gepast."
De kinderen van Marianne Riksen-Walraven zijn inmiddels 23 en 19
jaar oud. Toen hun moeder carrière maakte, werden ze opgevangen door
een vaste oppas. Zou Marianne Riksen-Walraven voor een crèche kiezen
als ze het allemaal nog een keer mocht overdoen?
"Ik ken uitstekende crèches waar ik mijn kinderen graag naartoe had
gebracht. Maar pas vanaf het tweede jaar. DAt is ook de leeftijd
waarop kinderen met elkaar gaan spelen en van elkaar gaan leren."
'Crèche-baby vertoont later problemen'
De Volkskrant, 2 maart 2002
Van onze verslaggeefster
Het lijkt erop dat baby's beter niet naar het kinderdagverblijf
kunnen gaan. Uit grootschalig Amerikaans onderzoek blijkt dat
kinderen die al vroeg en veel buitenshuis zijn opgevangen, later
meer agressief of ander probleemgedrag vertonen. Deze waarschuwing
deed dr Marianne Riksen-Walraven vrijdag in haar oratie als
hoogleraar Ontwikkelingspsychologie aan de Universiteit van
Nijmegen.
Riksen-Walraven was eerder de eerste hoogleraar in de pedagogiek van
de kinderopvang aan de Universiteit van Amsterdam. Riksen-Walraven
herinnerde eraan dat ze ook in haar vorige functie al waarschuwde
tegen de mogelijk negatieve sociaal-emotionele gevolgen van opvang
voor zeer jonge kinderen. Het op grote schaal toevertrouwen van
baby's en peuters aan niet-verwanten, zoals crècheleidsters, is
volgens haar een 'evolutionair novum'. De Nijmeegse hoogleraar noemt
het 'schandalig' dat de overheid zich bij het stimuleren van werk
door ouders van jonge kinderen, primair laat leiden door economische
motieven. Ze pleit daarom voor uitbreiding van het bevallingsverlof
en vergroting van de mogelijkheid voor parttime werken van beide
ouders. Er moeten veel strengere eisen worden gesteld aan de
kwaliteit van de kinderopvang van baby's, meent ze.
De bezorgdheid of baby's zich wel optimaal ontwikkelen in
kinderdagverblijven, vloeit voort uit de toegenomen kennis van de
hersenontwikkeling in de eerste levensfase. Baby's beschikken over
een zeer creatief en flexibel brein. Intensief contact tussen ouder
en kind, zoals praten, lachen, zingen en spelletjes doen, is
cruciaal voor de ontwikkeling van hersenstructuren van baby en
peuter. Deze hersenstructuren, die vooral de eerste twee jaar hard
groeien, zorgen ervoor dat het kind later zijn emoties en gedrag
beter kan reguleren. Het kind ontwikkelt op die manier 'ego-
veerkracht' waarmee het zich ook beter leert beschermen tegen
stress. Riksen-Walraven heeft zelf vastgesteld dat positieve
effecten van vroege stimulering door ouders nog meetbaar was bij
kinderen van 12 jaar.
In de kinderopvang moeten voldoende vaste, bekwame leidsters zijn
die ervoor kunnen zorgen dat er ruim één-op-één contact is met
kinderen. Maar uit recent onderzoek blijkt dat de kwaliteit van de
Nederlandse opvang voor baby's achteruit gaat en vaak te wensen over
laat. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat jonge kinderen mogelijk
niet goed tegen het, langdurig, verbreken van de band met de
opvoeders thuis kunnen.
Omdat de Amerikaanse opvoed situatie verschilt van de Nederlandse,
vindt Riksen-Walraven het hoog tijd dat in Nederland grootschalig
onderzoek wordt opgezet om te kijken naar de effecten van de
kinderopvang op de jeugdige ontwikkeling. 'Dat is van groot
wetenschappelijk en maatschappelijk belang.'
Walraven.
Uit de Volkskrant maart 2002:
'Babyhersenen groeien door goed contact'
Volgens ontwikkelingspsychologe Marianne Riksen-Walraven kan de
crèche schadelijk zijn voor kinderen:
'Ouders willen dat niet horen'.
De Volkskrant, 7 maart 2002
Door: Margreet Vermeulen
Amsterdam - Ze heeft een open zenuw geraakt met haar waarschuwing
dat de crèche schadelijk kan zijn voor jonge kinderen tot 2 jaar.
Marianne Riksen-Walraven (53), hoogleraar ontwikkelingspsychologie
aan de Universiteit van Nijmegen, begrijpt wel waarom. "Mensen
reageren uit angst. Ze zitten nu eenmaal in dat schip. En ze willen
geen nare verhalen horen. Heel begrijpelijk. Maar het moet wel
gezegd."
Voor haar op tafel ligt een gezaghebbend Amerikaans onderzoek waarin
twaalfhonderd kinderen vanaf hun geboorte intensief zijn gevolgd. Ze
zijn nu 4,5 jaar.
En wat blijkt? De kinderen die als baby op de crèche zaten, hebben
als 4-jarige beduidend vaker gedragsproblemen. Het gaat om veel
pesten, ruzie maken, vechten, dingen stuk maken, voortdurend de orde
verstoren en excessief veel aandacht opeisen. Hoe meer uren het kind
in de crèche doorbracht des te groter het negatieve effect.
"Dit is heel gedegen werk. Alle uitkomsten zijn gecorrigeerd op het
temperament van het kind, de welstand van het gezin, de intensiteit
van de band tussen kind en moeder en ga zo maar door. En dan blijkt
dat crèchekinderen vaker gedragsproblemen krijgen, beduidend vaker
zelfs. Ongeacht of ze op een goede of een slechte crèche zaten."
- De crèche is dus slecht voor baby's
"Nee, dat zeg ik niet. Dat is te ongenuanceerd. Kinderopvang is niet
voor elk kind slecht, maar het is een risicofactor. En dat is niet
zo verwonderlijk gezien de recente neurobiologische inzichten over
de hersenontwikkeling van baby's. Vroeger dachten we dat de hersenen
van baby's vanzelf groeiden. Dat blijkt dus niet zo te zijn. De
hersenen groeien door ervaringen. Wat je meemaakt bepaalt zelfs de
structuur van je hersenen."
"Wat baby's meemaken, hakt er dus enorm in. Hoe meer positieve
ervaringen, hoe beter. Bij positieve ervaringen als samen praten,
lachen en knuffelen komen stoffen als als dopamines vrij waarmee
nieuwe verbindingen tussen de hersencellen worden gelegd. De meeste
moeders doen dat allemaal automatisch. Op de crèche gebeurt dat
minder intensief."
- Hoe komt het dat de crèche vooral negatieve effecten kan hebben op
het gedrag van kinderen?
"In de eerste twee levensjaren ontwikkelt het kind de
rechterhersenhelft. Dat is het deel van de hersenen dat betrokken is
bij het inschatten van wat anderen voelen, het zich hechten aan
anderen en het reguleren van emoties. Het ligt dus zeer voor de hand
dat te weinig positief contact in de babyfase remmend werkt op de
sociaal-emotionele ontwikkeling."
-Noemt u eens een concreet voorbeeld van wat er fout kan gaan.
"Wij hebben video-opnames van leidsters die met kleuters spelen
terwijl op de achtergrond een baby huilt. Wel twintig minuten lang.
Het zenuwstelsel van een baby beschikt niet over een rem om de
stress te stoppen. Dat moet een buitenstaander doen. Als je een baby
stelselmatig lang laat huilen, zal hij later moeite hebben met
stressregulatie en het omgaan met spanningen."
- Is de Amerikaanse situatie wel vergelijkbaar met de Nederlandse?
"Toch wel. Het argument dat Amerikaanse gegevens niet vergelijkbaar
zijn omdat Amerikaanse kinderen veel meer uren op de crèche
doorbrengen, gaat niet op. De onderzoekers hebben ook gekeken naar
kinderen die twintig uur per week naar de crèche gaan. En ook dan is
het negatieve effect op de sociaal-emotionele ontwikkeling
zichtbaar. Minder dan bij kinderen die dertig uur per week of meer
worden uitbesteed, maar toch."
Dertig uur in de week lijkt erg veel, maar crèchedagen duren
doorgaans acht tot tien uur. Het gemiddelde Nederlandse crèchekind
gaat 2,5 dag per week naar de kinderopvang. Dat is ook 20 tot 25
uur.
- Wat hoopt u te bereiken?
"Dat er een alarmbel afgaat. Dat we niet gedachteloos voorthobbelen
op de ingeslagen weg. Minister Jorritsma van economische Zaken wil
liefst dat alle moeders fulltime gaan werken. Nou, ik vind het
ijzersterk dat Nederlandse vrouwen dat massaal vertikken."
"In Zweden heeft soortgelijk onderzoek ertoe geleid dat ouders
massaal kwaliteitseisen aan crèches gingen stellen. Uiteindelijk
bleek het goedkoper om het bevallingsverlof uit te breiden tot 1
jaar. En dat is gebeurd. In Nederland gaat de kwaliteit van de
kinderopvang juist achteruit. Er is minder tijd voor persoonlijke
zorg en aandacht. De leidsters wisselen elkaar te snel af. Er wordt
te veel alleen maar op de kinderen gepast."
De kinderen van Marianne Riksen-Walraven zijn inmiddels 23 en 19
jaar oud. Toen hun moeder carrière maakte, werden ze opgevangen door
een vaste oppas. Zou Marianne Riksen-Walraven voor een crèche kiezen
als ze het allemaal nog een keer mocht overdoen?
"Ik ken uitstekende crèches waar ik mijn kinderen graag naartoe had
gebracht. Maar pas vanaf het tweede jaar. DAt is ook de leeftijd
waarop kinderen met elkaar gaan spelen en van elkaar gaan leren."
'Crèche-baby vertoont later problemen'
De Volkskrant, 2 maart 2002
Van onze verslaggeefster
Het lijkt erop dat baby's beter niet naar het kinderdagverblijf
kunnen gaan. Uit grootschalig Amerikaans onderzoek blijkt dat
kinderen die al vroeg en veel buitenshuis zijn opgevangen, later
meer agressief of ander probleemgedrag vertonen. Deze waarschuwing
deed dr Marianne Riksen-Walraven vrijdag in haar oratie als
hoogleraar Ontwikkelingspsychologie aan de Universiteit van
Nijmegen.
Riksen-Walraven was eerder de eerste hoogleraar in de pedagogiek van
de kinderopvang aan de Universiteit van Amsterdam. Riksen-Walraven
herinnerde eraan dat ze ook in haar vorige functie al waarschuwde
tegen de mogelijk negatieve sociaal-emotionele gevolgen van opvang
voor zeer jonge kinderen. Het op grote schaal toevertrouwen van
baby's en peuters aan niet-verwanten, zoals crècheleidsters, is
volgens haar een 'evolutionair novum'. De Nijmeegse hoogleraar noemt
het 'schandalig' dat de overheid zich bij het stimuleren van werk
door ouders van jonge kinderen, primair laat leiden door economische
motieven. Ze pleit daarom voor uitbreiding van het bevallingsverlof
en vergroting van de mogelijkheid voor parttime werken van beide
ouders. Er moeten veel strengere eisen worden gesteld aan de
kwaliteit van de kinderopvang van baby's, meent ze.
De bezorgdheid of baby's zich wel optimaal ontwikkelen in
kinderdagverblijven, vloeit voort uit de toegenomen kennis van de
hersenontwikkeling in de eerste levensfase. Baby's beschikken over
een zeer creatief en flexibel brein. Intensief contact tussen ouder
en kind, zoals praten, lachen, zingen en spelletjes doen, is
cruciaal voor de ontwikkeling van hersenstructuren van baby en
peuter. Deze hersenstructuren, die vooral de eerste twee jaar hard
groeien, zorgen ervoor dat het kind later zijn emoties en gedrag
beter kan reguleren. Het kind ontwikkelt op die manier 'ego-
veerkracht' waarmee het zich ook beter leert beschermen tegen
stress. Riksen-Walraven heeft zelf vastgesteld dat positieve
effecten van vroege stimulering door ouders nog meetbaar was bij
kinderen van 12 jaar.
In de kinderopvang moeten voldoende vaste, bekwame leidsters zijn
die ervoor kunnen zorgen dat er ruim één-op-één contact is met
kinderen. Maar uit recent onderzoek blijkt dat de kwaliteit van de
Nederlandse opvang voor baby's achteruit gaat en vaak te wensen over
laat. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat jonge kinderen mogelijk
niet goed tegen het, langdurig, verbreken van de band met de
opvoeders thuis kunnen.
Omdat de Amerikaanse opvoed situatie verschilt van de Nederlandse,
vindt Riksen-Walraven het hoog tijd dat in Nederland grootschalig
onderzoek wordt opgezet om te kijken naar de effecten van de
kinderopvang op de jeugdige ontwikkeling. 'Dat is van groot
wetenschappelijk en maatschappelijk belang.'
zondag, december 30, 2007
onder de aandacht
Graag breng ik even het volgende onder de aandacht , vandaag kreeg ik van een mailmaatje het volgende bericht aangaande de vrije school in Zoetermeer .
Ik wil haar zoveel mogelijk helpen met het vergaren van spullen , op de site van de school lees je ook info over hoe hulp te geven .
Spullen etc kunnen ook naar haar , mail me maar voor haar adres ...
Hallo,
Sommige van jullie weten het misschien al, maar afgelopen vrijdagnacht is de vrijeschool Zoetermeer tot op de grond toe afgebrand. Hoe de brand is ontstaan weet men nog niet maar feit is wel dat er echt helemaal niets meer bruikbaar is, alles is kapot.
Op één ding na: een wollen pop in de vorm van Sint Michaël. Hoe apart, dat juist Michaël die de vuurdraak wist te bedwingen als enige de brand overleeft.
Maar goed, met een pop draai je geen school natuurlijk dus de handen worden ineengeslagen om zo snel mogelijk de school weer te kunnen openen op een nood locatie.
Meer informatie is op de site van de school te lezen:
http://www.vrijeschoolzoetermeer.nl/
Nou is natuurlijk het mooie, maar in dit geval het lastige, van een vrijeschool dat er zo veel meer aanwezig is dan alleen meubilair en leermateriaal.
Al het houten en stoffen speelgoed dat door de jaren heen door ouders, leerkrachten en kinderen is gemaakt is kapot. Alle dingen die door de kinderen gemaakt zijn, alle jaar tafels met bijbehorende poppetjes. Dat zijn dingen die je niet in een dag door een vrachtwagen van een leermiddel bedrijf aan kan laten rukken.
Ik loop sinds kort stage op deze school en ik zou dan ook graag via deze mail een oproepje willen doen aan degene die willen en kunnen helpen. Alle mogelijke hulp is welkom maar omdat we op deze lijst natuurlijk met een gezamenlijke interesse zitten wil ik proberen om via hier en mijn blog zo veel mogelijk handwerk materialen bij elkaar te krijgen.
Voor de kinderen maar ook zodat ik en misschien andere ouders poppen, speel lappen, pitten zakjes en andere dingen voor de kleuters kunnen maken.
Wat zou heel erg welkom zijn?
-Wol, katoen, zijde, etc. In alle soorten en maten maar liever niet synthetisch. Dik of dun, geverfd of ongeverfd, dat maakt niet uit.
-Ongesponnen wol
-Poppen tricot
-naalden, breinaalden, haaknaalden, etc. (hout, metaal of bamboe)
-wol vilt
etc. etc. etc.
Eigenlijk is alles bruikbaar, mits het (voor een groot deel) niet synthetisch is.
Mocht iemand iets aan materiaal willen doneren dan hoor ik het graag, ik ben van plan om zo veel mogelijk te verzamelen en het dan bij de school af te leveren.
groetjes,
P.S. Ook andersoortige hulp is meer dan welkom natuurlijk. Er is zó veel nodig... Alleen het speelgoed voor de drie kleuterklassen is al enorm. Laat staan ook nog al die andere dingen voor de andere klassen.
Ik wil haar zoveel mogelijk helpen met het vergaren van spullen , op de site van de school lees je ook info over hoe hulp te geven .
Spullen etc kunnen ook naar haar , mail me maar voor haar adres ...
Hallo,
Sommige van jullie weten het misschien al, maar afgelopen vrijdagnacht is de vrijeschool Zoetermeer tot op de grond toe afgebrand. Hoe de brand is ontstaan weet men nog niet maar feit is wel dat er echt helemaal niets meer bruikbaar is, alles is kapot.
Op één ding na: een wollen pop in de vorm van Sint Michaël. Hoe apart, dat juist Michaël die de vuurdraak wist te bedwingen als enige de brand overleeft.
Maar goed, met een pop draai je geen school natuurlijk dus de handen worden ineengeslagen om zo snel mogelijk de school weer te kunnen openen op een nood locatie.
Meer informatie is op de site van de school te lezen:
http://www.vrijeschoolzoetermeer.nl/
Nou is natuurlijk het mooie, maar in dit geval het lastige, van een vrijeschool dat er zo veel meer aanwezig is dan alleen meubilair en leermateriaal.
Al het houten en stoffen speelgoed dat door de jaren heen door ouders, leerkrachten en kinderen is gemaakt is kapot. Alle dingen die door de kinderen gemaakt zijn, alle jaar tafels met bijbehorende poppetjes. Dat zijn dingen die je niet in een dag door een vrachtwagen van een leermiddel bedrijf aan kan laten rukken.
Ik loop sinds kort stage op deze school en ik zou dan ook graag via deze mail een oproepje willen doen aan degene die willen en kunnen helpen. Alle mogelijke hulp is welkom maar omdat we op deze lijst natuurlijk met een gezamenlijke interesse zitten wil ik proberen om via hier en mijn blog zo veel mogelijk handwerk materialen bij elkaar te krijgen.
Voor de kinderen maar ook zodat ik en misschien andere ouders poppen, speel lappen, pitten zakjes en andere dingen voor de kleuters kunnen maken.
Wat zou heel erg welkom zijn?
-Wol, katoen, zijde, etc. In alle soorten en maten maar liever niet synthetisch. Dik of dun, geverfd of ongeverfd, dat maakt niet uit.
-Ongesponnen wol
-Poppen tricot
-naalden, breinaalden, haaknaalden, etc. (hout, metaal of bamboe)
-wol vilt
etc. etc. etc.
Eigenlijk is alles bruikbaar, mits het (voor een groot deel) niet synthetisch is.
Mocht iemand iets aan materiaal willen doneren dan hoor ik het graag, ik ben van plan om zo veel mogelijk te verzamelen en het dan bij de school af te leveren.
groetjes,
P.S. Ook andersoortige hulp is meer dan welkom natuurlijk. Er is zó veel nodig... Alleen het speelgoed voor de drie kleuterklassen is al enorm. Laat staan ook nog al die andere dingen voor de andere klassen.
maandag, december 24, 2007
Heerlijk ;-) vakantie
Heerlijk weer het is vakantie !!!
En wat ook heerlijk is , Merel is in elk geval beter dan ze gisteren was en dat is fijn.
Ik heb er zin in , strakjes nog wat naaien , vanmiddag met de kinderen naar de stad , ze gaan van hun eigen geld eea kopen en ik mag mee ;-))
Merel blijft dan een poosje alleen op eigen verzoek , kan ze even een filmpje kijken ;-)
De laatste week heb ik weer naar het jaar gekeken , het jaar wat bijna voorbij is en ik werd en ben blij om alles wat ik leerde dit jaar , ook om wat ik zie aan dingen en nu kan laten wat ze zijn.
Het is nog even wennen om dat wat ik waarneem niet meteen te delen of te vertellen , maar te laten rusten .
Het geeft ook heerlijk veel rust , mijn hb/hsp hoofd heeft in die rust ook hard nodig .
Veel dingen vallen op zijn plaats, sinds ik actief werk aan dat deeltje van mijn persoonlijkheid wat er altijd was , maar wat ik niet echt wist oid , ofwel ik wist het wel , maar liet het zo .
Door aan de slag te gaan met dat stuk in mij , heb ik rust gecreëerd, ik ben nog volop in het leren stuk , maar wat een weelde dat ik zover ben als ik nu ben.
Ik hoef veel dingen niet ;-)) en dat lucht zo op . Ik heb jaren , jaren mijn best gedaan het allemaal te snappen , te begrijpen waar het over ging , steeds weer , overal en het is een opluchting te ervaren dat hb/hsp mensen dat delen , dat steeds maar niet verstaan en niet verstaan worden ;-)
Meer en meer word ik mezelf , komt er meer rust in mij , meer en meer kan ik in het NU werken zonder aan TOEN en STRAKS te denken .
Ik heb geleerd mezelf te beschermen tegen teveel prikkels , dat gaat nog helemaal niet vlekkeloos , soms zit ik toch weer op de top wat prikkels betreft en trek ik het niet , maar met een eenvoudige adem-oefening lukt het me in 98 % van de gevallen toch om weer te landen ;))
Verder kijk ik uit naar Kerst , kijk in uit naar de komende weken
, heb ik zo'n zin in het samen zijn , spelletjes doen etc .........
Heerlijk kerstvakantie ;-)
En wat ook heerlijk is , Merel is in elk geval beter dan ze gisteren was en dat is fijn.
Ik heb er zin in , strakjes nog wat naaien , vanmiddag met de kinderen naar de stad , ze gaan van hun eigen geld eea kopen en ik mag mee ;-))
Merel blijft dan een poosje alleen op eigen verzoek , kan ze even een filmpje kijken ;-)
De laatste week heb ik weer naar het jaar gekeken , het jaar wat bijna voorbij is en ik werd en ben blij om alles wat ik leerde dit jaar , ook om wat ik zie aan dingen en nu kan laten wat ze zijn.
Het is nog even wennen om dat wat ik waarneem niet meteen te delen of te vertellen , maar te laten rusten .
Het geeft ook heerlijk veel rust , mijn hb/hsp hoofd heeft in die rust ook hard nodig .
Veel dingen vallen op zijn plaats, sinds ik actief werk aan dat deeltje van mijn persoonlijkheid wat er altijd was , maar wat ik niet echt wist oid , ofwel ik wist het wel , maar liet het zo .
Door aan de slag te gaan met dat stuk in mij , heb ik rust gecreëerd, ik ben nog volop in het leren stuk , maar wat een weelde dat ik zover ben als ik nu ben.
Ik hoef veel dingen niet ;-)) en dat lucht zo op . Ik heb jaren , jaren mijn best gedaan het allemaal te snappen , te begrijpen waar het over ging , steeds weer , overal en het is een opluchting te ervaren dat hb/hsp mensen dat delen , dat steeds maar niet verstaan en niet verstaan worden ;-)
Meer en meer word ik mezelf , komt er meer rust in mij , meer en meer kan ik in het NU werken zonder aan TOEN en STRAKS te denken .
Ik heb geleerd mezelf te beschermen tegen teveel prikkels , dat gaat nog helemaal niet vlekkeloos , soms zit ik toch weer op de top wat prikkels betreft en trek ik het niet , maar met een eenvoudige adem-oefening lukt het me in 98 % van de gevallen toch om weer te landen ;))
Verder kijk ik uit naar Kerst , kijk in uit naar de komende weken
, heb ik zo'n zin in het samen zijn , spelletjes doen etc .........
Heerlijk kerstvakantie ;-)
zondag, december 23, 2007
mooie wintergroet
Dit kreeg ik van Caja in mijn postvak , zo mooi dat ik het hier plaats';-)
Jij daar in het donker
Jij daar in de nacht
Jij die naar de hemel kijkt
En op een wonder wacht
Jij daar in de doolhof
En jij die wordt vergeten
Jij die naar het licht zoekt
En de keten wil doorbreken
Jij denkt niet alleen
Jij droomt niet alleen
jij staat niet alleen
Want wij staan aan jouw kant
Jij daar die blijft vechten
Tegen de molens in de wind
Die blijft geloven in liefde
Tegen elke stroming in
Jij bent niet alleen
Jij droomt niet alleen
Jij staat niet alleen
Want wij staan aan jouw kant
Jij daar in het donker
Jij daar in de nacht
Jij die naar de hemel kijkt
En op een wonder wacht
Jij daar in de doolhof
En jij die wordt vergeten
Jij die naar het licht zoekt
En de keten wil doorbreken
Jij denkt niet alleen
Jij droomt niet alleen
jij staat niet alleen
Want wij staan aan jouw kant
Jij daar die blijft vechten
Tegen de molens in de wind
Die blijft geloven in liefde
Tegen elke stroming in
Jij bent niet alleen
Jij droomt niet alleen
Jij staat niet alleen
Want wij staan aan jouw kant
Ziekenboeg
Het is hier een ziekenboeg , Merel is ziek , erg ziek , hoge koorts en ondertemperatuur wisselen elkaar af.
Donderdag was ze al ziek maar wilde nog graag naar het kerstfeest op school en misschien is dat niet slim geweest , vrijdag was ze zooooooo ziek , zelfs naar de dokter geweest , ze had erg hoge koorts , zo hoog dat ik geen paracetamol durfde te geven .
De dokter constateerde een zware bronchitis en mijn al jaren astma vrije meisje kreeg weer ventolin mee naar huis ;-(.
Ze is erg ziek , zieker dan ziek , ze slaapt heel veel , heeft koortsaanvallen afgewisseld met rillers en ondertemperatuur. Daarbij vallen de zware verkoudheid van Ton en een snotterende koortsige Heller in het niet
Ik geef haar saliethee met honing en veel liefde en aandacht , eten wil ze niet , drinken enkel met veel praten .........
Brrrr dit is helemaal niet des Merels , ik hoop dat ze snel weer de oude is , dat ze snel weer grappen maakt.
Donderdag was ze al ziek maar wilde nog graag naar het kerstfeest op school en misschien is dat niet slim geweest , vrijdag was ze zooooooo ziek , zelfs naar de dokter geweest , ze had erg hoge koorts , zo hoog dat ik geen paracetamol durfde te geven .
De dokter constateerde een zware bronchitis en mijn al jaren astma vrije meisje kreeg weer ventolin mee naar huis ;-(.
Ze is erg ziek , zieker dan ziek , ze slaapt heel veel , heeft koortsaanvallen afgewisseld met rillers en ondertemperatuur. Daarbij vallen de zware verkoudheid van Ton en een snotterende koortsige Heller in het niet
Ik geef haar saliethee met honing en veel liefde en aandacht , eten wil ze niet , drinken enkel met veel praten .........
Brrrr dit is helemaal niet des Merels , ik hoop dat ze snel weer de oude is , dat ze snel weer grappen maakt.
woensdag, december 19, 2007
wens voor het nieuwe jaar
En dan is het 19 december , 2007 , dinsdag en schrijf ik kerstkaarten en kerstgedachten op papier
Ik denk aan het afgelopen jaar met een glimlach, ik heb zo van alles genoten.
Ik denk ook aan het afgelopen jaar met een traan, die traan is voor Jochem Bram, en jongen van nog maar 16, voor wie 2007 het laatste jaar was. Die traan is ook voor al die andere mensen die me na stonden en niet meer zijn.
Die traan is voor Anna die al weer ging ging voor ze er was.
De glimlach en de traan ze zijn er beide om beurten het hele jaar door steeds geweest .
Maar vooral is er dankbaarheid, dankbaarheid voor wat er is en wat er nog mag komen, dankbaarheid voor wat ik leerde.
Ik wil iedereen voor het komende jaar dat gevoel van dankbaarheid toewensen, in zware tijden valt dat soms niet mee, dat ken ik ;-), toch is er zoveel om toch dat dankjewel voor te voelen, de lach van je kinderen , de mensen die je groeten , dat wat je leren mag , de zon die elke morgen opkomt , en nog zo onnoemelijk veel meer dingen om dankjewel tegen te zeggen.
Ik wens iedereen een jaar vol liefde waarin je mag leren lief te hebben , onvoorwaardelijk lief te hebben .
Ik wens iedereen een jaar vol zachtheid , alles wat hard is maakt het zacht.
Ik wens iedereen vrede in zichzelf en innerlijke rust .
Ik wens iedereen vriendschap en vertrouwen .
Dankjewel , dat je op een of andere manier in mijn leven bent.
Dankjewel !!
Ik denk aan het afgelopen jaar met een glimlach, ik heb zo van alles genoten.
Ik denk ook aan het afgelopen jaar met een traan, die traan is voor Jochem Bram, en jongen van nog maar 16, voor wie 2007 het laatste jaar was. Die traan is ook voor al die andere mensen die me na stonden en niet meer zijn.
Die traan is voor Anna die al weer ging ging voor ze er was.
De glimlach en de traan ze zijn er beide om beurten het hele jaar door steeds geweest .
Maar vooral is er dankbaarheid, dankbaarheid voor wat er is en wat er nog mag komen, dankbaarheid voor wat ik leerde.
Ik wil iedereen voor het komende jaar dat gevoel van dankbaarheid toewensen, in zware tijden valt dat soms niet mee, dat ken ik ;-), toch is er zoveel om toch dat dankjewel voor te voelen, de lach van je kinderen , de mensen die je groeten , dat wat je leren mag , de zon die elke morgen opkomt , en nog zo onnoemelijk veel meer dingen om dankjewel tegen te zeggen.
Ik wens iedereen een jaar vol liefde waarin je mag leren lief te hebben , onvoorwaardelijk lief te hebben .
Ik wens iedereen een jaar vol zachtheid , alles wat hard is maakt het zacht.
Ik wens iedereen vrede in zichzelf en innerlijke rust .
Ik wens iedereen vriendschap en vertrouwen .
Dankjewel , dat je op een of andere manier in mijn leven bent.
Dankjewel !!
dinsdag, december 18, 2007
waarheid
De waarheid
Een yoga-meester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken,terwijl de dauw nog over het land lag.
Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lust was. Bij een grote dauwdruppel liet de meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zo rond de druppel dat de zon er op bleef schijnen en vroeg hen toen welke kleur de druppel had. Rood zei de eerste, oranje de tweede, geel de derde, groen de vierde, blauw de vijfde, paars de zesde en de zevende zei violet. Ze stonden verbaasd over deze verschillen en aangezien ze allen zeker waren dat ze het goede zagen, kregen ze bijna ruzie. Toen liet de meester ze enige keren van plaats verwisselen en langzaam drong het door,
dat ondanks de verschillen, zij toch allen de waarheid hadden gesproken.
En nu zei de goeroe: Laat dit een les zijn om nooit kritiek op elkaars levenshouding te hebben, want hoe u het leven ziet, hangt af van het standpunt waarin u in dit leven geplaatst bent. Zelfs zij die het licht zoeken of al enigermate gevonden hebben, kunnen de waarheid verschillend zien.
Zoals u allen zoëven een ander deel van het licht gevonden hebt en dat voor de volle waarheid aanzag. Laat uw medepelgrims in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel van het licht waarnemen. U heeft allen waarheden nodig. Want allen tesamen vormen zij het werkelijke licht, de volle waarheid. Tot gij zelf één van de groten geworden bent en de zeven kleuren in één kunt waarnemen zult gij iedere wedergeboorte een ander standpunt innemen en de waarheid op een andere manier zien tot dat gij de volle waarheid kent. Uw medeleerlingen aanvallen omdat zij een andere kleur van het licht waarnemen is daarom uzelf aanvallen. Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is dulden van een andermans mening, maar wees zelfs blij, dat er andere meningen zijn. Want zolang gij nog niet zelf het volle licht kunt zien, hebt gij uw medeleerlingen nodig om als groep de totale waarheid te kunnen verkennen.
(bron onbekend)
Een yoga-meester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken,terwijl de dauw nog over het land lag.
Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lust was. Bij een grote dauwdruppel liet de meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zo rond de druppel dat de zon er op bleef schijnen en vroeg hen toen welke kleur de druppel had. Rood zei de eerste, oranje de tweede, geel de derde, groen de vierde, blauw de vijfde, paars de zesde en de zevende zei violet. Ze stonden verbaasd over deze verschillen en aangezien ze allen zeker waren dat ze het goede zagen, kregen ze bijna ruzie. Toen liet de meester ze enige keren van plaats verwisselen en langzaam drong het door,
dat ondanks de verschillen, zij toch allen de waarheid hadden gesproken.
En nu zei de goeroe: Laat dit een les zijn om nooit kritiek op elkaars levenshouding te hebben, want hoe u het leven ziet, hangt af van het standpunt waarin u in dit leven geplaatst bent. Zelfs zij die het licht zoeken of al enigermate gevonden hebben, kunnen de waarheid verschillend zien.
Zoals u allen zoëven een ander deel van het licht gevonden hebt en dat voor de volle waarheid aanzag. Laat uw medepelgrims in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel van het licht waarnemen. U heeft allen waarheden nodig. Want allen tesamen vormen zij het werkelijke licht, de volle waarheid. Tot gij zelf één van de groten geworden bent en de zeven kleuren in één kunt waarnemen zult gij iedere wedergeboorte een ander standpunt innemen en de waarheid op een andere manier zien tot dat gij de volle waarheid kent. Uw medeleerlingen aanvallen omdat zij een andere kleur van het licht waarnemen is daarom uzelf aanvallen. Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is dulden van een andermans mening, maar wees zelfs blij, dat er andere meningen zijn. Want zolang gij nog niet zelf het volle licht kunt zien, hebt gij uw medeleerlingen nodig om als groep de totale waarheid te kunnen verkennen.
(bron onbekend)
verbaasd
Ik ben verbaasd , verbaasd door dingen die bepaalde mensen zeggen dan wel doen , verbaasd als ik op sommige plaatsen mensen dingen zie zeggen over mensen die me na aan het hart liggen en die dan volgens mij echt niet kloppen
Verbaasd ook over mannen die dingen zeggen over de vrouwen waar ze ooit kinderen bij kregen , waar ze dus naar ik denk lief en leed mee deelden en die nu nu afdoen als iets raars engs vies onwaardigs oid .
Ik ben oprecht verbaasd dat mensen andere mensen niet eens proberen te begrijpen , verbaasd om mensen die het ouderschap naar mijn mening weinig serieus nemen .
Ik zie het verdriet van die andere groep mensen en voel met hen mee.
Wat moet het moeilijk zijn om niet op waarde geschat te worden , om niet gezien niet gehoord te worden .
Verbaasd ook over mannen die dingen zeggen over de vrouwen waar ze ooit kinderen bij kregen , waar ze dus naar ik denk lief en leed mee deelden en die nu nu afdoen als iets raars engs vies onwaardigs oid .
Ik ben oprecht verbaasd dat mensen andere mensen niet eens proberen te begrijpen , verbaasd om mensen die het ouderschap naar mijn mening weinig serieus nemen .
Ik zie het verdriet van die andere groep mensen en voel met hen mee.
Wat moet het moeilijk zijn om niet op waarde geschat te worden , om niet gezien niet gehoord te worden .
zaterdag, december 15, 2007
dinsdag, december 11, 2007
Mooi
zo leuk om te lezen dit , een en al herkenning , ben een waterteken en las dit , herkende wel wat er bij water staat ;-)
VUUR: Ram - Leeuw - Boogschutter
AARDE: Stier - Maagd - Steenbok
LUCHT: Tweelingen - Weegschaal - Waterman
WATER: kreeft - Schorpioen - Vissen
Lucht
Luchttypes verbinden feiten en gegevens. De nadruk ligt op het abstracte denken, theoretiseren en het werken met ideeën. Ze proberen zo objectief mogelijk alles wat ze meemaken te benaderen en met anderen te bespreken, wat hen communitatief maakt.
Door het veelvuldig uitwisselen van woorden en gebaar zijn luchttekens flexibel maar niet altijd even standvastig. Door het logisch te willen verklaren van alles, lopen ze het gevaar alles te verstandelijk te benaderen waardoor ze koel en gevoelloos kunnen overkomen. Gevoelens zijn voor luchttekens moeilijk omdat ze niet logisch te verklaren zijn.
Het bewustzijn is gericht op het samenbrengen van alle voorbeelden en denkbeelden. Hieruit vormt het luchtteken zijn beeld van de werkelijkheid en hoe hij moet leven. Dat heeft niets te maken met de echte werkelijkheid, maar het is zijn werkelijkheid.
Bij Lucht horen de volgende steekwoorden:
Gedachten, plannen, leringen, voorstellen, theorieën, wetenschap , kennis, intellect, gesprek, discussie, abstractie/ mentaal, vluchtig en oppervlakkig. Communicatie en contacten zijn voor luchttekens van het grootste belang.
Ze moeten met anderen praten en ideeën uitwisselen. Zodoende zijn het goede handelsmensen.
Onder Luchttekens vallen ook: De telegraaf, telefoon, de handel en het verkeer.
Vuur
Men benadert de wereld vanuit het element Vuur, de Intuïtie. Begrippen zoals toekomst, dynamiek, mogelijkheden en ontdekken spelen een grote rol. Men leeft sterk vanuit zichzelf en er is trouw aan eigen morele opvattingen. Dat kan wel eens egoïstisch overkomen maar dat heeft men niet in de gaten. Vuurmensen zijn actief en spontaan en haten routine-werkzaamheden.
Ze staan open voor nieuwe mogelijkheden en treden de wereld open en vrij naïef tegemoet. Daardoor zijn ze in staat de verborgen samenhangen te ontdekken. Concrete zaken zeggen hen niets. De stof als zodanig zien ze niet, omdat de geest alweer met iets anders bezig is.
Element Vuur: vervoering, laaiende hartstocht , liefde/ Goddelijke wil, begeren, hopen, enthousiasme, levenslust, wil, wilsimpulsen, bedoeling, stuwkracht, geest, moed en durf.
Vuur verbrandt en vernietigt en is daardoor een zuiver transformerende kracht. Vuur is het vermogen achter de vorm te kijken, het indirect waarnemen.
Water
Watertekens reageren puur gevoelsmatig op hun omgeving. De logische samenhang ontgaat hen en interesseert ze niet. Het gaat hen om de gevoelswaarde van de dingen. Ze zijn in staat een kreng van een vaas te bewaren omdat tante Marie die heeft gegeven. Watertekens voelen zó mee dat ze als het ware die ander worden en moeite hebben erachter te komen wie en wat ze zelf zijn. Meestal komen ze daar ook vrij laat achter.
Hun diepe gevoelsmatige benadering maakt hen zo kwetsbaar dat ze zich verschuilen achter een masker van koelheid. Ook kunnen Watertekens gevoelens zo nodig hebben dat ze de buitenwereld gebruiken om voor die gevoelens te zorgen, zonder dat ze daar warm op reageren. Omdat gevoelens voor Watertekens zo nodig zijn, zijn ze vragend, opzuigend, omhullend.
Door het gevoels-contact met de buitenwereld voelen ze heel veel aan dat niet te beredeneren valt maar ze slaan wel de spijker precies op de kop. Ze kunnen het echter niet beredeneren.
Bij Water horen de volgende steekwoorden: Gevoel, verlangen, gehechtheden, bezit, emotie, vruchtbaarheid , moederschap, onbewust, onderbewust, onbekend, verborgen, reiniging (door doop), ziel, meer geloof dan begrip, weten door voelen, verdriet, geluk.
Aarde
Het bewustzijn van de Aarde-mens is gericht op het concreet ervaren, daarom wordt er veel waarde gehecht aan mooie zaken. Aarde is als een akker die, goed bewerkt, een rijke oogst oplevert hetgeen rijkdom, gesymboliseerd door Munten of Penta-kels, aangeeft, maar ook gerichtheid op het materiële.
Aarde-mensen zijn gericht op de concrete werkelijkheid: Zien, proeven, ruiken. Realiteit, efficiency en het hechten aan uiterlijke zaken, mooi, lelijk, spelen een rol.
Daarom zal een Aarde-mens doelgericht en met taai doorzettingsvermogen bouwen aan een solide basis.
Dit geeft een uitstekend gevoel voor vormen en verhoudingen - de Kunstenaar - maar met weinig gevoel voor de grotere verbanden.
Bij Aarde horen de volgende steekwoorden: Daden, feiten/ dingen en gebeurtenissen, zaken, concreet zijn, bezwaren, traagheid, stoffelijkheid, materieel, praktisch, aards.
VUUR: Ram - Leeuw - Boogschutter
AARDE: Stier - Maagd - Steenbok
LUCHT: Tweelingen - Weegschaal - Waterman
WATER: kreeft - Schorpioen - Vissen
Lucht
Luchttypes verbinden feiten en gegevens. De nadruk ligt op het abstracte denken, theoretiseren en het werken met ideeën. Ze proberen zo objectief mogelijk alles wat ze meemaken te benaderen en met anderen te bespreken, wat hen communitatief maakt.
Door het veelvuldig uitwisselen van woorden en gebaar zijn luchttekens flexibel maar niet altijd even standvastig. Door het logisch te willen verklaren van alles, lopen ze het gevaar alles te verstandelijk te benaderen waardoor ze koel en gevoelloos kunnen overkomen. Gevoelens zijn voor luchttekens moeilijk omdat ze niet logisch te verklaren zijn.
Het bewustzijn is gericht op het samenbrengen van alle voorbeelden en denkbeelden. Hieruit vormt het luchtteken zijn beeld van de werkelijkheid en hoe hij moet leven. Dat heeft niets te maken met de echte werkelijkheid, maar het is zijn werkelijkheid.
Bij Lucht horen de volgende steekwoorden:
Gedachten, plannen, leringen, voorstellen, theorieën, wetenschap , kennis, intellect, gesprek, discussie, abstractie/ mentaal, vluchtig en oppervlakkig. Communicatie en contacten zijn voor luchttekens van het grootste belang.
Ze moeten met anderen praten en ideeën uitwisselen. Zodoende zijn het goede handelsmensen.
Onder Luchttekens vallen ook: De telegraaf, telefoon, de handel en het verkeer.
Vuur
Men benadert de wereld vanuit het element Vuur, de Intuïtie. Begrippen zoals toekomst, dynamiek, mogelijkheden en ontdekken spelen een grote rol. Men leeft sterk vanuit zichzelf en er is trouw aan eigen morele opvattingen. Dat kan wel eens egoïstisch overkomen maar dat heeft men niet in de gaten. Vuurmensen zijn actief en spontaan en haten routine-werkzaamheden.
Ze staan open voor nieuwe mogelijkheden en treden de wereld open en vrij naïef tegemoet. Daardoor zijn ze in staat de verborgen samenhangen te ontdekken. Concrete zaken zeggen hen niets. De stof als zodanig zien ze niet, omdat de geest alweer met iets anders bezig is.
Element Vuur: vervoering, laaiende hartstocht , liefde/ Goddelijke wil, begeren, hopen, enthousiasme, levenslust, wil, wilsimpulsen, bedoeling, stuwkracht, geest, moed en durf.
Vuur verbrandt en vernietigt en is daardoor een zuiver transformerende kracht. Vuur is het vermogen achter de vorm te kijken, het indirect waarnemen.
Water
Watertekens reageren puur gevoelsmatig op hun omgeving. De logische samenhang ontgaat hen en interesseert ze niet. Het gaat hen om de gevoelswaarde van de dingen. Ze zijn in staat een kreng van een vaas te bewaren omdat tante Marie die heeft gegeven. Watertekens voelen zó mee dat ze als het ware die ander worden en moeite hebben erachter te komen wie en wat ze zelf zijn. Meestal komen ze daar ook vrij laat achter.
Hun diepe gevoelsmatige benadering maakt hen zo kwetsbaar dat ze zich verschuilen achter een masker van koelheid. Ook kunnen Watertekens gevoelens zo nodig hebben dat ze de buitenwereld gebruiken om voor die gevoelens te zorgen, zonder dat ze daar warm op reageren. Omdat gevoelens voor Watertekens zo nodig zijn, zijn ze vragend, opzuigend, omhullend.
Door het gevoels-contact met de buitenwereld voelen ze heel veel aan dat niet te beredeneren valt maar ze slaan wel de spijker precies op de kop. Ze kunnen het echter niet beredeneren.
Bij Water horen de volgende steekwoorden: Gevoel, verlangen, gehechtheden, bezit, emotie, vruchtbaarheid , moederschap, onbewust, onderbewust, onbekend, verborgen, reiniging (door doop), ziel, meer geloof dan begrip, weten door voelen, verdriet, geluk.
Aarde
Het bewustzijn van de Aarde-mens is gericht op het concreet ervaren, daarom wordt er veel waarde gehecht aan mooie zaken. Aarde is als een akker die, goed bewerkt, een rijke oogst oplevert hetgeen rijkdom, gesymboliseerd door Munten of Penta-kels, aangeeft, maar ook gerichtheid op het materiële.
Aarde-mensen zijn gericht op de concrete werkelijkheid: Zien, proeven, ruiken. Realiteit, efficiency en het hechten aan uiterlijke zaken, mooi, lelijk, spelen een rol.
Daarom zal een Aarde-mens doelgericht en met taai doorzettingsvermogen bouwen aan een solide basis.
Dit geeft een uitstekend gevoel voor vormen en verhoudingen - de Kunstenaar - maar met weinig gevoel voor de grotere verbanden.
Bij Aarde horen de volgende steekwoorden: Daden, feiten/ dingen en gebeurtenissen, zaken, concreet zijn, bezwaren, traagheid, stoffelijkheid, materieel, praktisch, aards.
het bloggen waard
Hoewel ik niet al zijn gedachten deel toch een blog waard, een lezenswaardig artikel , nog niet zo oud , nee van april dit jaar , van nrc.nl.
Denk eerst aan je kinderen voordat je jezelf wilt ontplooien
De overheid moet zich bezinnen over de vraag hoe goede gezinnen door haar kunnen worden bevorderd. Wat nodig is, is een doordachte gezinspolitiek. Want hoe meer goede gezinnen we hebben, des te minder werk de kinderbescherming heeft. Dat wil zeggen: des te minder kinderleed er is.
Andreas Kinneging
‘Kinderen hebben recht op een gezonde en evenwichtige ontwikkeling en groei naar zelfstandigheid. De ouders hebben de verantwoordelijkheid om dit recht te realiseren. Wanneer ze dit niet naar behoren doen, is het de plicht van de overheid om maatregelen te nemen.” Aldus de aanhef van de concept-Memorie van Toelichting bij het Voorstel tot wijziging van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek in verband met de herziening van de kinderbeschermingsmaatregelen, dat op dit moment op ambtelijk niveau wordt voorbereid.
Het idee dat de overheid een verantwoordelijkheid heeft in de opvoeding van de kinderen en als ultimum remedium de ouders zelfs hun ouderlijke macht – tegenwoordig officieel ‘ouderlijk gezag’ geheten – kan ontnemen, is ten onzent algemeen aanvaard en vanzelfsprekend. Niemand kijkt er van op of zet er vraagtekens bij.
Het idee is, historisch en geografisch gezien, allerminst vanzelfsprekend. Integendeel. De overheersende gedachte in de meeste tijden en op de meeste plaatsen is dat de overheid niets of nagenoeg niets te maken heeft met de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden. Ik roep hier slechts in herinnering dat de vaderlijke macht bij de Romeinen – de patria potestas – het ius vitae necisque omvatte: het recht op leven en dood van de kinderen. Elders was dat niet principieel anders. Toen niet, later niet en nu ook nog niet.
In de meeste niet-westerse landen geldt nog altijd dat de overheid niets of nagenoeg niets te maken heeft met de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden. De overheid ziet het niet als haar taak in te grijpen en de ouders zouden een dergelijk ingrijpen zien als een ongehoorde inbreuk op hun fundamentele rechten. Het opvoeden van de kinderen maakt, vanuit traditioneel gezichtspunt, deel uit van de privésfeer. Een overheid die zich daarmee bemoeit, maakt inbreuk op die privésfeer en maakt zich daarmee schuldig aan tirannieke machtsuitoefening. De anno nu in Nederland en andere westerse landen algemeen aanvaarde gedachte dat de overheid op dit terrein mag en zelfs moet interveniëren, breekt radicaal met de opvattingen dienaangaande die, óók in het Westen, traditioneel golden.
De traditie neemt de inbedding van het individu in de groep in het algemeen en het kind in het gezin in het bijzonder als gegeven aan. Dat in die verbanden sprake kon zijn van een situatie die men niet anders dan als tiranniek en onderdrukkend kan omschrijven, was een denkbeeld dat niet opkwam. En dat is niet omdat men niet wist wat tirannie en onderdrukking zijn, maar omdat men een geheel andere, veel minder fijnbesnaarde visie had op de verhouding van het individu tot de groep en het kind tot gezin en familie. Het is tekenend, in dit verband, dat het gewone Griekse woord voor huisvader despotes was.
Pas door de invloed van de Romantiek komt in de 19de eeuw geleidelijk aan onze hedendaagse gevoeligheid op voor de kwetsbaarheden van het individu vis-à-vis de hem omringende sociale verbanden, gezin en familie incluis. Dan ontstaat de gedachte waarmee we begonnen zijn: dat kinderen rechten hebben, dat de ouders de verantwoordelijkheid hebben om die rechten te waarborgen en dat, wanneer ze dit niet naar behoren doen, het de plicht is van de overheid om maatregelen te nemen. Dat is de nu gangbare manier op de zaak te benaderen.
Het is verre van mij te suggereren dat ze verkeerd is en naar de schoothoop van de geschiedenis verbannen moet worden. Maar ze schiet mijns inziens wel ernstig tekort en moet worden aangevuld met een geheel andere benadering. Want de gangbare benadering is zuiver reactief. Het aantal gezinnen dat het niet goed doet en dus ook het aantal kinderen dat in de verdrukking raakt, is zo gezien voor de overheid, in het bijzonder de kinderbescherming, een extern gegeven.
Daarop baseert ze reactief haar beleid, precies zoals voor andere hoeken van het ministerie van Justitie de criminaliteitscijfers een extern gegeven zijn, waarop deze reactief hun beleid baseren. Meer criminaliteit? Meer cellen en meer blauw op straat. Zo ook: meer kinderen in de verdrukking? Meer kinderbeschermingsmaatregelen als ondertoezichtstelling en ontzetting uit de ouderlijke macht.
Dit is wat de Duitsers kurieren am Symptom noemen. Ook belangrijk natuurlijk, maar uit de medische wereld weten we dat genezing aandacht voor en een aanpak van de oorzaken vereist. Wie écht de criminaliteitscijfers omlaag wil brengen, moet zich afvragen wat de oorzaken zijn van criminaliteit en, voor zover mogelijk, dáár iets aan proberen te doen. Meer blauw op straat en meer cellen zijn belangrijk om de symptomen aan te pakken, maar volstrekt onvoldoende om het probleem op te lossen.
Net zo geldt voor wie écht iets wil doen aan het kinderleed, niet kan volstaan met onder toezicht stellen, uit de ouderlijke macht ontzetten, of wat dies meer zij, hoe belangrijk dat ook is, maar zich af moet vragen wat de oorzaken zijn van slecht functionerende gezinnen en wat daaraan te doen is. Wie écht iets wil doen, kortom, moet niet slechts reactief zijn, maar ook proactief en de oorzaken waar mogelijk bestrijden en wegnemen.
Dit betekent in concreto dat de overheid zich dient te bezinnen over de vraag hoe goede gezinnen door haar kunnen worden bevorderd. Wat nodig is, is een doordachte gezinspolitiek. Want hoe meer goede gezinnen we hebben, des te minder werk de kinderbescherming heeft. Dat wil zeggen: des te minder kinderleed er is.
Natuurlijk kun je goede gezinnen alleen maar bevorderen, als je weet wat goede gezinnen zijn. Hier is een voorstel tot een definitie. Een goed gezin is een gezin dat een veilige en liefdevolle thuishaven biedt aan het kind. Het is een gezin waarin de ouders de tijd hebben en nemen voor het kind om het onder hun leiding en begeleiding op te voeden tot een verantwoordelijk en sociaal mens, die de zorg kan en wil dragen voor zichzelf en zijn naasten en een steentje kan en wil bijdragen aan het nut van het algemeen.
Zo’n gezin, dat zal duidelijk zijn, is niet vanzelfsprekend. Het bestaat alleen als aan een aantal voorwaarden is voldaan. Welke zijn dat?
Het is verreweg het beste als kinderen opgroeien bij hun biologische vader en moeder.
Idealiter bestaat het gezin in de kern dus uit een man, een vrouw en hun biologische kinderen. Dat wil niet zeggen dat anderen – oma en opa, ooms en tantes e.d. – niet ook in hetzelfde huis zouden moeten of kunnen wonen. Zoals bekend is dit een groot deel van de geschiedenis veelvuldig het geval geweest. Deze constellatie heeft zelfs een aantal voordelen ten opzichte van de nuclear family. Maar zo’n Großfamilie kan de kleinere eenheid nooit vervangen.
De biologische band tussen ouders en kinderen is van zo groot belang, omdat ze de allersterkste band is. Zoals Aristoteles het uitdrukt: „Ouders beschouwen hun kinderen als deel van henzelf”. Alleen daarom al willen ze gewoonlijk het beste voor hen.
Natuurlijk, er zijn uitzonderingen, meer dan ons lief is zelfs. Het is zeker geen wet van Meden en Perzen. Maar in het algemeen kan men toch wel stellen dat de kans op een veilige en liefdevolle jeugd het grootst is voor kinderen die bij hun biologische ouders wonen. Noch ‘de nieuwe vriend van mama’, noch ‘de nieuwe vriendin van papa’ benadert doorgaans de zorg en aandacht die de echte papa en mama geneigd zijn aan de kinderen te geven. Integendeel. Er is onderzoek dat aantoont dat de kans dat ‘mama’s nieuwe vriend’ de kinderen mishandelt vele malen zo groot is als de kans dat papa het zelf doet. En wat de ‘nieuwe vriendin van papa’ betreft: het is niet voor niets dat de uitdrukking ‘stiefmoederlijk behandelen’ zo’n negatieve connotatie heeft.
Dit betekent dat alle andere gezinsvormen ten principale minder goed zijn. Die bergen allemaal verhoogde risico’s in zich voor het welzijn van het kind. Dat geldt voor adoptiegezinnen. Veel vaker dan in biologische gezinnen ontstaan hier problemen met de kinderen. Het geldt voor gezinnen waarin beide ouders van hetzelfde geslacht zijn en dus één van de ouders niet de biologische ouder. En het geldt ook en vooral voor zogeheten eenoudergezinnen, omdat daarin, alleen al door de financiële en logistieke problemen, zowel de ouder als de kinderen over het algemeen niet welvaren. Kinderen in je eentje opvoeden, is eigenlijk niet te doen. Het lijkt me goed dat maar eens ronduit te zeggen.
Een gezin moet een gezin blijven. Dat wil zeggen dat de ouders bij elkaar blijven, in ieder geval tot de kinderen volwassen zijn, maar liefst tot de dood hen scheidt.
Omdat het zo sterk de voorkeur verdient dat kinderen door hun beide biologische ouders worden grootgebracht, is echtscheiding dus een drama van de eerste orde.
Hoewel vrijwel iedereen dat natuurlijk al wist, komt het ook uit onderzoek duidelijk naar voren. Het kan nu echt niet meer worden ontkend. Echtscheiding is voor kinderen psychisch erger dan het overlijden van één van hun ouders. Ze zadelt de meeste kinderen voor de rest van hun leven op met een beurse ziel. De kans dat ze het verkeerde pad op gaan, wordt opeens veel groter. Ook als ze allang volwassen zijn, hebben ze meer moeite dan anderen hun draai te vinden en zich definitief aan een ander te binden.
‘Maar als de ouders altijd maar ruzie maken, is het toch beter voor de kinderen dat ze uit elkaar gaan?’ Het korte antwoord op deze (retorische) vraag is: neen. Zelfs als ouders iedere dag ruzie maken, willen kinderen nog altijd liever dat de ouders bij elkaar blijven. Er is echter een langere en betere reactie op de vraag. Want het is natuurlijk van groot belang dat de ouders niet voortdurend ruziënd met elkaar over straat rollen. Voortdurende echtelijke ruzie verpest de sfeer in huis en is een buitengewoon slecht voorbeeld voor de kinderen.
Het is voor iedereen het beste als het huwelijk van de ouders overwegend harmonieus is en de echtelieden tevreden zijn met elkaar.
Een harmonieus huwelijk; dat gaat meestal niet vanzelf. Overal waar mensen met elkaar te maken hebben, ontstaan vroeg of laat meningsverschillen, al was het maar omdat iedereen weer net een beetje anders is en dus net een beetje anders tegen de dingen aankijkt. Als je zo dicht op elkaar zit als in een huwelijk en zo veel met elkaar deelt als in een huwelijk, zijn meningsverschillen dus helemaal onvermijdelijk. Zeker in de eerste jaren van het huwelijk, als de partners nog niet zo goed op elkaar ingespeeld zijn en elkaar nog niet zo goed kennen als later dikwijls het geval is. Waar het op aan komt is de goede hantering van deze meningsverschillen, zodat ze niet tot permanente disharmonie en ontwrichting van het huwelijk leiden.
Dat vereist het een en ander. De bereidheid om naar de ander te luisteren en zijn of haar opmerkingen en klachten serieus te nemen. Het besef dat de ander misschien wel eens gelijk zou kunnen hebben. De bereidheid om compromissen te sluiten en soms helemaal toe te geven, waar eensgezindheid niet mogelijk blijkt. De bereidheid op verzoek van je echtgenoot je leven deels anders in te richten. Enzovoort. Allemaal kwaliteiten – of beter: deugden – die veronderstellen dat we onszelf wat minder centraal stellen dan we van nature wellicht geneigd zijn.
Een harmonieus huwelijk maakt het gezinsleven veel makkelijker. Maar een harmonieus huwelijk is niet voldoende. Want er moet ook tijd in de kinderen worden gestoken, veel tijd. Kinderen hebben ontzettend veel liefhebbende aandacht nodig. Niet van ouders die hen naar de ogen kijken en hun niets kunnen weigeren – dat is apenliefde – , maar van ouders die hen zowel met gebod en verbod als met raad en daad terzijde staan om hen te leren de vele klippen van het bestaan te omzeilen en de kunst van het leven – de ars vivendi – machtig te worden.
Er moet natuurlijk gewerkt worden, anders is er geen brood op de plank. Maar niet te veel. Zeker niet allebei fulltime. En liefst één van beiden helemaal niet.
Deze echte aandacht voor kinderen kan niet voldoende gegeven worden als de tijd samen is verschrompeld tot luttele uren per week, omdat beide ouders een veeleisende baan hebben die het grootste deel van hun tijd en energie opslokt. De kinderen worden dan in feite opgevoed door de begeleidster van de crèche, de juffen van school en de voor- en naschoolse opvang. En door de peer group, niet te vergeten. Het is een understatement te zeggen dat de kwaliteit van die opvoeding het lang niet haalt bij die van aandachtige, geïnteresseerde ouders.
De conclusie is dat werk, een betaalde baan, haaks staat op het opvoeden van kinderen; laten we daar geen doekjes om winden. Ieder uur op het werk, kan niet besteed worden aan de kinderen. Niet voor niets was de generatie van onze ouders en grootouders blij toen het loonzakje van vader eindelijk zo goed gevuld was dat moeder kon stoppen met werken en zich kon wijden aan de kinderen. We kunnen dat beter niet vergeten. Werk is wel belangrijk, maar er zijn belangrijker dingen in het leven: de kinderen horen daar zeker toe.
Hoe verhoudt dit alles zich tot de cultuur en publieke opinie, zoals die zich heeft ontwikkeld sedert het eind van de zestiger jaren van de vorige eeuw? Slecht. Het gezin is geen thema meer. Dat we nu een minister voor gezinszaken hebben weerspiegelt zeker geen brede consensus dat het gezin bijzondere aandacht behoeft. Integendeel, de meerderheid van de bevolking, in Nederland maar ook elders in het Westen, vindt dat het je druk maken over het gezin naar spruitjes riekt. Spreken over het gezin is min of meer taboe. Probleembesef ontbreekt ten enenmale.
Kinderen opvoeden kan, zo meent men, in principe iedereen even goed. Het hangt alleen maar af van je instelling. Er is geen reden aan te nemen dat papa het beter zou doen dan ‘de nieuwe vriend van mama’, of dan de juf van de naschoolse opvang.
Echtscheiding, veertig jaar geleden nog een schande, is zo langzamerhand normaal geworden. Geen volwassene kijkt er nog van op of vraagt zich af of iemand er schuld aan draagt. ‘Het ging gewoon niet meer’, zegt men dan, of ‘het ging te veel ten koste van mezelf’. Luisteren naar elkaar, inbinden, compromissen sluiten, toegeven, kortom, jezelf opzij zetten en dienstbaar maken: het wordt allemaal gezien als slecht, want het staat haaks op de heersende leer van het jezelf zijn en jezelf ontplooien.
En dan het werken ten slotte. Welke boodschap daarover zet de toon: gij zult werken! Wat je verder doet, moet je zelf weten, als je maar werkt. Want als je niet werkt tel je niet mee. ‘Werk, werk, werk’ was zelfs het officiële adagium van de recente kabinetten. Werk als panacee. Was het maar zo.
Het resultaat is wat we niet anders kunnen noemen dan een crisis in het gezinsleven, een crisis die veroorzaakt is door zojuist geschetste nieuwe ideeën die zo’n veertig jaar geleden breed ingang hebben gevonden. Natuurlijk, er zijn nog altijd veel goed functionerende gezinnen. God zij dank, want anders zag de samenleving er nog een tikkeltje anders uit. Maar die gezinnen hebben het gevoel dat ze tegen de stroom in moeten roeien en dat de maatschappij en de politiek wat zij proberen op te bouwen eerder afbreken dan ondersteunen.
hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden.
21 april 2007
Denk eerst aan je kinderen voordat je jezelf wilt ontplooien
De overheid moet zich bezinnen over de vraag hoe goede gezinnen door haar kunnen worden bevorderd. Wat nodig is, is een doordachte gezinspolitiek. Want hoe meer goede gezinnen we hebben, des te minder werk de kinderbescherming heeft. Dat wil zeggen: des te minder kinderleed er is.
Andreas Kinneging
‘Kinderen hebben recht op een gezonde en evenwichtige ontwikkeling en groei naar zelfstandigheid. De ouders hebben de verantwoordelijkheid om dit recht te realiseren. Wanneer ze dit niet naar behoren doen, is het de plicht van de overheid om maatregelen te nemen.” Aldus de aanhef van de concept-Memorie van Toelichting bij het Voorstel tot wijziging van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek in verband met de herziening van de kinderbeschermingsmaatregelen, dat op dit moment op ambtelijk niveau wordt voorbereid.
Het idee dat de overheid een verantwoordelijkheid heeft in de opvoeding van de kinderen en als ultimum remedium de ouders zelfs hun ouderlijke macht – tegenwoordig officieel ‘ouderlijk gezag’ geheten – kan ontnemen, is ten onzent algemeen aanvaard en vanzelfsprekend. Niemand kijkt er van op of zet er vraagtekens bij.
Het idee is, historisch en geografisch gezien, allerminst vanzelfsprekend. Integendeel. De overheersende gedachte in de meeste tijden en op de meeste plaatsen is dat de overheid niets of nagenoeg niets te maken heeft met de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden. Ik roep hier slechts in herinnering dat de vaderlijke macht bij de Romeinen – de patria potestas – het ius vitae necisque omvatte: het recht op leven en dood van de kinderen. Elders was dat niet principieel anders. Toen niet, later niet en nu ook nog niet.
In de meeste niet-westerse landen geldt nog altijd dat de overheid niets of nagenoeg niets te maken heeft met de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden. De overheid ziet het niet als haar taak in te grijpen en de ouders zouden een dergelijk ingrijpen zien als een ongehoorde inbreuk op hun fundamentele rechten. Het opvoeden van de kinderen maakt, vanuit traditioneel gezichtspunt, deel uit van de privésfeer. Een overheid die zich daarmee bemoeit, maakt inbreuk op die privésfeer en maakt zich daarmee schuldig aan tirannieke machtsuitoefening. De anno nu in Nederland en andere westerse landen algemeen aanvaarde gedachte dat de overheid op dit terrein mag en zelfs moet interveniëren, breekt radicaal met de opvattingen dienaangaande die, óók in het Westen, traditioneel golden.
De traditie neemt de inbedding van het individu in de groep in het algemeen en het kind in het gezin in het bijzonder als gegeven aan. Dat in die verbanden sprake kon zijn van een situatie die men niet anders dan als tiranniek en onderdrukkend kan omschrijven, was een denkbeeld dat niet opkwam. En dat is niet omdat men niet wist wat tirannie en onderdrukking zijn, maar omdat men een geheel andere, veel minder fijnbesnaarde visie had op de verhouding van het individu tot de groep en het kind tot gezin en familie. Het is tekenend, in dit verband, dat het gewone Griekse woord voor huisvader despotes was.
Pas door de invloed van de Romantiek komt in de 19de eeuw geleidelijk aan onze hedendaagse gevoeligheid op voor de kwetsbaarheden van het individu vis-à-vis de hem omringende sociale verbanden, gezin en familie incluis. Dan ontstaat de gedachte waarmee we begonnen zijn: dat kinderen rechten hebben, dat de ouders de verantwoordelijkheid hebben om die rechten te waarborgen en dat, wanneer ze dit niet naar behoren doen, het de plicht is van de overheid om maatregelen te nemen. Dat is de nu gangbare manier op de zaak te benaderen.
Het is verre van mij te suggereren dat ze verkeerd is en naar de schoothoop van de geschiedenis verbannen moet worden. Maar ze schiet mijns inziens wel ernstig tekort en moet worden aangevuld met een geheel andere benadering. Want de gangbare benadering is zuiver reactief. Het aantal gezinnen dat het niet goed doet en dus ook het aantal kinderen dat in de verdrukking raakt, is zo gezien voor de overheid, in het bijzonder de kinderbescherming, een extern gegeven.
Daarop baseert ze reactief haar beleid, precies zoals voor andere hoeken van het ministerie van Justitie de criminaliteitscijfers een extern gegeven zijn, waarop deze reactief hun beleid baseren. Meer criminaliteit? Meer cellen en meer blauw op straat. Zo ook: meer kinderen in de verdrukking? Meer kinderbeschermingsmaatregelen als ondertoezichtstelling en ontzetting uit de ouderlijke macht.
Dit is wat de Duitsers kurieren am Symptom noemen. Ook belangrijk natuurlijk, maar uit de medische wereld weten we dat genezing aandacht voor en een aanpak van de oorzaken vereist. Wie écht de criminaliteitscijfers omlaag wil brengen, moet zich afvragen wat de oorzaken zijn van criminaliteit en, voor zover mogelijk, dáár iets aan proberen te doen. Meer blauw op straat en meer cellen zijn belangrijk om de symptomen aan te pakken, maar volstrekt onvoldoende om het probleem op te lossen.
Net zo geldt voor wie écht iets wil doen aan het kinderleed, niet kan volstaan met onder toezicht stellen, uit de ouderlijke macht ontzetten, of wat dies meer zij, hoe belangrijk dat ook is, maar zich af moet vragen wat de oorzaken zijn van slecht functionerende gezinnen en wat daaraan te doen is. Wie écht iets wil doen, kortom, moet niet slechts reactief zijn, maar ook proactief en de oorzaken waar mogelijk bestrijden en wegnemen.
Dit betekent in concreto dat de overheid zich dient te bezinnen over de vraag hoe goede gezinnen door haar kunnen worden bevorderd. Wat nodig is, is een doordachte gezinspolitiek. Want hoe meer goede gezinnen we hebben, des te minder werk de kinderbescherming heeft. Dat wil zeggen: des te minder kinderleed er is.
Natuurlijk kun je goede gezinnen alleen maar bevorderen, als je weet wat goede gezinnen zijn. Hier is een voorstel tot een definitie. Een goed gezin is een gezin dat een veilige en liefdevolle thuishaven biedt aan het kind. Het is een gezin waarin de ouders de tijd hebben en nemen voor het kind om het onder hun leiding en begeleiding op te voeden tot een verantwoordelijk en sociaal mens, die de zorg kan en wil dragen voor zichzelf en zijn naasten en een steentje kan en wil bijdragen aan het nut van het algemeen.
Zo’n gezin, dat zal duidelijk zijn, is niet vanzelfsprekend. Het bestaat alleen als aan een aantal voorwaarden is voldaan. Welke zijn dat?
Het is verreweg het beste als kinderen opgroeien bij hun biologische vader en moeder.
Idealiter bestaat het gezin in de kern dus uit een man, een vrouw en hun biologische kinderen. Dat wil niet zeggen dat anderen – oma en opa, ooms en tantes e.d. – niet ook in hetzelfde huis zouden moeten of kunnen wonen. Zoals bekend is dit een groot deel van de geschiedenis veelvuldig het geval geweest. Deze constellatie heeft zelfs een aantal voordelen ten opzichte van de nuclear family. Maar zo’n Großfamilie kan de kleinere eenheid nooit vervangen.
De biologische band tussen ouders en kinderen is van zo groot belang, omdat ze de allersterkste band is. Zoals Aristoteles het uitdrukt: „Ouders beschouwen hun kinderen als deel van henzelf”. Alleen daarom al willen ze gewoonlijk het beste voor hen.
Natuurlijk, er zijn uitzonderingen, meer dan ons lief is zelfs. Het is zeker geen wet van Meden en Perzen. Maar in het algemeen kan men toch wel stellen dat de kans op een veilige en liefdevolle jeugd het grootst is voor kinderen die bij hun biologische ouders wonen. Noch ‘de nieuwe vriend van mama’, noch ‘de nieuwe vriendin van papa’ benadert doorgaans de zorg en aandacht die de echte papa en mama geneigd zijn aan de kinderen te geven. Integendeel. Er is onderzoek dat aantoont dat de kans dat ‘mama’s nieuwe vriend’ de kinderen mishandelt vele malen zo groot is als de kans dat papa het zelf doet. En wat de ‘nieuwe vriendin van papa’ betreft: het is niet voor niets dat de uitdrukking ‘stiefmoederlijk behandelen’ zo’n negatieve connotatie heeft.
Dit betekent dat alle andere gezinsvormen ten principale minder goed zijn. Die bergen allemaal verhoogde risico’s in zich voor het welzijn van het kind. Dat geldt voor adoptiegezinnen. Veel vaker dan in biologische gezinnen ontstaan hier problemen met de kinderen. Het geldt voor gezinnen waarin beide ouders van hetzelfde geslacht zijn en dus één van de ouders niet de biologische ouder. En het geldt ook en vooral voor zogeheten eenoudergezinnen, omdat daarin, alleen al door de financiële en logistieke problemen, zowel de ouder als de kinderen over het algemeen niet welvaren. Kinderen in je eentje opvoeden, is eigenlijk niet te doen. Het lijkt me goed dat maar eens ronduit te zeggen.
Een gezin moet een gezin blijven. Dat wil zeggen dat de ouders bij elkaar blijven, in ieder geval tot de kinderen volwassen zijn, maar liefst tot de dood hen scheidt.
Omdat het zo sterk de voorkeur verdient dat kinderen door hun beide biologische ouders worden grootgebracht, is echtscheiding dus een drama van de eerste orde.
Hoewel vrijwel iedereen dat natuurlijk al wist, komt het ook uit onderzoek duidelijk naar voren. Het kan nu echt niet meer worden ontkend. Echtscheiding is voor kinderen psychisch erger dan het overlijden van één van hun ouders. Ze zadelt de meeste kinderen voor de rest van hun leven op met een beurse ziel. De kans dat ze het verkeerde pad op gaan, wordt opeens veel groter. Ook als ze allang volwassen zijn, hebben ze meer moeite dan anderen hun draai te vinden en zich definitief aan een ander te binden.
‘Maar als de ouders altijd maar ruzie maken, is het toch beter voor de kinderen dat ze uit elkaar gaan?’ Het korte antwoord op deze (retorische) vraag is: neen. Zelfs als ouders iedere dag ruzie maken, willen kinderen nog altijd liever dat de ouders bij elkaar blijven. Er is echter een langere en betere reactie op de vraag. Want het is natuurlijk van groot belang dat de ouders niet voortdurend ruziënd met elkaar over straat rollen. Voortdurende echtelijke ruzie verpest de sfeer in huis en is een buitengewoon slecht voorbeeld voor de kinderen.
Het is voor iedereen het beste als het huwelijk van de ouders overwegend harmonieus is en de echtelieden tevreden zijn met elkaar.
Een harmonieus huwelijk; dat gaat meestal niet vanzelf. Overal waar mensen met elkaar te maken hebben, ontstaan vroeg of laat meningsverschillen, al was het maar omdat iedereen weer net een beetje anders is en dus net een beetje anders tegen de dingen aankijkt. Als je zo dicht op elkaar zit als in een huwelijk en zo veel met elkaar deelt als in een huwelijk, zijn meningsverschillen dus helemaal onvermijdelijk. Zeker in de eerste jaren van het huwelijk, als de partners nog niet zo goed op elkaar ingespeeld zijn en elkaar nog niet zo goed kennen als later dikwijls het geval is. Waar het op aan komt is de goede hantering van deze meningsverschillen, zodat ze niet tot permanente disharmonie en ontwrichting van het huwelijk leiden.
Dat vereist het een en ander. De bereidheid om naar de ander te luisteren en zijn of haar opmerkingen en klachten serieus te nemen. Het besef dat de ander misschien wel eens gelijk zou kunnen hebben. De bereidheid om compromissen te sluiten en soms helemaal toe te geven, waar eensgezindheid niet mogelijk blijkt. De bereidheid op verzoek van je echtgenoot je leven deels anders in te richten. Enzovoort. Allemaal kwaliteiten – of beter: deugden – die veronderstellen dat we onszelf wat minder centraal stellen dan we van nature wellicht geneigd zijn.
Een harmonieus huwelijk maakt het gezinsleven veel makkelijker. Maar een harmonieus huwelijk is niet voldoende. Want er moet ook tijd in de kinderen worden gestoken, veel tijd. Kinderen hebben ontzettend veel liefhebbende aandacht nodig. Niet van ouders die hen naar de ogen kijken en hun niets kunnen weigeren – dat is apenliefde – , maar van ouders die hen zowel met gebod en verbod als met raad en daad terzijde staan om hen te leren de vele klippen van het bestaan te omzeilen en de kunst van het leven – de ars vivendi – machtig te worden.
Er moet natuurlijk gewerkt worden, anders is er geen brood op de plank. Maar niet te veel. Zeker niet allebei fulltime. En liefst één van beiden helemaal niet.
Deze echte aandacht voor kinderen kan niet voldoende gegeven worden als de tijd samen is verschrompeld tot luttele uren per week, omdat beide ouders een veeleisende baan hebben die het grootste deel van hun tijd en energie opslokt. De kinderen worden dan in feite opgevoed door de begeleidster van de crèche, de juffen van school en de voor- en naschoolse opvang. En door de peer group, niet te vergeten. Het is een understatement te zeggen dat de kwaliteit van die opvoeding het lang niet haalt bij die van aandachtige, geïnteresseerde ouders.
De conclusie is dat werk, een betaalde baan, haaks staat op het opvoeden van kinderen; laten we daar geen doekjes om winden. Ieder uur op het werk, kan niet besteed worden aan de kinderen. Niet voor niets was de generatie van onze ouders en grootouders blij toen het loonzakje van vader eindelijk zo goed gevuld was dat moeder kon stoppen met werken en zich kon wijden aan de kinderen. We kunnen dat beter niet vergeten. Werk is wel belangrijk, maar er zijn belangrijker dingen in het leven: de kinderen horen daar zeker toe.
Hoe verhoudt dit alles zich tot de cultuur en publieke opinie, zoals die zich heeft ontwikkeld sedert het eind van de zestiger jaren van de vorige eeuw? Slecht. Het gezin is geen thema meer. Dat we nu een minister voor gezinszaken hebben weerspiegelt zeker geen brede consensus dat het gezin bijzondere aandacht behoeft. Integendeel, de meerderheid van de bevolking, in Nederland maar ook elders in het Westen, vindt dat het je druk maken over het gezin naar spruitjes riekt. Spreken over het gezin is min of meer taboe. Probleembesef ontbreekt ten enenmale.
Kinderen opvoeden kan, zo meent men, in principe iedereen even goed. Het hangt alleen maar af van je instelling. Er is geen reden aan te nemen dat papa het beter zou doen dan ‘de nieuwe vriend van mama’, of dan de juf van de naschoolse opvang.
Echtscheiding, veertig jaar geleden nog een schande, is zo langzamerhand normaal geworden. Geen volwassene kijkt er nog van op of vraagt zich af of iemand er schuld aan draagt. ‘Het ging gewoon niet meer’, zegt men dan, of ‘het ging te veel ten koste van mezelf’. Luisteren naar elkaar, inbinden, compromissen sluiten, toegeven, kortom, jezelf opzij zetten en dienstbaar maken: het wordt allemaal gezien als slecht, want het staat haaks op de heersende leer van het jezelf zijn en jezelf ontplooien.
En dan het werken ten slotte. Welke boodschap daarover zet de toon: gij zult werken! Wat je verder doet, moet je zelf weten, als je maar werkt. Want als je niet werkt tel je niet mee. ‘Werk, werk, werk’ was zelfs het officiële adagium van de recente kabinetten. Werk als panacee. Was het maar zo.
Het resultaat is wat we niet anders kunnen noemen dan een crisis in het gezinsleven, een crisis die veroorzaakt is door zojuist geschetste nieuwe ideeën die zo’n veertig jaar geleden breed ingang hebben gevonden. Natuurlijk, er zijn nog altijd veel goed functionerende gezinnen. God zij dank, want anders zag de samenleving er nog een tikkeltje anders uit. Maar die gezinnen hebben het gevoel dat ze tegen de stroom in moeten roeien en dat de maatschappij en de politiek wat zij proberen op te bouwen eerder afbreken dan ondersteunen.
hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden.
21 april 2007
Heerlijke tijd ;-)
Wat een heerlijke tijd toch , die decembermaand , Druk , maar zooo leuk , zo gezellig , zo heerlijk gewoon. De laatste paar dagen een beetje teveel tijd verlummeld achter de PC maar dat is ook wel eens leuk, ik was niet erg lekker , hangerig en koortsig en dan is het best fijn om eens rond te hangen op fora en mee te kletsen, je blog bij te werken , eea aan boeksel te schrijven e.d. , echter het is ook vermoeiend ;-)
En wat veel belangrijker is , er is een hoop te doen , leuke dingen , maar ze moeten wel gedaan. Vanmorgen nadat een cliënt afbelde lekker verder gegaan met het naaien van Noa haar jas, wat wordt ie gaaf !!!!. Nog een stuk gelezen in een boek wat me "wijzer" ;-) maakt en nog een stuk in een boek voor de leuk , daarna Heller QT gegeven en hij vond het zooo lekker.
Vervolgens met een goed gevulde bakfiets naar school gefietst en terug gelopen .... Noa paste er niet meer bij en was zelf niet op de fiets dus dat werd wandelen , heerlijk weer ,dus dat zat mee, we konden meteen via de fysio en de winkel en nu zitten we lekker kerstkaarten te maken , ( nou ja ik nu effe niet ;-) )
Ik geniet , deze maand is gewoon zo leuk , al die vieringen op school , het licht buiten , zo mooi , zo verstild , ik adem koude lucht en denk dan jaaaaaaaaaaaaaaaa.
Voel dankbaarheid dat ik hier ben , nu , met deze kids en deze man , dit leven .
Dankbaar ook dat ik zoveel te geven heb, dat ik zoveel ontvangen mag , verbaasd ook ben ik soms wel over de liefde die ik ervaar , die ik zie om me heen en voel .
Ik woon met zoveel mooie mensen om me heen , er zijn hier in de buurt zoveel prachtige mensen.
Dankjewel dat jullie er zijn ;-)) denk ik dan.
Ik geniet ook van het maken van kleine cadeautjes voor de kids , zo vindt Noa in haar nieuwe jas ook meteen nieuwe wanten die ik haar breide en Nina gaat in haar schoen beenwarmers tegenkomen .
Van het wichtelmannetje , staat er dan op het kaartje ;-)) , zo leuk wichtelen ;-)
En donderdag dan Lucia vieren , een feest vol licht, ik heb er zin in al die mooie lichtfeesten ,morgen is Nina weer engel en zal ik proberen er aan te denken een camera mee te nemen ;-) ik wil dat prachtkind van me wel op een foto in een engelenkleed ....
Maar dat is voor morgen .
En wat veel belangrijker is , er is een hoop te doen , leuke dingen , maar ze moeten wel gedaan. Vanmorgen nadat een cliënt afbelde lekker verder gegaan met het naaien van Noa haar jas, wat wordt ie gaaf !!!!. Nog een stuk gelezen in een boek wat me "wijzer" ;-) maakt en nog een stuk in een boek voor de leuk , daarna Heller QT gegeven en hij vond het zooo lekker.
Vervolgens met een goed gevulde bakfiets naar school gefietst en terug gelopen .... Noa paste er niet meer bij en was zelf niet op de fiets dus dat werd wandelen , heerlijk weer ,dus dat zat mee, we konden meteen via de fysio en de winkel en nu zitten we lekker kerstkaarten te maken , ( nou ja ik nu effe niet ;-) )
Ik geniet , deze maand is gewoon zo leuk , al die vieringen op school , het licht buiten , zo mooi , zo verstild , ik adem koude lucht en denk dan jaaaaaaaaaaaaaaaa.
Voel dankbaarheid dat ik hier ben , nu , met deze kids en deze man , dit leven .
Dankbaar ook dat ik zoveel te geven heb, dat ik zoveel ontvangen mag , verbaasd ook ben ik soms wel over de liefde die ik ervaar , die ik zie om me heen en voel .
Ik woon met zoveel mooie mensen om me heen , er zijn hier in de buurt zoveel prachtige mensen.
Dankjewel dat jullie er zijn ;-)) denk ik dan.
Ik geniet ook van het maken van kleine cadeautjes voor de kids , zo vindt Noa in haar nieuwe jas ook meteen nieuwe wanten die ik haar breide en Nina gaat in haar schoen beenwarmers tegenkomen .
Van het wichtelmannetje , staat er dan op het kaartje ;-)) , zo leuk wichtelen ;-)
En donderdag dan Lucia vieren , een feest vol licht, ik heb er zin in al die mooie lichtfeesten ,morgen is Nina weer engel en zal ik proberen er aan te denken een camera mee te nemen ;-) ik wil dat prachtkind van me wel op een foto in een engelenkleed ....
Maar dat is voor morgen .
zondag, december 09, 2007
Lucia brood
Om te bakken voor het Lucia feest donderdag a.s.
Meer er over vind je hier
Sint Lucia brood
• 1 pond meel (meng hiervoor gelijke deel volkorenmeel en bloem)
• 25 gram verse gist
• 1 kwart lauwe sojamelk
• 6 draadjes saffraan
• 100 gram plantaardige margarine
• 150 gram suiker
• 50 gram rozijnen
• 35 gram sucade
• snufje zout
Los de draadjes saffraan op in (een gedeelte van) de sojamelk. Doe het meel in een grote schaal, maak in het midden een kuiltje waarin je de opgeloste gist doet (gebruik hiervoor een beetje sojamelk), de rest van de sojamelk, en het snufje zout (zorg er wel voor dat het zout niet rechtstreeks in aanraking komt met de gist!). Dit geheel goed mengen en de overige ingredi�nten toevoegen.
Blijf kneden (minimaal 10 minuten) tot het deeg soepel is. Vorm er een mooie lange rol van, die je in het ingevette broodblik op een warme plaats laat rijzen, minimaal 1 uur.
Afbakken in een voorverwarmde oven (± 225 graden) in 35 à 45 minuten.
Smul ze ..
Meer er over vind je hier
Sint Lucia brood
• 1 pond meel (meng hiervoor gelijke deel volkorenmeel en bloem)
• 25 gram verse gist
• 1 kwart lauwe sojamelk
• 6 draadjes saffraan
• 100 gram plantaardige margarine
• 150 gram suiker
• 50 gram rozijnen
• 35 gram sucade
• snufje zout
Los de draadjes saffraan op in (een gedeelte van) de sojamelk. Doe het meel in een grote schaal, maak in het midden een kuiltje waarin je de opgeloste gist doet (gebruik hiervoor een beetje sojamelk), de rest van de sojamelk, en het snufje zout (zorg er wel voor dat het zout niet rechtstreeks in aanraking komt met de gist!). Dit geheel goed mengen en de overige ingredi�nten toevoegen.
Blijf kneden (minimaal 10 minuten) tot het deeg soepel is. Vorm er een mooie lange rol van, die je in het ingevette broodblik op een warme plaats laat rijzen, minimaal 1 uur.
Afbakken in een voorverwarmde oven (± 225 graden) in 35 à 45 minuten.
Smul ze ..
advent
Eerste kaars, ik steek je aan
want het nieuwe licht breekt baan!
De belofte eens gegeven
doet ons alle dagen leven
Tweede kaars, ga nu je gang
want het wachten duurt al lang
Maar wij blijven zeker weten:
God zal ons toch niet vergeten
Derde kaars, schenk ons je licht
God geeft ons een beter zicht
't Donker kan niet meer verhullen
wat Gods dag ons gaat onthullen
Vierde kaars, nu jij ook schijnt
zien we hoe de nacht verdwijnt
Want jouw vlam is ons een teken
dat de vrede aan gaat breken
Grote kaars, ik steek je aan
want het Licht is opgegaan
Wie het horen wil, die hore:
De Messias is geboren!
want het nieuwe licht breekt baan!
De belofte eens gegeven
doet ons alle dagen leven
Tweede kaars, ga nu je gang
want het wachten duurt al lang
Maar wij blijven zeker weten:
God zal ons toch niet vergeten
Derde kaars, schenk ons je licht
God geeft ons een beter zicht
't Donker kan niet meer verhullen
wat Gods dag ons gaat onthullen
Vierde kaars, nu jij ook schijnt
zien we hoe de nacht verdwijnt
Want jouw vlam is ons een teken
dat de vrede aan gaat breken
Grote kaars, ik steek je aan
want het Licht is opgegaan
Wie het horen wil, die hore:
De Messias is geboren!
vrijdag, december 07, 2007
Magische bol
heel veel, echt heel veel prachtigs kwam er uit mijn magische bol rollen , al weer een paar dagen terug ;-))
Vooral de handschoentjes vind ik zoooooooooooooooo gaaf , ik ben super verwend. MBM,dankjewel !!!!!!!!
Super he , de wol worden sokken voor Heller ;-), tzt zal ik ze showen ;-))
Ik ben BLIJ
Pay it forward
En begin dus echt bij jezelf ...
Ik vond bij Petrouchka iets leuks op haar weblog :Pay It Forward.
Een soort 'verbeter de wereld , begin bij jezelf '.
In het kort een uitleg :
Ik heb dus maar aangemeld bij Petrouchka , en zoek nu net als anderen die mij voorgingen 3 mensen waar ik iets voor kan maken.
Iets wat bij hen past en wat ze leuk vinden naar ik denk ;-)
Het is dan wel fijn als je een eigen weblog hebt , zodat je deze 'ketting 'kunt laten doorgaan en je moet dan ook voor minimaal 3 personen iets maken ;-)
Ik lees het graag als je iets van me kado wilt krijgen ,als je wilt dat ik iets voor je maak.
maandag, december 03, 2007
december affirmatie
en daar is ie dan , vanmorgen in mijn postvak , mijn affirmatie voor de maand december
Ik verbind mij bewust met de mensen van wie ik hou.
Extra affirmatie:
Ik mag alle goeds, dat naar mij toekomt, ontvangen.
Korte uitleg van deze affirmaties: Ik mediteerde vandaag op het feit dat sommige mensen in mijn leven geen verbinding met mij lijken te kunnen maken. Het voelt alsof ze me altijd op afstand houden. Maar gaandeweg realiseerde ik me dat verbinding éénrichtingsverkeer is. Als ik verbinding maak met hen, dan is die verbinding er, ook al werpen zij een muur op. Verbinding IS, verbinding is ALTIJD. Als jij besluit het te voelen, dan IS het er, hoe de ander ook zijn best doet om geen verbinding met jou aan te gaan. Door je bewust met iemand te verbinden, zeker in dit seizoen van geven, kun je bovendien werkelijk zien wat iemand nodig heeft. Maar je kunt niet waarlijk geven, als je niet ook kunt ontvangen. En daar is de tweede affirmatie voor bedoeld.
Een mooie , een werkbare , verbindingen met mensen maken , dat kan ik , dat doe ik.
Ik verbind mij bewust met de mensen van wie ik hou.
Extra affirmatie:
Ik mag alle goeds, dat naar mij toekomt, ontvangen.
Korte uitleg van deze affirmaties: Ik mediteerde vandaag op het feit dat sommige mensen in mijn leven geen verbinding met mij lijken te kunnen maken. Het voelt alsof ze me altijd op afstand houden. Maar gaandeweg realiseerde ik me dat verbinding éénrichtingsverkeer is. Als ik verbinding maak met hen, dan is die verbinding er, ook al werpen zij een muur op. Verbinding IS, verbinding is ALTIJD. Als jij besluit het te voelen, dan IS het er, hoe de ander ook zijn best doet om geen verbinding met jou aan te gaan. Door je bewust met iemand te verbinden, zeker in dit seizoen van geven, kun je bovendien werkelijk zien wat iemand nodig heeft. Maar je kunt niet waarlijk geven, als je niet ook kunt ontvangen. En daar is de tweede affirmatie voor bedoeld.
Een mooie , een werkbare , verbindingen met mensen maken , dat kan ik , dat doe ik.
belastingdienst ;-((
Al maanden wachten we er op , een aanzienlijk bedrag wat we te goed hebben , jaja , te goed hebben van de belastingdienst.
Na jaren enkel te hebben betaald kregen we nu eindelijk terug , eerst gemeld door de boekhouder later bevestigd door de belastingdienst zelf .
Het zou binnenkort overgmaakt worden (in april kregen we dat bericht)
En dan ga ik plannen , met een erg krap budget is iedere euro al meer dan welkom voor ie er is en dus besloot ik bepaalde rekeningen van dat bedrag te betalen. En het bedrag kwam niet , de rekeningen moesten wel betaald dus dat deedi maar van ander geld wat weer voor andere rekeningen was etc etc
Na een poosje belden we maar weer eens om te horen dat het echt onderweg was , ja hoor het kwam eraan en we planden weer rekeningen in voor dat geld .......
En ja hoor je raad het al , het kwam niet en we belden weer en het zou weer klaar staan en niks hoor en we belden weer en het zou weer klaar staan en niks hoor ....
En zo gaat dat al maanden dus , verdrietig word ik er van , verdrietig omdat we dus weer een achterstand in rekeningen oplopen ,omdat er deze decembermaand weer nauwelijks geld is ( ik had stiekum gehoopt dat het ze zou lukken om het toch te storten voor 5 december , maar nee dus, tenzij het morgen nog komt )
Ik kan er enkel nog maar om huilen zit al weer weken met de gordijnen dicht en de bel af ......
Voel me een jurk dat ik mezelf niet bij elkaar veeg en verhaal ga halen, maar ben ook gewoon murw , murw van in dit stuk , nu , vandaag dan , morgen misschien weer minder , maar vandaag lukt het niet.
Na jaren enkel te hebben betaald kregen we nu eindelijk terug , eerst gemeld door de boekhouder later bevestigd door de belastingdienst zelf .
Het zou binnenkort overgmaakt worden (in april kregen we dat bericht)
En dan ga ik plannen , met een erg krap budget is iedere euro al meer dan welkom voor ie er is en dus besloot ik bepaalde rekeningen van dat bedrag te betalen. En het bedrag kwam niet , de rekeningen moesten wel betaald dus dat deedi maar van ander geld wat weer voor andere rekeningen was etc etc
Na een poosje belden we maar weer eens om te horen dat het echt onderweg was , ja hoor het kwam eraan en we planden weer rekeningen in voor dat geld .......
En ja hoor je raad het al , het kwam niet en we belden weer en het zou weer klaar staan en niks hoor en we belden weer en het zou weer klaar staan en niks hoor ....
En zo gaat dat al maanden dus , verdrietig word ik er van , verdrietig omdat we dus weer een achterstand in rekeningen oplopen ,omdat er deze decembermaand weer nauwelijks geld is ( ik had stiekum gehoopt dat het ze zou lukken om het toch te storten voor 5 december , maar nee dus, tenzij het morgen nog komt )
Ik kan er enkel nog maar om huilen zit al weer weken met de gordijnen dicht en de bel af ......
Voel me een jurk dat ik mezelf niet bij elkaar veeg en verhaal ga halen, maar ben ook gewoon murw , murw van in dit stuk , nu , vandaag dan , morgen misschien weer minder , maar vandaag lukt het niet.
zondag, december 02, 2007
wat zou je doen ;)
Wil je dit kopieren
In een reaktie plakken en invullen?
Wat zou je doen als...:
1. Ik tegen je zei dat ik je leuk vind?
2. Ik je zoende?
3. Ik naast je woonde?
4. Ik dronken op je stoep stond?
5. Ik iets had gestolen?
6. Ik je vroeg met me te dansen?
7. Ik zei dat ik je haatte ?
Wat denk je over mijn...:
8. Persoonlijkheid:
9. Ogen:
10. Gezicht:
11. Haar:
12. Kleren:
Zou jij...:
13. Mijn vriend(in) zijn?
14. Liegen om me beter te laten voelen?
15. Verkering met me willen?
16. Me wat geld lenen?
17. Mijn hand vast houden?
18. Een kogel voor me vangen?
19. In contact blijven?
20. Proberen mijn problemen op te lossen?
21. Van me houden?
22. Met me uitgaan?
23. Voor me willen koken?
24. Dit ook op je blog zetten, om te kijken hoe ik over jou denk?
In een reaktie plakken en invullen?
Wat zou je doen als...:
1. Ik tegen je zei dat ik je leuk vind?
2. Ik je zoende?
3. Ik naast je woonde?
4. Ik dronken op je stoep stond?
5. Ik iets had gestolen?
6. Ik je vroeg met me te dansen?
7. Ik zei dat ik je haatte ?
Wat denk je over mijn...:
8. Persoonlijkheid:
9. Ogen:
10. Gezicht:
11. Haar:
12. Kleren:
Zou jij...:
13. Mijn vriend(in) zijn?
14. Liegen om me beter te laten voelen?
15. Verkering met me willen?
16. Me wat geld lenen?
17. Mijn hand vast houden?
18. Een kogel voor me vangen?
19. In contact blijven?
20. Proberen mijn problemen op te lossen?
21. Van me houden?
22. Met me uitgaan?
23. Voor me willen koken?
24. Dit ook op je blog zetten, om te kijken hoe ik over jou denk?
mooi
Op een mooi hyves las ik onder andere deze zinnen
Als je het leven ziet als een prachtig avontuur, een spel van krachten waarin jij vrolijk ronddwarrelt en van alles meemaakt, zonder bang te zijn, dan ben je pas vrij. Wees de verandering die je wil zien. Denk positief.
Angst voor iets zorgt er alleen voor dat het je eerder overkomt.
Leer leven zonder angst. Angst regeert onze planeet, helaas niet de liefde. Als jij wil dat daar verandering in komt, laat dat dan zien door lid te worden van deze hyve, en jouw mening te geven over angst, liefde, spiritualiteit, de the Law of Attraction, en dat soort zaken meer.
Mooie zinnen , mooi om me te realiseren dat ik ook vaak iets anders wil zien , maar dan zelf de verandering niet ben , voorbeeld:
al jaren wil ik weer eens een kerst zoals vroeger , gewoon met en boel mensen samen komen , samen een spel doen , muziek maken , eten koken , gewoon met zomaar een boel mensen , dat was vroeger zo leuk , zou dat nu ook weer eens lukken.
Ik ga het dit jaar proberen ;-)) wie weet lukt het wel .....als je je aangesproken voelt en zin hebt mee te doen , voel je welkom ;-)
Maar sowieso , ik roep het al jaren , leef niet vanuit angst , en toch doe ik het zelf ook vaak wel ;-(( terwijl ik ook weet leef en ervaar dat liefde een antwoord een levenswijze is ;) .
een werkpunt dus ......
Als je het leven ziet als een prachtig avontuur, een spel van krachten waarin jij vrolijk ronddwarrelt en van alles meemaakt, zonder bang te zijn, dan ben je pas vrij. Wees de verandering die je wil zien. Denk positief.
Angst voor iets zorgt er alleen voor dat het je eerder overkomt.
Leer leven zonder angst. Angst regeert onze planeet, helaas niet de liefde. Als jij wil dat daar verandering in komt, laat dat dan zien door lid te worden van deze hyve, en jouw mening te geven over angst, liefde, spiritualiteit, de the Law of Attraction, en dat soort zaken meer.
Mooie zinnen , mooi om me te realiseren dat ik ook vaak iets anders wil zien , maar dan zelf de verandering niet ben , voorbeeld:
al jaren wil ik weer eens een kerst zoals vroeger , gewoon met en boel mensen samen komen , samen een spel doen , muziek maken , eten koken , gewoon met zomaar een boel mensen , dat was vroeger zo leuk , zou dat nu ook weer eens lukken.
Ik ga het dit jaar proberen ;-)) wie weet lukt het wel .....als je je aangesproken voelt en zin hebt mee te doen , voel je welkom ;-)
Maar sowieso , ik roep het al jaren , leef niet vanuit angst , en toch doe ik het zelf ook vaak wel ;-(( terwijl ik ook weet leef en ervaar dat liefde een antwoord een levenswijze is ;) .
een werkpunt dus ......
zaterdag, december 01, 2007
Lieve bloglezers ;)
Het is erg druk in Villa Kula en er zijn veel zieken , het lukt me maar niet om alles te bloggen wat ik bloggen wil , naaisels en breisels liggen blij te wachten tot ik ze op de foto zet , de camera slipt dicht met allerhande leuke dingen ditjes en datjes die een blogje waard zijn , maar ik echt geen idee of dat me voor het sinterfeest gaat lukken.
Dit jaar zijn bijna alle sintacadeau's hier in huis van mijn hand , moeten er voor school en thuis en clubs enzo bergen surprises gemaakt , zijn net als verleden jaar ;-) twee van mijn kindjes jarig in de laatste weken voor het sinter feest en zijn we voor het eerst allemaal ziek in deze laatste week voor het sinterfeest , nu niet meer zo ziek als ik was , maar beter is nog een te groot woord ;-( .
Ik hoop dat ik me morgen krachtiger voel en dan zin en tijd heb om verslagjes te doen ,anders wordt het vast pas na de 5e . tot later ;-)
Dit jaar zijn bijna alle sintacadeau's hier in huis van mijn hand , moeten er voor school en thuis en clubs enzo bergen surprises gemaakt , zijn net als verleden jaar ;-) twee van mijn kindjes jarig in de laatste weken voor het sinter feest en zijn we voor het eerst allemaal ziek in deze laatste week voor het sinterfeest , nu niet meer zo ziek als ik was , maar beter is nog een te groot woord ;-( .
Ik hoop dat ik me morgen krachtiger voel en dan zin en tijd heb om verslagjes te doen ,anders wordt het vast pas na de 5e . tot later ;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)